Το νου μπορεί να τον καθαρίσει μόνο το Άγιο Πνεύμα!

Άγιος Διάδοχος Φωτικής, ε’ αιώνας.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=374268

Το νου μπορεί να τον καθαρίσει μόνο το Άγιο Πνεύμα.

Γιατί αν δεν μπει μέσα στο σπίτι ο Δυνατός, για ν’ αφαιρέσει τα κλεμμένα και να δέσει τον κλέφτη (πρβλ. Λουκ. 11:21-22), με κανέναν τρόπο δεν θα ελευθερωθεί το λάφυρο.

Πρέπει λοιπόν με όλα τα μέσα, και προπαντός με την ειρήνη της ψυχής, ν’ αναπαύουμε το Άγιο Πνεύμα, για να διατηρούμε παντοτινά αναμμένο μέσα μας το λυχνάρι της πνευματικής γνώσεως.

Γιατί, όταν αυτό λάμπει ασταμάτητα στα βάθη της ψυχής, τότε όχι μόνο γίνονται ολοφάνερες μέσα στο νου όλες οι πικρές και σκοτεινές προσβολές των δαιμόνων, αλλά και εξασθενούν υπερβολικά, καθώς ελέγχονται και φανερώνονται από το άγιο εκείνο και ένδοξο φως.

Γι’ αυτό ο απόστολος λέει, «το Πνεύμα μη σβέννυτε» (Α’ Θεσ. 5:19), δηλαδή «μη σβήνετε το Πνεύμα», αντί να πει: «Μη λυπείτε, με κακά έργα ή κακούς λογισμούς, την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος, για να μη στερηθείτε το ακατανίκητο φως Του».

Επειδή το αιώνιο και ζωοποιό Πνεύμα δεν σβήνεται, αλλά η λύπη Του, δηλαδή η αποστροφή Του, αφήνει το νου του ανθρώπου σκυθρωπό και αφώτιστο από τη θεία γνώση.

Όπως η ταραγμένη θάλασσα γαληνεύει αν χύσουμε πάνω της λάδι, και νικιέται η τρικυμία από την παχύτητα του λαδιού, έτσι και η ψυχή μας, όταν λιπαίνεται από την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος, αισθάνεται μια γλυκεία γαλήνη και δέχεται με χαρά την ήττα της από την απαθή εκείνη και ανέκφραστη αγαθότητά Του, που την επισκιάζει, λέγοντας κατά τον προφήτη: «Πλην τω Θεώ υποτάγηθι, η ψυχή μου» (Ψαλμ. 61:6).

Τότε όσοι πειρασμοί κι αν σηκωθούν από τους πονηρούς δαίμονες εναντίον της ψυχής, αυτή μένει χωρίς οργή και όλη χαρά.

Σ’ αυτή την κατάσταση έρχεται κανείς και παραμένει, όταν καταγλυκαίνει συνεχώς την ψυχή του με το φόβο του Θεού. Σ’ εκείνους που αγωνίζονται για τη σωτηρία τους, ο φόβος του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου φέρνει ένα είδος εξαγνισμού. Γιατί «ο φόβος του Κυρίου αγνός», λέει η Γραφή, διαμένων εις αιώνα αιώνος» (Ψαλμ. 18:10).

Άλλη είναι η φυσική αγάπη που έχει η ψυχή, και άλλη εκείνη που έρχεται σ’ αυτή με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Η πρώτη κινείται όταν εμείς θέλουμε, ανάλογα με τη βούλησή μας, και γι’ αυτό εύκολα λεηλατείται από τα πονηρά πνεύματα, όταν δεν κρατάμε με τη βία την αγαπητική μας προαίρεση.

Η άλλη όμως, που προξενείται από το Άγιο Πνεύμα, διεγείρει τόσο πολύ την ψυχή προς την αγάπη του Θεού, ώστε όλα τα μέρη της ψυχής να προσκολλώνται με τρόπο ανέκφραστο στην αγαθότητα του θείου πόθου, με μιαν απέραντη απλότητα διαθέσεως.

Γιατί τότε ο νους, σαν να κυοφορεί την πνευματική ενέργεια, αναβλύζει κάποια πηγή αγάπης και χαράς.

Από τον «Μικρό Ευεργετινό» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.