Η κλήση ως κλίση

7 Ιουλίου 2024

Κλήση μαθητών! Μαζί Του θα πορεύονταν και μαζί τους θα πορεύετο. Για πάντα κι όχι μόνο τα τρία χρόνια, που θα περπατούσε, θα έτρωγε, θα ζούσε ως «εις εξ αυτών». Τότε αισθητά. Αργότερα και μέχρι συντελείας των αιώνων, εν Πνεύματι Αγίω.

Γιατί όμως; Δεν μπορούσε μόνος Του να σώσει τον κόσμο; Θέλει τη συνεργασία. Θεός και άνθρωποι συμπορεύονται. Δεν αναγκάζει αλλ’ ούτε κι αδιαφορεί.

Οι μαθητές, ακούγοντας την κλήση «δεύτε οπίσω μου», δεν φαίνεται να το σκέφτηκαν, να υπολόγισαν τι παν να κάνουν. «Οι δε ευθέως αφέντες… ηκολούθησαν Αυτόν». Άλλοι αφήνουν τα δίκτυα κι άλλοι «το πλοίον και τον πατέραν αυτών». Κάτι σημαντικό γι’ αυτούς. Κι αλλάζει η πορεία της ζωής τους. Γίνεται σταυρική.

Η κλήση των μαθητών για να γίνουν Απόστολοι «έως εσχάτου της γης», έγινε σ’ αυτούς που είχαν την κλίση, γι’ αυτό κι ανταποκρίθηκαν.

Η κλήση μας, ως μαθητών Του, για να Τον ακολουθήσωμεν «όπου αν υπάγει», γίνεται αν ξέρει ότι θα ανταποκριθούμε. Για να μη μας δυσκολέψει. Κι είναι κλήση ζωής, να εναρμονίσουμε τη δική μας με τη δική Του, με χαρά και πόνο απρόσμενο. Με χάρη και πειρασμό.

Η κλήση ποικίλλει, ανάλογα με το πως καταλαβαίνει ο καθένας. Είναι προσωπική, αγαπητική, μ’ ενθουσιασμό κι ελπίδα, όχι, όμως, χωρίς συνείδηση του σταυρού.

Τότε νιώθεις την τιμή που σου κάνει, τη μοναδικότητα που έχεις γι’ αυτό και «πορεύεσαι την οδόν χαίρων».

Κι αν τέτοια κλήση δεν γίνει, τότε ζεις στην πεζότητα που σ’ αρέσει.