Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Ω! Πόσο θάθελα, φίλε του Θεού, να σας βλέπω πάντα γεμάτο μ’ αυτή τη ζωή της χάριτος του Αγίου Πνεύματος!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1754-1833).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=374230

Πώς όμως ν’ εννοήση κανείς τη δήλωση του στάρετς Σεραφείμ! «Ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής είναι ν’ αποκτήσωμε το Άγιο Πνεύμα».

Ακόμη και γι’ αυτόν που αρνείται να πιστέψη, πως ο σκοπός της χριστιανικής ζωής συνίσταται αποκλειστικά σε μιαν αόριστη θρησκευτική «πράξη» που οδηγεί σε μια ατομική «σωτηρία», αυτή η φράση παραμένει μυστηριώδης.

«Η νηστεία, η προσευχή, η ελεημοσύνη και κάθε καλή πράξη που γίνεται στο όνομα του Χριστού, δεν αποτελούν παρά μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος», εξήγησε ο στάρετς». «Προσέξτε, Μπάτουσκα, μόνον μια καλή πράξη που γίνεται στο όνομα του Χριστού φέρνει τους καρπούς του Άγιου Πνεύματος».

Ο Μοτοβίλωφ θα μπορούσε να ρωτήση: «Ποιους καρπούς;».
Και διά του στόματος του Αποστόλου Παύλου θα είχε την απάντηση:
«Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22).

Είπε όμως:
– Πώς εννοείτε την απόκτηση; Δεν το καταλαβαίνω καλά.
– Η απόκτηση είναι μια αγορά. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρομοιάζει τη ζωή μας μ’ ένα παζάρι και τη δραστηριότητά μας σε τούτη τη γη με εμπόριο.

Μας λέγει: «Πραγματεύσασθε εν ω έρχομαι» (Λουκ. 19, 13) «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί είσι» (Εφεσ. 5, 16). Αυτό θα πη: χρησιμοποιήτε τον καιρό για να αποκτήσετε με τα γήινα αγαθά αιώνιους θησαυρούς, εφ’ όσον οι αρετές που ασκούνται εις το όνομα του Ιησού Χριστού σας φέρνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών Παρθένων αναφέρεται πως οι τελευταίες, επειδή τους έλειψε το λάδι, αναγκάσθηκαν να πάνε να αγοράσουνε στην αγορά. Εν τω μεταξύ όμως έκλεισαν οι θύρες του νυμφώνος και γυρνώντας δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα. Μερικοί λένε πως η έλλειψη λαδιού στις μωρές Παρθένες συμβολίζει την ανεπάρκεια της αρετής.

Αυτή όμως η εξήγηση δεν είναι σωστή. Για ποια ανεπάρκεια άραγε θα επρόκειτο, αφού ονομάζονται «παρθένες» έστω και μωρές; Η παρθενία είναι μια υψηλή αρετή που μπορεί από μόνη της να αντικαταστήση όλες τις άλλες. Εγώ όμως, ο ταπεινός Σεραφείμ, νομίζω πως αυτό που τους έλειπε ήταν η χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Εξασκώντας τις αρετές, αυτές οι παρθένες πίστευαν σ’ αυτό μόνο. «Με το να κάνουμε μια καλή πράξη, σκεφτόντουσαν, κάναμε το έργο του θεού».

Όσο για τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν νοιάζονταν να την αποκτήσουν. Η Γραφή λέει γι’ αυτό το είδος της ζωής, που είναι βασισμένο αποκλειστικά και μόνο στην εξάσκηση των αρετών:
Μερικοί δρόμοι, που φαίνονται καλοί στην Αρχή, οδηγούν όμως ύστερα σε ολέθρια βάραθρα. «Εισίν οδοί δοκούσαι είναι ορθαί ανδρί, τα μέντοι τελευταία αυτών βλέπει εις πυθμένα Άδου» (Παροιμ.16, 25).

«Ο Μέγας Αντώνιος, στις Επιστολές του προς τους Μοναχούς, λέγει γι’ αυτές τις παρθένες: ‘Πολλοί μοναχοί και παρθένες αγνοούν πέρα για πέρα τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις θελήσεις που ενεργούν μέσα στον άνθρωπο.

Δεν γνωρίζουν πως είμαστε το πεδίον δράσεως τριών θελήσεων;
1) της θελήσεως του Θεού, που είναι τελεία και σωτήρια,
2) της καθαρά δικής μας, της ανθρώπινης θελήσεως, που καθ’ εαυτήν δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή,
3) της θελήσεως του διαβόλου, που μας οδηγεί στην απώλεια.

Αυτή λοιπόν η τρίτη θέληση, του εχθρού, μαθαίνει στον άνθρωπο είτε να μην εξασκή καθόλου την αρετή, είτε να την εξασκή από ματαιοδοξία, για το ‘καλό’ μόνο, και ποτέ εις το όνομα του Χριστού.

Η δεύτερη, η ιδική μας θέληση, μας παρακινεί να κάνωμε τα πάντα για τη δική μας ευχαρίστηση ή όπως η θέληση του εχθρού, μας μαθαίνει να κάνουμε το καλό στο όνομα του ‘καλού’ και μόνον, χωρίς να νοιαζώμαστε για τη χάρη που μπορούμε ν’ αποκτήσουμε.

Όσο για την πρώτη θέληση, τη θέληση του Θεού, μας σπρώχνει να κάνουμε το καλό στο όνομα του Χριστού, με το σκοπό ν’ αποκτήσουμε το Πνεύμα το Άγιο, θησαυρό αιώνιο και ανεξάντλητο, που με τίποτε εδώ κάτω στη γη δεν μπορεί να συγκριθή.

Η απόκτηση αυτή του Αγίου Πνεύματος συμβολίζεται με το λάδι που έλειπε από τις Μωρές Παρθένες, οι όποιες ονομάσθηκαν ‘μωρές’ ακριβώς γιατί είχαν λησμονήσει το βασικώτερο πράγμα – τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, καρπό της αρετής, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξη για κανέναν η σωτηρία.

Η αγορά συμβολίζει τη ζωή μας. Η κλειστή πόρτα του νυφικού θαλάμου – το θάνατό μας. Οι παρθένες, μωρές και φρόνιμες, είναι οι ψυχές των χριστιανών.

Το λάδι συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που μεταμορφώνει το φθαρτό σε άφθαρτο, τον ψυχικό θάνατο σε πνευματική ζωή, τα σκοτάδια σε φως, το σταύλο, όπου είναι αλυσοδεμένα, σαν ζώα, τα πάθη μας, σε ναό του θεού, σε νυφικό θάλαμο, μέσα στον όποιο γεμάτοι από ανείπωτη χαρά θα πάμε να συναντήσουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, Νυμφίο των ψυχών μας.

Ο Θεός λέει: ‘Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω’ (Αποκ. 3, 20). Η θύρα είναι η ζωή μας, που δεν έκλεισε ακόμη με το θάνατο. Ω! Πόσο θάθελα, φίλε του Θεού, να σας βλέπω πάντα γεμάτο μ’ αυτή τη ζωή της χάριτος του Αγίου Πνεύματος!

‘Θα σας κρίνω στην κατάσταση που θα σας βρω’-, λέει ο Κύριος. Αλλοίμονο και πάλι αλοίμονό μας, αν μας βρη φορτωμένους με τις μέριμνες και τα βάσανα της γης…

Είπε ακόμη: ‘Γρηγορείτε, προσεύχεσθε’ για να μη χάσετε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, διότι, οι αγρυπνίες και οι προσευχές είναι τα μέσα για να την αποκτήσετε».

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραΐνωφ, ο «Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ» των εκδόσεων Τήνος.