(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Τα πουλιά παρηγορούσαν πολύ τον π. Κλεόπα
Συνομιλούσε συχνά με τα «παλικάρια των δασών», με τις κουκουβάγιες, τα κοτσύφια και με άλλα τα οποία τραγουδούσαν και χαροποιούσαν το Γέροντα.
Ο π. Κλεόπας κάποτε μας διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
«Τι μεγάλη χαρά είχα όταν κοινώνησα για πρώτη φορά στην έρημο! Ήρθε ένα κοπάδι πουλιά και μου έψαλαν πάρα πολύ ωραία…»!
Και ο στάρετς, όταν μπορούσε, τάιζε τα πουλάκια από τις δικές του πτωχικές τροφές.
Αυτή η αγάπη του με τα πουλιά δεν διεκόπη, διότι πριν από την κοίμησή του, αφού κοινώνησε στην εκκλησία, πηγαίνοντας για το κελί του ήρθε ένα κοπάδι μικρά πουλιά.
Αυτά κάθονταν στους ώμους του, στα χέρια του, τσιμπούσαν τα γένια του και τα ράσα του, χωρίς όμως να ακουμπούν στους άλλους δύο αδελφούς!
Μετά πέταξαν μακριά κι άρχισαν να κελαηδούν.
Τότε ο π. Κλεόπας είπε: «Πόσο θα ήθελα να ζήσω πάλι με τα πουλιά στο δάσος»!
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων» των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.
