Άλωση της Πόλης σε ζωντανή μετάδοση! (αμοντάριστα πλάνα)

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ο Αυτοκράτωρ των Ελληνορωμαίων εξέρχεται Ατρόμητος εις την μάχην το 1453 Μαΐου 29.

Την άλωση της Πόλης ή την πτώση της την είδαμε σε απευθείας μετάδοση! Και τώρα μοιρολογάμε την Βασιλεύουσά μας! Και αυτήν και την αυτοκρατορία και την Ρωμηοσύνη! Κλαίμε την ένδοξη μοίρα μας! Είναι κι αυτό μια ανακούφιση!

Όλα πλέον τα γνωρίζουμε· και τι συνέβη ακριβώς! Τα κανάλια τηλεοπτικά και διαδικτυακά τα έδειξαν όλα. Όλοι οι άνθρωποι, απ’ άκρη σε άκρη της οικουμένης βρέθηκαν καλωδιωμένοι ή δορυφορικά συνδεδεμένοι και παρακολούθησαν αυτό το «υπερθέαμα», της άλωσης μιας Πόλης που ήταν κόσμος, αυτοκρατορία το επίκεντρο της ιστορίας για περισσότερα από 1000 χρόνια!

Και αυτό τον κόσμο τον είδαν να σβήνει, να βασιλεύει σαν ήλιος που έδυε, αλλά όχι τόσο ρομαντικά! Σίγουρα, όμως, μέσα στο αίμα του…

Δεν μπορούσε το παγκόσμιο τηλεοπτικό χωριό, άντε πόλη και χώρα να χάσει μια τέτοια πτώση που ήταν ανάλογη, τηρουμένων των αναλογιών, με την πτώση του Αδάμ και της Εύας! Και είδε τους Ρωμηούς εξανδραποδισμένους, να διώχνονται αιχμάλωτοι από τον παράδεισο τους για την κόλαση των σκλαβοπάζαρων της Ανατολής!

Εξορία των Ρωμηών, της Ρωμηοσύνης, των Ελλήνων και του ελληνισμού· ακόμη και όσων έμειναν μέσα στα όρια της κραταίας τους αυτοκρατορίας, αλλά πλέον υπό τουρκική κατοχή! Μια γενική εξορία και ξενιτεία του κόσμου των Ελληνορωμαίων!

Όλα τα είδαμε ζωντανά, ολοζώντανα, live, όπως πεθαίνει αγάπη κραταιά έως θάνατος! Και να η ερήμωση της κορωνίδας των πόλεων! Κωνσταντινούπολη, Πόλη και Κωνσταντινουπολιτισμός, Πολιτισμός το επίκεντρο του δικού μας πατροπαράδοτου πολιτισμού!

Και βλέποντας την ζωντανή μετάδοση νόμιζες πως αν απλώσεις το χέρι σου θα έμπαινες αμέσως στην μάχη. Τόσο τέλεια! Η τεχνολογία έκλεψε την παράσταση! (Και γιατί δεν έμπαινες και συ στη φωτιά της μάχης θα πείτε. Αυτό είναι άλλο θέμα. Ή το πραγματικό μας θέμα μας, δηλαδή οι αμαρτίες του γένους που έφεραν την συμφορά και το ολοκαύτωμα…).

Τα πλάνα καταιγιστικά! Παντού κάμερες! Ακόμη και στις ασπίδες, στα ακόντια, στα σπαθιά, τα τόξα, στα βέλη! Φυσικά και στα κάστρα με πολύ έμπειρους οπερατέρ! Ναι, και πάμπολλα drone, πάμπολλες ιπτάμενες κάμερες. Και έξω από τα τείχη και μέσα! Εκ του φυσικού η άλωση της Πόλης.

Ακόμη και στους μεγάλους εκείνους βράχους που έριχνε το φοβερό κανόνι, η μπομπάρδα, υπήρχαν κάμερες που όταν έπεφταν πάνω στα τείχη έκαναν τέτοιο σαματά που σπάραζε η ψυχή σου! Γιατί εκεί δεν αντιμαχόταν η ύλη την ύλη, αλλά ένιωθες πως η μπομπάρδα προσπαθούσε να διαλύσει και να λιώσει το ίδιο το πνεύμα, την ψυχή ενός Πολιτισμού!

Αλλά και τις ψυχές των μελλοθάνατων πολιορκημένων, των μελλοντικών ατιμασμένων, εξανδραποδισμένων, αιχμαλώτων και πωληθέντων κατά κεφαλή! Τους άμεσα εκπρόσωπους και φορείς του Πολιτισμού της Πόλεως!

Είδαμε τις προσπάθειες και τις αγωνίες τους! Τον ηρωισμό τους στις μάχες, αλλά και στον θάνατο! Τις προσευχές, τις αγωνιώδεις Θείες Λειτουργίες και Παρακλήσεις, τις λιτανείες με τις άγιες εικόνες στα χέρια, τις δεήσεις τους! Την Αγία Σοφία που ήταν ο ομφαλός της Βασιλεύουσας και η καρδιά της! Πριν βρεθεί εν αιχμαλωσία και αυτή ως πρόσωπο ζωντανό που σφύζει από ζωή! Όπως και στις μέρες μας από  συνεχή άλωση, ανακατάληψη, απελευθέρωση… Ατελείωτα καμώματα πολιτικά!

Είδαμε live τον τελευταίο αυτοκράτορά μας τον Κωνσταντίνο που έχασε την Πόλη! Αλλά όχι στα χαρτιά, γιατί δεν την παρέδωσε! Δεν υπέγραψε την παράδοσή της! Επικύρωσε την άλωση και την κατάληψη της με το αίμα του! Έτσι όπως υπέγραφε πάντα ο Αυτοκράτορας μας! Αυτήν ήταν η υπογραφή του! Το αίμα και το μαρτύριο του! Αυτό προεικόνιζε το κόκκινο μελάνι! Το αίμα του τελευταίου που θα την σφράγιζε ανεξίτηλα!

Και πλάι στον Παλαιολόγο που έμελλε να γίνει ο νεολόγος ήρωας του Νέου Ελληνισμού είδαμε τον Μέγα Κωνσταντίνο που έκτισε την Πόλη σε πλάνα από παλιά επίκαιρα και ειδήσεις. Αν και σε μια στιγμή που όλοι μπορούν να μαρτυρήσουν, είδαν τον Μέγα να κλαίει πάνω στη σορό του Παλαιολόγου!

Και, ίσως, αυτός να τον πήρε μαζί του γιατί δεν τον βρήκαν ποτέ! Αυτός, ίσως, να τον πέτρωσε, να τον μαρμάρωσε για να μην πονά ψυχικά και σωματικά! Και για να είναι πάντα ακέραιος να επιστρέψει!

Δεν είδαμε, όμως, μόνο τον Μέγα Κωνσταντίνο από τους παλιούς, αλλά και τη μάνα του αγία Ελένη που έγινε Μάνα της Οικουμένης, όπως και τους λοιπούς βασιλείς και πατριάρχες. Καλούς και κακούς! Ορθοδόξους και αιρετικούς! Ακόμη και εκείνον τον Παραβάτη που ο Κωνσταντινουπολίτης ποιητής της Αλεξάνδρειας Κωνσταντίνος Καβάφης -αυτοκράτωρ της ποιητικής τέχνης- του έγραψε για τις χριστιανικές μας δοξασίες: «Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως· ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως»!

Τέτοιους ποιητές βγάζει ο «ένδοξος μας βυζαντινισμός» που δεν μασούν τα λόγια τους και εμμένουν στις παραδόσεις τους!

Φώτης Κόντογλου: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Τοιχογραφία στο δημαρχείο Αθηνών.

Αλλά αν θέλουμε να αφήσουμε τα μεγάλα λόγια μετά το μεγάλο αυτό τραύμα που ισοδυναμεί με ξαφνικό θάνατο, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αυτή τη στιγμή! Πολλές πολιτείες μας έχουν αλωθεί από καιρό, όπως η «Πρώτη μετά την Πρώτη», δηλαδή η συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη εδώ και 23 χρόνια! Απ΄τα 1430…

Πάντως δεν μπορούμε να λέμε ότι δεν ξέρουμε τι μας περιμένει! Πολύ καλά γνωρίζουμε! Είναι μπροστά μας τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, και για άλλους πεντακόσια και για άλλους πολύ περισσότερα, αφού δεν θα απελευθερωθούν… Και θα περάσουν και από άλλα καμίνια φωτιάς, κολάσεις και αλώσεις, μαχαίρια και γιουρούσια από λεφούσια που θα διψούν για χριστιανικό αίμα. Και όχι μόνο ελληνικό…

Καθόμαστε, λοιπόν, εδώ και τώρα, όλοι εμείς, ο έξω ένδοξος Πολιτισμός της Βασιλεύουσας, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το τριήμερο πλιάτσικο ο εξανδραποδισμός, η λεηλασία, οι βιασμοί, το γύμνωμα ολόκληρης της πόλης, των εκκλησιών, των μεγάρων και των κατοικιών, η αιχμαλωσία των κατοίκων της.

Εδώ, και τώρα 29η Μαΐου, αποφράδα ημέρα του 1453 και μιλάμε μεταξύ μας με θρηνητικά λόγια και τα ανταλλάσσουμε με sms, τα τιτιβίζουμε στο twitter ως ένα συνεχές τεριρέμ, τα κάνουμε αναρτήσεις στο faacebook, στο ίνσταγκραμ.

Και πάλιν, θα μου πείτε, πού την βρίσκουν την ελπίδα μέσα σε τούτον τον χαμό κάποιοι να αναγγέλλουν από τώρα, πως «πάλιν με χρόνους με καιρούς πάλιν δικιά μας θάναι»· και πως «η Ρωμανία κι αν χάθηκε ανθεί και φέρει κι άλλο»; Ποιος παροξυσμός ελπίδας δεν τους αφήνει να πενθήσουν πένθιμα, παρά μόνον πενθούν ελπίζοντας;

Και το άλλο δεν το κατάλαβα, πώς μπορούν τους στίχους αυτούς, να τους κάνουν χορό κυκλωτικό και να συγκλονίζονται τραγουδώντας τους κορυβαντιώντας, αναστενάρηδες σε έκσταση! Και να! Εμπρός μου χορεύουν σαν να έχουν στην μέση την Πόλην την Αγιά Σοφιά και τον νεκροζώντανο αυτοκράτορά μας και να εμψυχώνονται με το κλάμα τους! Μες τα δάκρυα!

– Πώς, πώς, πώς; τους ρωτώ…
– Έχουμε μπροστά μας αιώνες σκλαβιάς, απαντούν, πρέπει να εμψυχωθούμε από τώρα που σπαράζει ακόμη η Πόλη μας και οι κραδασμοί της φτάνουν σε μας νωποί!

*****

Το μόνο καλό είναι ότι η Πόλι δεν έπεσε αμαχητί! Δεν παραδόθηκε, μέχρι που χαλάστηκε αύτανδρη και με τον αυτοκράτορα να διαβεβαιώνει, ήδη, τον Πορθητή, πως «Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστίν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη»!

Όπως, και κανενός εκτός αυτής!

Και αυτή η μεγάλη παρακαταθήκη της ομολογίας του θα νομιμοποιήσει κάθε απόπειρα ξεσηκωμού και επανάστασης σαν να γίνεται στο πόδι του αυτοκράτορα, των μαχητών του και των άμαχων Πεπολιτισμένων Κωνσταντινουπολιτών!

Και ήταν πολλές οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις που ακολούθησαν, ακόμη και σαν κανονικές αποκοτιές που πήραν πολλούς στον λαιμό τους! Ποικίλες μετα-αλώσεις, και ύστερες πτώσεις και καταπτώσεις ενός Γένους που ήξερε να μάχεται ακόμη και με ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας!

Επιτυχία, όμως, ήταν η ελπίδα και η επαναστατική αποκοτιά τους!

*****

Έφριξαν οι λαοί, μ’ αυτό που είδαν στην απευθείας μετάδοση!
Όσοι, βεβαίως, έφριξαν! Γιατί πρέπει να πούμε πως κάποιοι ικανοποιήθηκαν που έχασαν, οι «αιρετικοί Έλληνες μέσα στην έδρα τους και ιδιαίτερα την ίδιά τους την έδρα»!

Έτσι δήλωσαν ικανοποιημένοι και συμπλήρωσαν: «Τώρα πλέον ποιοι Έλληνες και ποιοι Ορθόδοξοι; Ποια Νέα Ρώμη και ποια Κωνσταντίνου Πόλη και Κωνσταντινούπολη; Ισταμπούλ και πολλή τους είναι! Μετέωροι θα μείνουν ως άδοξα πεφταστέρια διαλάμψαντα στον χαμό τους! Και δεν είναι η πρώτη φορά που χάνουν μέσα στην έδρα τους! Που χάνουν την καθέδρα τους! Ευτυχώς που τότε, στα 1204, τους απαλλοτριώσαμε και μετακομίσαμε τους θησαυρούς τους, όπως και τα λείψανα των αγίων! Τώρα θα έρχονται σε μας να τα βλέπουν και θα πληρώνουν και το ανάλογο αντίτιμο!

Γιατί δεν τους έφτανε η φτώχεια και ο ξεπεσμός τους την Ορθοδοξία τους κοίταζαν! Αμ, ο άλλος που προτιμούσε το φακιόλι του Τούρκου αντί την τιάρα του πάπα! Δεν μπορείς να τα θέλεις όλα δικά σου, άρχοντα μου! Τι ‘άρχοντά’ μου; θα μου πεις. Ξεπεσμένε άρχοντα! Για να μην πω ξεπεσμένε δερβίση!

Ήθελες να κρατήσεις την Ορθοδοξία σου και την Ρωμηοσύνη σου! Κράτα την! Αλλά διά πυρός και σιδήρου θα ελεχθείς και θα μαρτυρήσεις γι’ αυτήν για να την κρατήσεις! Και Νεομάρτυρας θα γίνεις ακόμη και Κρυπτοχριστιανός! Πάλιν στις κατακόμβες θα συρθείς, κακόμοιρε Γραικέ! Του Πόντου, της Κρήτης, της Κύπρου, της Ηπείρου…

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.

Θέλατε Γρηγόριο Παλαμάς θεολόγο και θεωρητικό σας και όχι τον Καλαβρό Βαρλαάμ που τα έκανε τόσο απλά τα πράγματα… φιλοσοφικά και εγκεφαλικά! Εσείς θέλατε να ενωθείτε με το Θείο! Κάνατε τόση έριδα και ανησυχία μόνοι σας για τον Ησυχασμό! Μια ζωή αιρέσεις και διαιρέσεις και εμφύλιους… Εμείς τον αποκαταστήσαμε τον Βαρλαάμ τον κάναμε επίσκοπο μας! Και εσείς ενωθήκατε με τους Τούρκους!

Γεώργιος Βιζυηνός.

Εμείς θέλαμε να σας κάνουμε Ευρώπη! Καθολικούς, προτεστάντες και χίλια δυο άλλα κομμάτια! Θα φτιάχνατε και σεις ωραίες Μαντόνες και θα ψέλνατε πολυφωνικά!

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Ωραία, λοιπόν μείνετε στις τεχνοτροπίες και στους εικονογράφους σας τον Μανουήλ Πανσέληνο, στους Αστραπάδες, τον Θεοφάνη τον Κρητικό. Στον Θεόφιλο, τον Τσαρούχη, τον Μόραλη, τον Κόντογλου, τον Πεντζίκη. Στους μαΐστορες της ψαλτικής σας! Τα δημοτικά σας τραγούδια, στους ρεμπέτες σας και τα λαϊκά σας, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Διονύση Σαββόπουλο και τους μαθητές τους!

Και σε ποιον θα απευθυνθείτε, σε ποια αγορά, τι θα πουλάτε; Γεώργιο Βιζυηνό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη; Ρεμπέτ ασκέρ ήσασταν και έτσι θα μείνετε»!

Πολύ καλά, όμως, του είπε κάποιος που τον άκουσε! «Δεν ξέρω αν έχεις δίκιο! Αλλά δεν κάνει να μιλάς έτσι, αυτή την στιγμή! Εξάλλου αυτοί είναι Ρωμηοί, Έλληνες και μπορεί να αναστηθούν»!

Και αυτός χαμήλωσε το βλέμμα…

******

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα! Και ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη την αποφράδα τούτη μέρα 2023! Γιατί κάθε τέτοια μέρα βιώνουμε και παρακολουθούμε το μαρτύριο του Γένους σε απευθείας μετάδοση! Μία ατελείωτη μετάδοση που δεν τελειώνει ποτέ!

Η Πόλη και η Αγιά Σοφιά βρίσκονται πάντα εν αιχμαλωσία και ο χθεσινός και σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν φροντίζει να μας το θυμίζει. Ακόμη και αν όλο αυτό το σκηνικό καταντά πράγμα, πράγματι, γελοίο! Γιατί ο Μωάμεθ την κατέκτησε άπαξ και αυτός την απελευθερώνει κατά το δοκούν!

Ήδη, χθες οι οπαδοί του πανηγύρισαν μέσα στην Αγία Σοφία την εξαγγελία των νικηφόρων αποτελεσμάτων για τον ηγέτης τους, ενώ ο ίδιος προβλέπεται να την… απελευθερώσει και σήμερα για τα επινίκια της παραμονής του στην εξουσία! Ακόμη και αν χώρα του βυθίζεται, με την έννοια του αλώνεται, από την οικονομική δυσπραγία!

Θα ποδηγετήσει την χώρα του μέχρι την οριστική της κατάρρευση! Τότε μόνον θα ησυχάσει να απελευθερώνει τον μεγάλο ναό μας! Και θα είναι η… ευλογία της Αγίας Σοφίας! Που τόσο την σεβάστηκε!

*****

Όσο για μας που παρακολουθούμε την ζωντανή αυτή μετάδοση που προφανώς γίνεται μέσα μας και μέσα στη διάρκεια του ελληνικού μας πολιτισμού, καλά θα είναι να είμαστε ιδιαίτερα δημιουργικοί, εφευρετικοί, γιατί όχι και ευχάριστοι και χαριτωμένοι, χωρίς καμιά μικροψυχία και μισαλλοδοξία για κανέναν!

Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να κτίσουμε πάνω στις παρακαταθήκες του πολιτισμού μας και μέσα στις νέες εμπειρίες και προτάσεις του σύγχρονου κόσμου και ζωής.

Ενώ θα πρέπει να καλλιεργούμε την ενότητα μας κι ας μας χωρίζουν χίλια δυο!

Διαφορετικά κάθε μέρα μας θα είναι αποφράδα και τίποτε άλλο!