Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου, Ας πανηγυρίσουμε το γεγονός της γεννήσεώς του Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου!

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Στη Γέννηση του Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

α’. – Ακόμα και αν έμοιαζε ο λόγος μας με ανοιξιάτικο τραγούδι καλλικέλαδου αηδονιού, πολύ φτωχά θα κατάφερνε να υμνήσει τη μεγάλη φωνή της αλήθειας που γεννιέται σήμερα.

Τώρα όμως που η λαλιά μας είναι ασθενική και πολύ κακοφωνή, πώς να υμνήσει τον πιο δοξασμένο από όλους τους Προφήτες;

Πώς να ψάλλει αυτόν που είναι η τιμή και η δόξα των Αποστόλων;

Πώς να δοξολογήσει αυτόν που έχει μια ξέχωρη τιμή ανάμεσα στους μάρτυρες;

Εκείνο δε που μου φαίνεται αξιοπρόσεχτο είναι το ότι, όσον αφορά τους άλλους αγίους, πλέκει ο ένας του άλλου τα εγκώμια, ο πιο αξιοτίμητος του πιο αναγνωρισμένου και ο λιγότερο γνωστός του λιγότερο φημισμένου.

Αυτόν όμως που τώρα εμείς εξυμνούμε τον εγκωμίασε, πριν απ’ όλους τους άλλους εγκωμιαστές του, ο Ίδιος ο Χριστός και Θεός, η Αλήθεια, λέγοντας: «Δεν έχει μέχρι σήμερα γεννηθεί μεγαλύτερος προφήτης από τον Ιωάννη το Βαπτιστή» (Ματθ. 11, II).

Αφού λοιπόν τόσο πλούσια και ανυπέρβλητα έχει επαινεθεί και έχει εγκωμιαστεί ο μέγας Πρόδρομος από τον Ύψιστο Θεό-Λόγο, έχει τάχα ανάγκη από τα φτωχά μας λόγια, αγαπητοί μου ακροατές;

Όχι βέβαια, δεν έχει ανάγκη από τα φτωχά μας λόγια ο Τίμιος Πρόδρομος.

Εμείς όμως αποτολμάμε να πούμε δυο λόγια γι’ αυτόν, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε από υπακοή στον πατέρα και ηγούμενό μας, εκτελώντας οπωσδήποτε την εντολή που μας έδωσε. Συγχρόνως όμως θα λάβουμε αγιασμό και Χάρη και μόνο που ο νούς μας θ’ ασχοληθεί με τον Τίμιο Πρόδρομο.

β’. – Εμπρός λοιπόν, ας γιορτάσουμε την ημέρα. Ας πανηγυρίσουμε το γεγονός της γεννήσεώς του, όχι μόνο όσοι κατοικούν στα περίχωρα, αλλά και όλοι όσοι περιτριγυρίζουν τον πνευματικό Ιορδάνη.

Ας μπούμε βαθιά στο νόημα αυτού του παράδοξου μυστηρίου. Ας γνωρίσουμε αυτό που τόσο υπερφυσικά γίνεται σήμερα. Ας εμβαθύνουμε στα όσα έχουν συμβεί γύρω από το πρόσωπο του Ζαχαρία.

Και ας μην παραλείψουμε να αναφέρουμε όλα εκείνα που διαδραματίστηκαν στο πρόσωπο της Ελισάβετ. Πόσο μεγάλος υπήρξε ο Πρόδρομος φαίνεται και μόνο από τους γονείς που είχε, γιατί οι γονείς του δεν υπήρξαν άσημοι αλλά πολύ περίδοξοι και επιφανείς.

Ο μεν Ζαχαρίας, σαν άλλος Ααρών και στην ηλικία και στο αξίωμα, ντυμένος την Αρχιερατική στολή -δηλαδή το περιστήθιο, την επωμίδα, το χιτώνα που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους και το χιτώνα τον κροσσωτό, το διακριτικό σκούφο της ιερωσύνης και τη ζώνη, που ήταν όλα καταστόλιστα με χρυσάφι και πολύτιμους λίθους και υάκινθο και βύσσο- εισήλθε στα Άγια των Αγίων να ιερουργήσει γιατί εφημέρευε.

Η δε Ελισάβετ υπήρξε ίδια στη δόξα με τη Σάρρα και μάλλον πιο δοξασμένη απ’ αυτήν, ως συγγενής της Θεομήτορος. Αυτή λοιπόν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού χαριτώθηκε, αν και ήταν στείρα, να γεννήσει όχι τον Ισαάκ, που ονομάστηκε δούλος του Θεού (Γεν. 34, 14 και Δαν. 3, 35), αλλά τον Ιωάννη που έγινε γνήσιος φίλος του Χριστού.

Ω άγονη μήτρα, που κράτησες μέσα σου τέτοιο παιδί!

Ω άκαρπη γη, που βλάστησες τέτοιο καρπερό στάχυ!

Γι’ αυτό δεν πρέπει να διστάσουμε ν’ αναφωνήσουμε και πάλι προς αυτήν, με καινούργιο τώρα νόημα τα λόγια του μεγαλόστομου Ησαύ.

«Γέμισε την καρδιά σου μ’ ευφροσύνη στείρα, που δεν απόχτησες παιδιά. Φώναξε μ’ όλη σου τη δύναμη εσύ που δεν δοκίμασες ωδίνες τοκετού» (Ησ. 54, 1), γιατί έκανες ν’ ανθίσει από την έρημη μήτρα σου ο Ιωάννης, το κρίνο της αγνότητας, το τριαντάφυλλο που ευωδιάζει από Άγιο Πνεύμα, το λιβάδι της εγκράτειας, που μας γεμίζει με αγαθά, η φωτοδότρα πηγή που λάμπει κατά τη φανέρωση του Χριστού πάνω στη γη, ο Ιωάννης, ο στρατιώτης του ουράνιου βασιλιά, που ο Ίδιος τον ξεχώρισε και τον υπέδειξε στο λαό Του, ο άριστος νυμφαγωγός της Εκκλησίας του Χριστού προς τον ουράνιο Νυμφίο της Χριστό, ο ακούραστος διαλαλητής και μάρτυρας του Χριστού που είναι η μόνη Αλήθεια, ο Ιωάννης, ο φλογερός κήρυκας της μετάνοιας, ο σαρκωμένος άγγελος του Κυρίου, αυτός που φανέρωσε σε όλους τον Αμνό, που θα σήκωνε πάνω του όλου του κόσμου τις αμαρτίες.

Και δεν θα μπορέσω με ό,τι και να πω να αναφέρω όλες τις αρετές του, ακόμα και αν αραδιάσω όλους τους τίτλους που του έχουν δοθεί. Γιατί του ταιριάζουν πολλά ονόματα και είναι κοσμημένος με πάρα πολλές αρετές, μια και αυτός αξιώθηκε να πάρει την πιο μεγάλη χάρη απ’ όλους εκείνους που σφράγισε το Άγιο Πνεύμα.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θεϊκό Λυχνάρι, ο Τίμιος Πρόδρομος, Πέντε εγκωμιαστικοί λόγοι στον Τίμιο Πρόδρομο», των εκδόσεων Ετοιμασία, της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα.