«Σημαίνει ο Θος σημαίνει η γη..» – Θρήνος για την Άλωση της Πόλης (Χορωδία Σίμωνος Καρά)

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου που σηματοδότησε την κατάλυση του ελληνικού κόσμου αλλά και της ορθοδόξου χριστιανοσύνης, συνδέθηκαν στη λαϊκή στιχουργία με την ατελείωτη Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Του Θεού Σοφίας και με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο που υπήρξε ο τελευταίος πρόμαχος του ελληνισμού αφού έπεσε μαχόμενος ηρωϊκά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού.

Τα θλιβερά μαντάτα συνεκίνησαν τον άγνωστο ποιητή να συνθέσει θρήνους.  Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο αείμνηστος δάσκαλος της εθνικής μας μουσικής Σίμων Καράς, ο οποίος είχε ασχοληθεί εις βάθος με τα ιστορικά αυτά τραγούδια- θρήνους που έρχονται από εκείνη την εποχή οι ιστοριογράφοι κατέγραψαν λεπτομερώς τα γεγονότα τα οποία αποτελούν το χρονικό της Αλώσεως και που αυτά είχαν παγκόσμια απήχηση. Έκαμε καλάμους των ποιητών της εποχής να γράψουν ποιήματα και γενικότερα η Άλωση εκκέντρισε τη λαϊκή ψυχή στο να συνθέσει θρήνους να κάμει μοιρολόγια που είναι γνωστά σε όλο τον ελληνισμό, έχοντας ως κύριο θέμα τους την τελευταία Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία. Ο λαός τους τραγουδούσε την διακαινήσιμο εβδομάδα ως ελπιδοφόρο αναστάσιμο μήνυμα του γένους.

Σημαίνει ο Θος σημαίνει η γη σημαίνουν τα επουράνια

σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά το Μέγα Μαναστήρι

με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυο καμπάνες

κάθε καμπάνα και παπάς κάθε παπάς και διάκος

ψέλνει δεξιά η Βασιλιάς ζερβά η Πατριάρχης

φωνή τους ήρθ’ εξ’ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα

πάψετε το χερουβικό και τ άξιον εστίν ως

γιατ’ είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

Κατακλείδα όλων αυτών των θρήνων είναι η παρηγοριά του ανωνύμου και προικισμένου ποιητή προς την βαρυπενθούσα Υπεραγία Θεοτόκο αφού η Κωνσταντινούπολη ήταν αφιερωμένη στη χάρη της.

Σώπασε κυρα Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις

πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι