ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ (κείμενο)
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ
(κοινό και στους δύο Κανόνες)
Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν,
ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί καὶ προσπέσωμεν
ἐν μετανοίᾳ κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς·
Δέσποινα βοήθησον ἐφ’ ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα,
σπεῦσον ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων,
μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς·
σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Μετάφραση
Ας τρέξουμε με σπουδή στην Θεοτόκο,
εμείς οι αμαρτωλοί και ταπεινοί άνθρωποι ας την προσκυνήσουμε
φωνάζοντας σε κλίμα μετάνοιας από τα βάθη της ψυχής μας:
«Δέσποινα του κόσμου, σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας,
Βιάσου, γιατί χανόμαστε κάτω από το βάρος πολλών αμαρτιών.
Μην γυρίζει το πρόσωπό σου αλλού από εμάς τους τιποτένιους
δούλους σου, γιατί εσένα έχουμε ως μόνη μας ελπίδα.
Δόξα… Καὶ νῦν…
(κοινό και στους δύο Κανόνες)
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε,
τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι·
εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα,
τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων;
Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;
Οὐκ ἀποστῶμεν ,Δέσποινα, ἐκ σοῦ·
σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.
Μετάφραση
Δεν πρόκειται ποτέ να σωπάσουμε, Θεοτόκε,
Και να μην διαλαλούμε τις δυνάμεις σου εμείς οι ανάξιοι,
Γιατί αν εσύ δεν ήσουν προστάτης μας κι πρεσβευτής
Ποιος άλλος θα μας γλύτωνε από τόσους κινδύνους;
Δεν πρόκειται, Δέσποινα, να φύγουμε από κοντά σου,
γιατί εσύ πάντα σώζεις τους δούλους σου από κάθε είδους κινδύνων.
Ἦχος πλ. δ’ ᾨδὴ α’ Ὁ Εἱρμὸς
(η κοινότυπη αναφορά στην διάβαση των Ισραηλινών
αλλά με διαφορετικό τρόπο)
Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν,
καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών,
ὁ Ἰσραηλίτης ἀνεβόα τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν.
Μετάφραση
Ο Ισραηλιτικός λαός αφού πέρασε
την υγρή θάλασσα σαν να ήταν στεριά
κι αφού κατόρθωσε να διαφύγει την μοχθηρία των Αιγυπτίων
φώναζε, «ας ψάλλουμε στον Θεό και Λυτρωτή μας».
(από εδώ και κάτω οι αναφορές είναι παρακλητικές)
Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς,
πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν·
Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε,
τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον.
Μετάφραση
Κατέχομαι από πολλούς πειρασμούς και γι’ αυτό
καταφεύγω σε Σένα ζητώντας με πόθο την σωτηρία μου.
Μητέρα του Θεού και Λόγου και Παρθένε
σώσε με από τις δυσκολίες και τα δεινά μου.
Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί,
πολλῆς ἀθυμίας, ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν,
εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ,
τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, Πανάμωμε.
Μετάφραση
Με συνταράσσουν οι επιθέσεις των παθών μου
γεμίζοντας την ψυχή μου από πολλή ραθυμία.
Ειρήνευσέ με, Κόρη, με την γαλήνη
του Υιού και Θεού σου, Πανάμωμε.
Δόξα…
Σωτῆρα τεκοῦσάν σε καὶ Θεόν,
δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν·
σοὶ γὰρ νῦν προσφεύγων ἀνατείνω,
καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν.
Μετάφραση
Εσύ, που γέννησε τον Σωτήρα και Θεό μας,
Εσένα παρακαλώ να με λυτρώσεις από τα δεινά,
Γιατί σε σένα καταφεύγω σηκώνοντας ψηλά
και την ψυχή και τον νου μου.
Καὶ νῦν…
Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν,
ἐπισκοπῆς θείας, καὶ προνοίας τῆς παρὰ σοῦ,
ἀξίωσον, μόνη Θεομῆτορ,
ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια.
Μετάφραση
Εμένα που νοσώ και στο σώμα και στην ψυχή,
αξίωσέ με να τύχω την θεία επίσκεψη
και την δικιά σου φροντίδα, γιατί μόνο εσύ γέννησες Θεό
και σαν αγαθή έγινες λεχώνα του αγαθού.
