Επέτειος ποντιακής γενοκτονίας: Κάνουμε τις συμφορές μας γιορτές μνήμης και πολιτισμού!
19 Μαΐου 2023Με χορούς και άσματα, και όχι κατ’ ανάγκην μοιρολόγια, αλλά με μύρια λόγια, και χορούς ζωηρούς θυμόμαστε και ανασταίνουμε τους ανθρώπους μας, τους τόπους μας! Τόπους γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης!
Πατρίδες ζώσες και πάντα ελληνικές, ακόμη και εν αιχμαλωσία, και γι’ αυτό και αλησμόνητες!
Μέσα στα χώματά τους αναπαύονται ως σπόρος που, ναι!, πάντα ανθεί, και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φέρει κι άλλο! Γιατί οι ψυχές παραμένουν εσαεί ζωντανές και ανήσυχες για τους απογόνους τους!
Οφειλή, λοιπόν, για όλους τους κεκοιμημένους και ιδιαίτερα τους αδικοχαμένους της απάνθρωπης και στυγερής γενοκτονίας του τουρκικού κράτους εναντίον των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί η διατήρηση της μνήμης.
Της μνήμης που μας συνδέει και μας ενώνει με κάθε μας απώλεια.
Γιατί η μνήμη αποτελεί ένα εσωτερικό νοερό μνημείο που μας δένει με το παρελθόν μας και ως μια άλλη συνείδηση μαρτυρεί, «κανοναρχεί» και προσδιορίζει δημιουργικά την εξέλιξη της πορείας μας!
Μνήμη, σημαίνει αέναη σχέση και επίσκεψη, δόσιμο, απέραντη έγνοια και αγάπη! Έτσι η μεταλαμπάδευση της γίνεται χωρίς ιδιαίτερο κόπο, αφού τη ζούμε εντός μας, αλλά και κινούμαστε μέσα σε αυτή. Και το σημαντικότερο και πιο δημιουργικό είναι ότι εμπνεόμαστε κατ’ ευθείαν από τις πηγές που αναβλύζουν από τους θησαυρούς της και γι’ αυτό της αποδίδουμε και την οφειλόμενη τιμή με αναδημιουργία τέχνης και πολιτισμού στο τώρα! Με τον τρόπο αυτό κρατιέται ζωντανή η μνήμη και η παράδοσή μας. Και δεν μοιάζει με κάποιο βάρος που πρέπει να το… κουβαλάμε ή να το σώσουμε, αλλά αυτό μας κουβαλά και μας σώζει!
Επέτειος – μνήμη γενοκτονίας ποντιακού ελληνισμού σήμερα, και μοιάζει η επίσκεψή μας στους Μάρτυρες του Πόντου, όπως και τους λοιπούς του Μικρασιατικού Ελληνισμού ως ένα προσκύνημα σε τόπους μαρτυρίων και προπαντός ζωής και πολιτισμού!
Γι’ αυτό και αμέσως, σαν να ανασταίνονται οι τόποι και οι άνθρωποι σε πατρίδες εύκρατες και αειθαλείς που παραμένουν ζώσες αεί και χαριτωμένες και μαρτυρούν τον όμορφο και στιβαρό πολιτισμό της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας και όλης της Μικράς Ασίας! Χωρίς, βεβαίως, να είναι αποκομμένες από τη Βασιλεύουσα!
Και έτσι η επέτειος-μνήμη των μαρτύρων και των μαρτυρίων αποτελεί και επίσκεψη στον ευρύτερο κόσμο που τους έθρεψε και τους ετράνωσε! Τους ετράνωσε έως θανάτου! Τους ανέβασε ως το μαρτύριο! Γιατί το μαρτύριό τους τους χάρισε και το αντίστοιχο στεφάνι δόξας! Καλλίνικοι μάρτυρες του Πόντου και πάσης Μικράς Ασίας! Έσχατοι μάρτυρες του τόπου και δόξα ανέσπερη για τον ευρύτερο κόσμο της εκεί ελληνικής αρχαιότητας, των αλεξανδρινών και ελληνιστικών χρόνων, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της μετέπειτα τουρκοκρατούμενης πονεμένης Ρωμηοσύνης.
Τουρκοκρατούμενης κατά κόσμο και σωματικά και πάντα ελεύθερη κατά φρόνημα, διάθεση, δημιουργικότητα!
Η τουρκοκρατία δεν τέλειωσε αίφνης τον Μάρτιο του 1821. Τότε είχε τελειώσει για όσους είχαν πάρει τα όπλα και σιγά σιγά έφτιαχνα νησίδες ελεύθερες που έμοιαζαν με ελληνικές ουτοπίες και τις ένωναν! Και τέλος με τους βαλκανικούς πολέμους επεκράτησαν δημιουργώντας μια ευτοπία γνήσια ελληνική! Άλλωστε, ο τρόπος δημιουργεί και όχι ο τόπος!
Στέναζαν, όμως, ακόμη οι περιοχές της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας! Από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία! (Δεν ξεχνάμε και την Κύπρο που η αγγλοκρατία εγκυμονούσε μια νέα τουρκοκρατία για την Μεγαλόνησο).
Στον ακριτικό, όμως Πόντο, δεν άργησε να μπει σε ενέργεια η αιμοχαρής γενοκτονία! Ένας μαρτυρικός θερισμός χριστιανικών ψυχών για την επικράτηση των οθωμανών!
Έπρεπε εκδιωχθούν, να εξαφανιστούν, να δολοφονηθούν αυτοί που κρατούσαν τον τόπο με την προκοπή τους και το κύρος της πίστης τους, και βεβαίως, με τον πολιτισμό, τη ρίζα και τη συνέχειά τους που μαρτυρούσε και τη συνεχή διαβίωσή των Ελλήνων στα μέρη εκείνα!
Οι Τούρκοι κατακτητές-μουσαφίρηδες ήξεραν να σώζονται πάντα και να ζουν με τον κόπο των άλλων, δηλαδή των Χριστιανών. Ακόμη και να μάχονται και να υπερασπίζονται τις κατακτήσεις τους με τα παιδιά των χριστιανών που προέρχονταν από το απάνθρωπο παιδομάζωμα και τα τάγματα των γενιτσάρων που δημιουργούσαν με αυτά!
Άλλη μια ιδιόμορφη και συνεχής τουρκική γενοκτονία εναντίον του ελληνισμού!
Μνήμη του Πόντου και των Ελλήνων του τόπου. Μνήμη του τρόπου του πολιτισμού τους και των θησαυρών τους που ξαφνικά σαν γεγονότα της Αποκάλυψης και ως πυρηνική λαίλαπα σκόρπισε τον θάνατο και τον αφανισμό στα ελληνικά εκείνα μέρη. Επιδημία δολοφονικού θανάτου! Εξόντωσης με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο σε κάθε Έλληνα. Μια γενοκτονία που έφερνε την εθνοκάθαρση! (Δεν ξέρω γιατί ακόμη συζητάμε αν ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση).
Μια γενοκτονία-εθνοκάθαρση για τον εξαφανισμό της «μισητής και άτιμης ράτσας των Ελλήνων», όπως έλεγε ο γερμανός στρατηγός Λήμαν φον Σάντερς και για να αποκτήσουν οι Τούρκοι «μια συμπαγή τούρκικη ομοιογένεια».
Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων που ακολούθησε απέδειξε την εμμονή των Γερμανών στη μέθοδο της γενοκτονίας-εθνοκάθαρσης ως την «τελική λύση»!
Ένας πολιτισμός θανάτου και εξόντωσης απότοκος του «θανάτου του Θεού»! Ο ψυχικός θάνατος, δηλαδή ο θάνατος του Δυτικού ανθρώπου δημιούργησε τον θάνατο του Δυτικού Θεού! Γιατί «χωρίς θεό όλα επιτρέπονται», όπως έχει γράψει ο Ντοστογιέφσκι!
Και ο άνθρωπος σε όλες τις γενοκτονίες και τους πολέμους, ακόμη και αυτή τη στιγμή, δεν μετριέται ως ύπαρξη! Πρέπει να εκκαθαριστεί ως παράσιτο, ζιζάνιο που πιάνει τόπο, κρατά τον τόπο! Και πράγματι αυτό κάνει! Όπως ο ερημίτης που όταν τον ρώτησαν τι κάνει εκεί μόνος στην ερημιά, απάντησε «φυλάω τον τόπο»!
Αλλά κάνει και κάτι μεγαλύτερο. Αυτός είναι ο τόπος!
Γι’ αυτό και οι Τούρκοι ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τους φύλακες του τόπου! Γιατί ήταν ο ίδιος ο τόπος!
Και οι Μάρτυρές μας κρατούσαν τον τόπο με τον τρόπο τους, αφού οι ίδιοι δεν αλλαξοπίστησαν μετά από τόσα χρόνια σκλαβιάς, δουλείας, κακοποίησης. Αλλά και πολλοί άλλοι που αλλαξοπίστησαν ήταν την ημέρα οθωμανοί και το βράδυ χριστιανοί! Κρυπτοχριστιανοί και κρυπτορωμιοί!
Το εσωτερικό πνευματικό τους φως φώτιζε κάθε σκοτάδι και έκανε την νύκτα μέρα! Και μέχρι σήμερα; Ίσως…
Πάντως, στα μέρη του Πόντου οι παλαιότεροι μιλάνε τα ρωμαίικα στη διάλεκτο του Πόντου, προφανώς πρόκειται για τη μητρική(!) τους, και εκεί ηχούν ακόμη οι λύρες, οι κεμεντζέδες και δεν χάνουν ευκαιρία να χορεύουν τους πατροπαράδοτούς(!) τους χορούς.
Τους είδαμε και τις προηγούμενες μέρες να χορεύουν τους χορούς της παράδοσης(!) τους στους πανηγυρισμούς της κατάκτησης του τουρκικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου Τουρκίας από την ομάδα της Τραπεζούντας, την Τράμπζονσπορ! Σύμφωνα, μάλιστα, με πληροφορίες, ενώ είχε γίνει πρόσκληση σε γνωστό Πόντιο καλλιτέχνη εξ Ελλάδος, να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις των πανηγυρισμών, εντούτοις με επέμβαση του τουρκικού βαθέος κράτους ακυρώθηκε η μετάβασή του!
Για να μην ξυπνάνε, φαίνεται, οι ακόμη πιο βαθιές μνήμες!
Επέτειος – μνήμη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στα 2022, 100 χρόνια μετά την μικρασιατική τραγωδία και καταστροφή και ακόμη ο ποντιακός και ρωμαίικος πολιτισμός της περιοχής ανθεί και φέρει κι άλλο!
Πώς αλλιώς, αφού η λύρα του Πόντου και η ρωμαίικη λαλιά των τραγουδιών που συνοδεύει προκαλεί την επέμβαση του βαθέος κράτους και κατά συνέπειαν του κράτους!
Ο πολιτισμός μοιάζει να είναι εξίσου επικίνδυνος με τα πολεμικά αεροπλάνα Ραφάλ που απέκτησε η χώρα μας και τους λοιπούς σύγχρονους εξοπλισμούς που βρίσκεται σε εξέλιξη η παράδοσή τους! Αλλά μήπως ο πολιτισμός, τα ακούσματα, η μουσική, το τραγούδι και οι στίχοι τους είναι ακόμη πιο επικίνδυνα;
Μέχρι να απαντηθεί η απορία μας αυτή, ο ελληνισμός θα τιμά τις μεγάλες επετείους-μνήμες του με μουσική, με τραγούδια και χορούς, ακονίζοντας την μνήμη του με τον πολιτισμό του! Ακόμη και τις συμφορές και τις τραγωδίες!
Τελούμε γιορτές μνήμης για να μην κερδίσει η λησμονιά τους αδικοχαμένους και τους εν αιχμαλωσία τόπους μας, ενώ οι ίδιοι οι Μάρτυρες αποτελούν σκέπη και ένα επιπλέον οχύρωμα!