Για την δύναμη της μετάνοιας και την διδασκαλία των άλλων

Αββάς Ποιμήν. Σχέδιο Ράλλη Κοψίδη από Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όποιος μπαίνει σε μυροπωλείο, έλεγε κάποιος γέροντας, κι αν ακόμη δεν αγοράση κανένα άρωμα, βγαίνει έξω γεμάτος ευωδία. Το ίδιο συμβαίνει σ᾽ εκείνον που συναναστρέφεται αγίους ανθρώπους. Παίρνει επάνω τους το πνευματικό άρωμα της αρετής των.

*****

Αν θέλη ο άνθρωπος, μπορεί από την ανατολή ως τη δύσι του ηλίου να φθάση στην αγιότητα, έλεγε ο Μέγας Αντώνιος, διδάσκοντας τους μαθητάς του τη δύναμη της μετανοίας.

*****

Για να διδάξη κανείς τον άλλον, πρέπει ο ίδιος να είναι υγιής ψυχικά και απαθής, λέγει ο Αββάς Ποιμήν. Δεν είναι ανάγκη να οικοδομής το σπίτι του άλλου, καταστρέφοντας το δικό σου.

*****

Εκείνος που διδάσκει τους άλλους, χωρίς να εφαρμόζη τίποτε από εκείνα που διδάσκει, λέγει πάλι ο ίδιος Πατήρ, μοιάζει με πηγή που ποτίζει και ξεπλένει τα γύρω της, ενώ είναι γεμάτη από κάθε λογιών ακαθαρσία.

*****

Αληθινά σοφός, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος, είναι εκείνος που διδάσκει, όχι με λόγια, αλλά με έργα.

*****

Άλλος σοφός Πατήρ παρομοιάζει εκείνον που διδάσκει μόνο με λόγια, χωρίς να κάνη έργα, με δένδρο που έχει φύλλα, αλλά δεν κάνει καρπούς.

*****

Ένας από τους μεγάλους Πατέρας της ερήμου έλεγε σε κάποιον Γέροντα, γείτονά του, που δεχόταν συχνά επισκέπτας και τους εδίδασκε:
– Πρόσεχε, αδελφέ, γιατί το λυχνάρι φωτίζει μεν πολλούς, αλλά συνήθως καίει το στόμα του.

Από το βιβλίο «Μικρός Ευεργετινός» του Ιερομονάχου Καλλινίκου Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2000.