Για την δύναμη της αγνότητας

Ερημίτης. Σχέδιο Ράλλη Κοψίδη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Δύο αγαπημένα αδέλφια συμφώνησαν ν’ ασκητέψουν. Βγήκαν στην έρημο κι’ έφτιαξαν δυο χορτοκαλύβες σε αρκετή απόστασι τη μια από την άλλη. Έβαλαν και αυστηρούς κανονισμούς στον εαυτό τους, να μη βγαίνουν έξω από τις καλύβες τους και να μη βλέπωνται μεταξύ τους για να μη σκορπίζεται ο νους τους στα εγκόσμια, αλλά να κάνη καθένας μόνος με σιωπή το εργόχειρο του, να προσεύχεται αδιαλείπτως και ν’ αγωνίζεται για τη Βασιλεία των Ουρανών.

Ύστερα από μερικά χρόνια, ο νεώτερος αρρώστησε βαρειά. Όταν το έμαθαν οι γύρω Ερημίται, πήγαν να τον επισκεφθούν. Τον βρήκαν σε έκστασι.

– Τι είδες, Αδελφέ; τον ερώτησαν έκπληκτοι σαν συνήλθε.
– Οι θείοι Άγγελοι, τους φανέρωσε εκείνος, που είχε πάψει πια να ζη για τον γήινο κόσμο, πήραν τον αδελφό μου κι εμένα και μας ανέβαζαν στον Ουρανό. Οι δυνάμεις του σκότους ώρμησαν να μας εμποδίσουν. Εμείς, όμως περιτριγυρισμένοι από τους προστάτας μας, περάσαμε ανενόχλητοι.

Εκείνοι τότε, ντροπιασμένοι, φώναζαν:
«Μεγάλη δύναμη έχει η αγνότητα…».

Καθώς εκμυστηρευόταν αυτά ο Αδελφός στους Πατέρες, εκοιμήθη. Εκείνοι έστειλαν να ειδοποιήσουν τον αδελφό του, αλλά τον βρήκαν νεκρό!

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μοναχής † Θεοδώρας Χαμπάκη, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητας «Λυδία» Θεσσαλονίκ