Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής, Το πρωί το παιδί είχε την πρώτη επαφή με το περιβάλλον. Άνοιξε τα μάτια του και φώναξε «μαμά!»

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Θαύμα του Αγίου Αμφιλοχίου Μακρή μετά την εκταφήν των σεπτών λειψάνων αυτού

Η μοναχή Ι. αφηγείται:
Το καλοκαίρι του έτους 1969, πριν κοιμηθή ο μακαριστός μας Γέροντας, ευρισκομένη στο Μοναστήρι μας, ανέβηκα ένα απόγευμα στον Πύργο του. Τον βρήκα καθήμενον στην καρέκλα του, με το κομπόσχοινο στο χέρι, ασφαλώς να δίνη και να παίρνη μηνύματα από τον Ουρανό.

Με δέχθηκε με χαρά και πολλή πατρική αγάπη και άκουε τα προβλήματα που με απασχολούσαν στην εκπλήρωση των καθηκόντων μου στο Ίδρυμα. Με αγάπη κι’ ενδιαφέρον μου μιλούσε για τα παιδιά μας και προπαντός για τον Σεβασμιώτατό μας.
«Τον σκέπτομαι πολύ» μου έλεγε. «Κάνεις υψηλόν έργο, που ανακουφίζεις στον αγώνα του ένα τέτοιο πρόσωπο».

Για μια στιγμή, ενώ συζητούσαμε ανέβηκε κάποια αδελφή του ραφείου. «Γέροντα, του λέει, σας έφερα ένα σκουφάκι να φορέσετε».

Με χαρά εκείνος την ευχαρίστησε κι’ εκείνη πήρε ευλογία κι’ έφυγε. Όταν μείναμε μόνοι, φόρεσε το σκουφάκι της αδελφής και το παλιό που έβγαλε μου το έδωσε λέγοντάς μου:
«Πάρ’ το, να το έχης για ευλογία».

Του φίλησα το χέρι και το πήρα κατασυγκινημένη. Μου φαινόταν απίστευτο! Κρατούσα στα χέρια μου ενα θησαυρό! Φεύγοντας, μετά από ώρα για το κελλί μου, συναπεκόμιζα και το ανεκτίμητο απόκτημά μου. Ήταν κάτι απ’ εκείνον, που η αγάπη του μου πρόσφερε, της αναξίας.

Ένιωσα την ψυχή μου πλημμυρισμένη από ευγνωμοσύνη.

Πέρασαν από τότε δέκα χρόνια. Τον Αύγουστο του 1980, ένα βράδυ ο αδελφός της νύφης μου κ. Θ.Κ. με την σύζυγό του, έξω από το σπίτι τους, καθώς βγαίνανε άπ’ το ταξί, τους ξέφυγε απ’ τα χέρια ο μικρός τους Μιχαλάκης, ηλικίας τότε 4 χρόνων και τρέχοντας να περάση στην αντίθετη μεριά, εκσφενδονίζεται από ένα φορτηγό στο χαντάκι του δρόμου και πάνω στις ρίζες των δένδρων.

Το παιδί σχεδόν άπνουν, στην αγκαλιά του παππού του, ιατρού Μ.Κ., μεταφέρεται στο νοσοκομείο και από κει επειγόντως αεροπορικώς μέσω Κω στο ΚΑΤ Αθηνών. Ο αγώνας γίνεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Οι πρώτες ημέρες πέρασαν και το παιδί εξακολουθεί να ζη μεν, αλλά ως φυτό.

Εμένα όμως η σκέψη μου ήτο προσκολλημένη στο σκουφάκι του μακαριστού μας Γέροντος. Σχεδόν με βεβαιότητα πίστευα, ότι σκόπιμα μου εδόθη και ότι έπρεπε οπωσδήποτε να φθάση ως το παιδί.

Επερίμενα όμως ευκαιρία για ασφαλή μεταφορά.

Εν τω μεταξύ, τον Σεπτέμβριο έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του και με τρόπο θαυμαστό έφθασε στα χέρια μου ένα μικρό τεμάχιο λειψάνου της ηγιασμένης κάρας του.

Ο θησαυρός μου πια ήτο πλήρης. Η πεποίθησή μου εδραιώθηκε. Οπωσδήποτε θα ήρχοντο αποτελέσματα. Πράγματι, επιστρέφουσα στην Κάλυμνο με το άγιο λείψανο στα χέρια μου, έμαθα ότι αναχωρούσε η μοναχή Ισιδώρα για ιατρικές εξετάσεις στην Αθήνα.

Σ’ εκείνην παρέδωσα το σκουφάκι, το άγιο λείψανο μαζί και νεράκι αγιασμένο από την πλύσιν των ιερών οστών και τα μετέφερε.

Η ίδια, το απόγευμα της ημέρας που έφθασε με συνοδό την νύμφη μου Μ.Κ. επήγαν στο ΚΑΤ και σε ατμόσφαιρα πολύ συγκινητική, με την μητέρα γονατιστή μπροστά στο κρεβάτι του μικρού της εδόθη η βοήθεια.

Η αδελφή έβαλε στο κεφαλάκι του παιδιού το σκουφάκι, το εσταύρωσε με το άγιο λείψανο, και το εναπόθεσε πάνω του και στη συνέχεια το άλειψε και με το νεράκι και προσευχήθηκε.

Η αδελφή έφυγε αργότερα συναποκομίζοντας και όσα ιερά είχε μεταφέρει. Η χάρις όμως έμεινε και έφερε θαυμαστά αποτελέσματα: Το πρωί το παιδί είχε την πρώτη επαφή με το περιβάλλον του. Άνοιξε τα μάτια του και φώναξε «μαμά!» Το θαύμα είχε γίνει!

Ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής τιμάται στις 16 Απριλίου και η ανακομιδή των λειψάνων του στις 19 Σεπτεμβρίου.

Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης κ. Ιγνατίου Τριάντη «Άγιος Αμφιλόχιος ο γέροντας της Πάτμου (1889-1970), Βίος, υποθήκαι, μαρτυρίαι» Έκδοση Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Μ.Η. Πάτμος.