Όταν ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πήρε στην αγκαλιά του τον Γρηγόρη Αυξεντίου!
9 Ιουλίου 2024Όλο το βράδυ ψες σε ψέλνανε, Μακαριώτατε Ιερομάρτυρα, αγλάισμα της Κύπρου, Κυπριανέ Αρχιεπίσκοπε! Την ακολουθία σου διαβάζανε και σε γιορτάζανε κι ας μην έχει γίνει ακόμη και τυπικά η κατάταξή σου στον κόσμο που ανήκεις!
Ανάμεσα στους μαρτυρικώς αθλήσαντες. Αν και πάλεψες στην πρώτη γραμμή και μαρτύρησες ενδόξως!
Και ήσουν πρότυπο και υπόδειγμα πίστης έως θανάτου!
Και μαζί σου συμπανηγύρισαν και όλοι οι συμμαρτυρήσαντες το μαύρο θέρος του 1821 που λεύκαναν και δρόσισαν με τα αίματά τους ως δρόσος νέφους τους καύσωνες της Μεγαλονήσου.
Ιεράρχες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, κληρικοί, πλήθος λαϊκών! Ένα θερινό νέφος μαρτύρων που ξεδίψασε με τα αίματά του την πάντα άνυδρη και ξερική Μεγαλόνησο. Γιατί στην αβροχιά φελά [ωφελεί] και το αίμα των Μαρτύρων! Μοναδικό λίπασμα για την ευφορία της γης και του αέρα!
Εκτός αν η γη της Αγίας Νήσου, της Νήσου των αγίων, το ’χει σε καλό να ξεδιψά κατά καιρούς και τέτοιες μέρες με αίμα αθώων για να εξαγιάζεται ο τόπος και ο καιρός.
Μια βαθιά πληγή, φρέαρ, άνοιξε στις 9 Ιουλίου του 1821 στην καρδιά της Κύπρου. Ένα βαθύ πηγάδι πίστεως και πατρίδας του οποίου τα αρτεσιανά νερά και αίματα αναβλύζουν μέχρι σήμερα από την πληγή που έγινε πηγή!
Και όποιος έχει πόνον στην καρκιάν, στην καρδιάν, μπορεί να πάει να πιει να γιάνει, όπως λέει και το παραδοσιακό τραγούδι.
Να γίνει καλά από πάσης φύσεως αρρώστιες πνευματικές και διάθεσης του νου που βραχυκυκλώνεται από άτοπες σκέψεις και χαραμίζουν την ζωή και την παντοτινή νιότη της ψυχής! Αυτής που δεν βασιλεύει ποτέ!
Οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν, αλλά ζουν και μετά την κοίμησή τους και φανερώνονται εξόχως πιο δυνατοί όταν τους επικαλούμαστε με την πεποίθηση της πίστης που μετακινεί βουνά!
Κι ας στέκεται το όρος Πενταδάκτυλος απέναντί μας νύχτα και μέρα προκλητικά φωταγωγημένο με το σκότος της κατοχής.
Φαίνεται πως δεν πιστέψαμε ποτέ πως μπορούν γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του ποιητή που είπε:
«Ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσεισέ τους Πενταδάχτυλέ μου/ ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσχισέ τους» (Κώστας Μόντης).
Και από τα πηγάδια, τα βαθιά τραύματα περάσαμε στα όρη και μένουμε σ’ αυτά, αλλά και στα λαγούμια και τα κρησφύγετα. Πάμε στον Μαχαιρά, όπου ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος το κραταιό, ιερό πρωτοσφάγιο της 9ης Ιουλίου μόνασε.
Παραδόθηκε στην μονή της μετάνοιάς του κάνοντας αδιάκριτη υπακοή σε όλους τους πνευματικούς στροβίλους της ύπαρξης.
Πνευματικών, αλλά και λοιπών μακροχρόνιων αγαθοεργιών που ανέλαβε υπέρ της Μονής, όπως και του τόπου καταγωγής του -με το «νερό του Δεσπότη» που ξεδίψασε τους κατοίκους του- και ιδιαίτερα με την ίδρυση σχολής για την ελληνική παιδεία για την πάντα πεινασμένη και διψασμένη για οτιδήποτε ελληνικό, ρωμιοσύνης της Κύπρου.
Αυτό ως μια μικρή περιγραφή του ζήλου του εκ Στροβόλου καταγόμενου και στην Μονή της Παναγίας Μαχαίρα μονάσαντος. Παρ’ όλο που ο ίδιος δεν έλαβε μάχαιρα προς τελείωση των όλων κόπων του, αλλά απαγχονισμό.
Εξάλλου ο «εντάξει» τούρκος διοικητής τήρησε την τουρκική… υπόσχεση και… διαβεβαίωση που του έδωσε να μην τον σφάξει. Και έτσι τον κρέμασε. Μπεσαλής άνθρωπος! «Άλλον το κόβκω τζιεφαλήν τζι εν άλλον το κρεμμάζω»! (Άλλο πράγμα είναι το κόβω κεφαλή από το κρεμάζω-απαγχονώ)! «Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία της Κύπρου» Βασίλης Μιχαηλίδης.
Και άλλο, βεβαίως, το βάρβαρο ανοσιούργημα που έκαναν οι Βρετανοί αρκετά χρόνια μετά στο όρος του Μαχαιρά λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι της Παναγίας! Εκεί που έσκαψε κρησφύγετο, λαγούμι ο Σταυραετός Γρηγόρης Αυξεντίου μαζί με τα Σταυραετόπουλά του για να παν’ στην λευτεριά. Στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η κατεύθυνσή τους!
Και ο Σταυραετός του Μαχαιρά από το χωριό του την Λύση στην Μεσαορία είχε πάρει την ανηφοριά και έφτασε λίγο πιο κάτω από την κορυφή του βουνού και της Μονής! Εκεί έσκαψε με τους συναγωνιστές λαγούμι για να δράσουν απαρατήρητοι για τον μεγάλο τους σκοπό να ενώσουν την Ελλάδα με την Κύπρο!
Πού να ξέρουν, όμως, πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κρατήσουν μυστικό! Όσο ιερό κι αν είναι!
Έτσι, στις 3 Μαρτίου του 1957, οι άλλοι βάρβαροι που απομυζούσαν κάθε ικμάδα του ξεραμένου τόπου για ίδιον όφελος, έριξαν αρκετά λίτρα βενζίνης για να κάψουν και να συσκοτίσουν πλήρως τις προσπάθειες του εικοσιοκτάχρονου υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγορίου Αυξεντίου. Και τον έκαψαν!
Χωρίς να μπορέσουν, βεβαίως, να πυρπολήσουν το ευρύτερο όραμα και την προσπάθεια των Ελλήνων της Κύπρου.
Όσο για τον Γρηγόρη, όταν εξέπνευσε τον πήρε στην αγκαλιά του ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός και του είπε:
«Καλώς όρισες Γρηγόρη μου! Μην ανησυχείς καθόλου! Έκανες το καθήκον σου υπό την σκέπη του Μοναστηριού της Παναγίας! Σε προσμένει η ίδια! Έλα να σε πάω κοντά Της»!
Τις πληροφορίες που θέλουν τον Ιερομάρτυρα Κυπριανό να εμφανίστηκε στον Γρηγόρη μαζί με την Παναγία και πριν από την κοίμησή του δεν μπορώ να τις επιβεβαιώσω, αλλά ούτε και να τις διαψεύσω.
Ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός, γνήσιο παλικάρι κι αυτός θα μπορούσε να σώσει την ζωή του προδίδοντας την πίστη του. Την ζωή του όλη. Όπως και όλο τον κόσμο που μέχρι εκείνη την στιγμή τον είχε ποιμένα.
Και έμεινε ποιμένας για πάντα ως αρχισφάγιο που θυσίασε την ζωή του χάριν του ποιμνίου του. Αυτός ενέπνευσε και τους λοιπούς συνοδικούς, κληρικούς, μοναχούς και τους περισσότερους λαϊκούς για να μαρτυρήσουν τον θείο έρωτά τους που εκείνη την ώρα τους τον αμφισβήτησαν.
Έτσι δεν πέθαναν τουρκεμένοι και προσκυνημένοι, αλλά παίρνοντας ευλογία από την αγία σορό του Παμπίσκοπου Κυπριανού, του μιλλέτ πασί του τόπου, του εθνάρχη τους, αγωνίστηκαν και οι ίδιοι παραδίδοντας τον εαυτό τους, το σώμα τους εις θάνατον και την ψυχή τους εις ανάστασιν!
Τα ανταλλάγματα για να εξωμόσουν ήταν υποδεέστερα γιατί καταρράκωναν την ψυχή και εξύψωναν το θνητό σώμα. Αλλά αυτοί προτίμησαν τον θάνατο που νικά τον θάνατο και φέρνει την αιώνια ζωή.
Γι’ αυτό και μεις κάθε χρόνο, τέτοια μέρα θυμόμαστε τον Ιερομάρτυρα Κυπριανό και την ιεροστεφανωμένη συνοδεία του. Μια ακόμη μαρτυρική συνοδεία της περιόδου της τουρκοκρατίας.
Άλλωστε και με το άκουσμα της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ο τουρκικός χάρος βγήκε παγανιά στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλονίκης, της Σμύρνης!
Λίγο μετά πραγματοποίησαν και το κυπριακό πογκρόμ του Ιουλίου και ακολούθησε η Νάουσα!
Ολοκαυτώματα υπέρ πίστεως και πατρίδος ή αν θέλετε πίστεως που είναι αναμφισβήτητα και πατρίδος. Γιατί όπως έχουμε επαναλάβει όποιος γινόταν εξωμότης ετούρκευε! Δεν υπήρχε μεγαλύτερη συμφορά και καταστροφή! Γιατί ο ελληνισμός και η ρωμιοσύνη μετριόταν με την πίστη. Και όσοι ήταν αδύνατοι ως προς το στοιχείο αυτό έχαναν κάθε δικαίωμα να ανήκουν ανάμεσά τους! «Πλέον είναι δικός μας», κάγχαζαν οι Τούρκοι!
Και οι Μάρτυρες της 9ης Ιουλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, οι αρχιερείς της Ιεράς Συνόδου και οι λοιποί κληρικοί και λαϊκοί μαρτύρησαν για την πίστη τους, αφού δεν την αρνήθηκαν για να σωθούν!
Γι’ αυτό και έλαβαν και το αντίστοιχο στεφάνι! Του μαρτυρίου.
Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να τιμώνται και ανάλογα, για να ευλογείται και να εξαγιάζεται και με τον τρόπο αυτό και όλη η Μεγαλόνησος Κύπρος των μαρτυρίων και των απροσκύνητων Μαρτύρων!
Η Κύπρος της 9ης Ιουλίου του 1821 διαθέτει αυτήν την μεγάλη πληγή που είναι πηγή, γιορτή που είναι και ποίημα και κατά συνέπεια ζωή!
Να έχουμε την ευχή των Μαρτύρων και των μαρτυρίων τους!
Η μαρτυρία τους θα προδιαγράφει εσαεί την ταυτότητα του τόπου και του κόσμου της Κύπρου!