Πάσχα στον Κολινδρό Πιερίας

Όταν ήμουν παιδί, κάθε χρόνο, περίμενα να έρθει το Πάσχα, για να πάμε στο χωριό. Να πάμε στο χωριό για να γιορτάσουμε όλοι μαζί το Πάσχα μαζί με τον παππού και τη γιαγιά και όλους τους συγγενείς. Μετρούσα αντίστροφα τις μέρες για να έρθει η πολυπόθητη ημέρα της αναχώρησης.

Δεν ήθελα να κάνω τίποτα εκείνες τις μέρες· πάρα μόνο να περάσω ευχάριστα το Πάσχα με την οικογένειά μου.

Πηγαίναμε στο χωριό την Μ. Τετάρτη. Η ίδια υποδοχή από τον παππού και τη γιαγιά και το ίδιο χαμόγελο στα πρόσωπά τους, όταν μας αντίκριζαν για ακόμη μια φορά.

Πηγή εικόνας: https://www.olympusmera.gr/social/75171/

Μ. Πέμπτη. Ξεκινούσε η μέρα με την Θεία Λειτουργία στον Αγ. Γεώργιο. Και μετά, άρχιζαν οι προετοιμασίες για την Κυριακή του Πάσχα. Όλα τα σπίτια ετοίμαζαν και έψηναν τα τσουρέκια με μια ευχάριστη ευωδία στην ατμόσφαιρα από τα συστατικά τους και γινόταν το βάψιμο των κόκκινων αυγών. Εμείς, ως παιδιά, πηγαίναμε και ψωνίζαμε ό,τι χρειαζόταν στην κουζίνα και ατελείωτες ώρες συζήτηση με τον παππού και τη γιαγιά, όπου ανταμώναμε μετά από μήνες. Το απόγευμα ετοιμαζόμασταν για να πάμε στην εκκλησία να ακούσουμε τα «Δώδεκα Ευαγγέλια». Ακόμα θυμάμαι την στιγμή της εξόδου του Σταυρού με το: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου». Εκείνη τη στιγμή, φοβόμουν στο άκουσμα αυτού του τροπαρίου αλλά και δάκρυα από συγκίνηση, για να καταλάβω λίγα χρόνια αργότερα, ότι και εγώ σταύρωσα αυτόν τον Άνθρωπο.

Μ. Παρασκευή. Τις περισσότερες φορές, αυτή την ημέρα είχε συννεφιά γιατί όπως μας έλεγε και η γιαγιά: αυτή την ημέρα κλαίει και ο ουρανός. Κατηφορίζαμε το πρωί για την Αποκαθήλωση στον Αγ. Δημήτριο. Ήδη ο επιτάφιος ήταν έτοιμος στο κέντρο του ναού για να υποδεχτεί το σώμα του Χριστού, μετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό. Λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της ημέρας, μετά υπήρχε η παράδοση να επισκεφθούμε τους τάφους των συγγενών για να ανάψουμε ένα κερί για αυτούς και ένα τρισάγιο στη μνήμη τους. Πάντα θυμάμαι αυτή την ημέρα, αφού όλη μέρα χτυπούσε πένθιμα η καμπάνα των ενοριών για τον νεκρό Χριστό. Το απόγευμα ξανά στον Άγ. Δημήτριο για την περιφορά του Επιταφίου. Η περιφορά του Επιταφίου γινόταν από τον Άγ. Δημήτριο στον Άγ. Γεώργιο και στη μέση της διαδρομής συναντούσαμε τον επιτάφιο της «πάνω» ενορίας, της Αγ. Θεοδώρας μέχρι την πλατεία όπου κατευθυνόμασταν για την κάθε εκκλησία.

Μ. Σάββατο. Οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις για την άλλη μέρα. Ήδη, όλοι προσμένουμε την Ανάσταση του Χριστού. Η μέρα κυλάει πολύ γρήγορα μέχρι το βράδυ για την Ανάσταση στην εκκλησία. Στο πρώτο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη», οι καμπάνες κρούουν χαρμόσυνα, πυροτεχνήματα στον ουρανό και οι ανταλλαγές των ευχών συνθέτουν το όλο σκηνικό.

Και φτάνει η μεγάλη μέρα· Κυριακή του Πάσχα. Όλα έχουν στολιστεί γιορτινά και όλος ο κόσμος γιορτάζει το μέγα μήνυμα της Ορθοδοξίας· τη νίκη του θανάτου και η επικράτηση της ζωής. Γιορτή και πανηγύρι σε κάθε σπίτι και σε κάθε οικογένεια μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Νομίζω ο καθένας μας έχει να θυμάται αναμνήσεις και στιγμές από το Πάσχα σε κάποιο μέρος με τους δικούς του ανθρώπους.

Περάσαμε δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια με την πανδημία. Καταλάβαμε ότι και τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα, εν τέλει, στη ζωή μας. Μπορούμε, ανά πάσα στιγμή, να χάσουμε κάτι που έχουμε.

Γι’ αυτό, ας γιορτάσουμε, φέτος, εκείνο το Πάσχα που έχουμε ονειρευτεί· κοντά στους ανθρώπους που θέλουμε, πριν γίνουν μία ευχάριστη ανάμνηση στη ζωή μας. Να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνει η ζωή για γιορτή και για χαρά, στο φετινό Πάσχα.

Καλή Ανάσταση!