Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης: Πώς ο Απόστολος Ιωάννης τον θεράπευσε από κήλη;

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Οι μετά των άγιων του Θεού συναναστροφές του [του αγίου Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτη] είναι από τα ωραιότερα κεφάλαια της μυστικής του ζωής. Όταν έκρινε ότι μπορούσε με το άνοιγμα της καρδιάς του να βοηθήση τον άλλο, τότε ευχαρίστως μιλούσε.

Μία τέτοια θαυμαστή αποκάλυψη είναι το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του:

«Κήλην έπασχον από μικράς μου ηλικίας και εγώ, την οποίαν ησθάνθην κατά πρώτον εκ κόπου εν τη εκκλησία, όταν παρηκολούθουν τους ιερείς βοηθών αυτούς. Έπαθον την Μ. Εβδομάδα εις τας μακράς ακολουθίας των Παθών και του Επιταφίου, μόνος σχεδόν τα πάντα και αναγινώσκων και ψάλλων εις εκκλησίαν ερημικού συνοικισμού, είχε μοι επέλθει
κάπως ελαφρά και δεν εδήλωσα εις κανένα τίποτε.

Καίτοι δε κατ’ ολίγον ηύξανε, ετήρουν μυστικότητα μόνος οικονομών εαυτόν, ενταύθα εν Αγίω Όρει ησθάνθην την ανάγκην κηλεπιδέσμου, όστις όμως με εδυσκόλευσεν.

Εθεραπεύθην όλως ανεπαισθήτως και άνευ φαρμάκων ή εγχειρίσεως.

Ήτο η 26η του παρόντος μηνός Σεπτεμβρίου καθ’ ην εορτάζεται ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής και ετελείτο αγρυπνία. Τον Άγιο ευλαβούμην παιδιόθεν. Ότε ήλθε η ώρα της ψαλμωδίας κεκραγαρίων, εις το αργόν στιχηραρικόν μέλος, εις μοναχός πλησίον μου ιστάμενος μοι παραχώρησε την θέσιν του δεξιού ψάλτου, αν θέλω· εδέχθην μετά χαράς, όχι διά την θέσιν, αλλά θεωρών Θεού θέλημα και του άγιου να ψάλω εκείνην την ημέραν ο πάντων έσχατος.

Κατ’ εκείνην την στιγμήν, και την κήλην σκεπτόμενος, εισήλθον εις το στασίδιον σημειωθείς με τον τύπον του Σταυρού και επικαλεσθείς νοερώς τον Άγιον εις βοήθειαν ήρχισα ψάλων το Κύριε εκέκραξα.

Αυτοστιγμεί ησθάνθην την ύλην της κήλης εισερχομένην εις το μέρος όθεν εξήλθε και έκτοτε μένω υγιής ανενόχλητος.

Ιάθην λοιπόν θαυματουργικώς διά της επικλήσεως του Αγίου Θεολόγου, ούτινος την θαυματουργικήν χάριν και βοήθειαν ανομολογώ χαίρων εις δόξαν αυτού του Θεού ημών του θαυμαστού εν τοις αγίοις αυτού.

Την ίασιν έλαβον κατά το έτος 1897, ήτοι από 17 ήδη ολοκλήρων ετών».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσή, «Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, ο «Γέρων της Αναλήψεως», έκδοση Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.