«Σταυρικές» παραινέσεις

Είναι γεγονός ότι η πτώση του πρώτου Αδάμ συμπαρέσυρε στην αμαρτία τον «Αδάμ παγγενή», όλο το ανθρώπινο γένος. Έκτοτε, ο εκπεσών άνθρωπος ταλαιπωρείται από τις αμαρτωλές του επιλογές, αφού είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Δημιουργού Του και διψά, κατά βάθος, για την άνω ζωή.

Για να την κερδίση, όμως, αυτήν την αιώνια ζωή, χρειάζεται πλέον να αγωνιστή. Χρειάζεται, κατ’ αρχάς, να απαρνηθή τον κακό του εαυτό, αποδεχόμενος ελεύθερα το ευγενικό κάλεσμα του Κυρίου μας: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν» (Μαρκ., η’ 34).

Η απόφαση να ακολουθήσωμε τον Κύριο αποτελεί το πρώτο αποφασιστικό βήμαγιά την σωτηρία μας. Η απόφαση αυτή, βεβαίως, δεν είναι καθόλου εύκολη, διότι απαιτεί από τον άνθρωπο «ξεκαθάρισμα». Θα πρέπει, δηλαδή, να ξερριζώση από μέσα του τον κακό του εαυτό, τις αμαρτωλές του επιθυμίες, τις ανάρμοστές του συνήθειες, ο τι δηλαδή δεν ταιριάζει με την εικόνα του βαπτισμένου και χαριτωμένου με την «βούλα» του Αγίου Πνεύματος ανθρώπου.

Πρακτικά, αυτό είναι πολύ δύσκολο, διότι ο άνθρωπος έχει εθιστή στην «δευτέρα φύση», στις κακές του συνήθειες, και είναι τρομερά δύσκολο να τις αποβάλλη, διότι ο αμαρτωλός εαυτός αντιστέκεται πεισματικά στην αποβολή του. Θέλει να συνεχίση να τυραννάη τον ταλαίπωρο άνθρωπο και όσο εκείνος αντιστέκεται, τόσο περισσότερο η αμαρτωλή του φύση τον πειράζει. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται ο άνθρωπος να επιμένη διαρκώς και να ανθίσταται σθεναρά σε ο τι προσπαθεί να τον κρατάη δεμένο στο «παρά φύσιν», στην αμαρτία. Μόνον με την μετάνοια, με την συνεχή δηλαδή ανανέωση της θείας χάριτος, είναι δυνατόν να ευοδωθή ο αγώνας του.

Πάντως, η απόφασή του, πάντοτε με την ενίσχυση της θείας χάριτος, να αγωνιστή, να παλέψη, να αντισταθή στον ξένο, αμαρτωλό του, εαυτό, τον οδηγεί να κάνη και το δεύτερο αποφασιστικό βήμα: να άρη τον σταυρό του, που πρακτικά σημαίνει να υπομείνη με εγκαρτέρηση και με χαρά, -ναί, με χαρά- τις δυσκολίες, τις θλίψεις και τα δεινά του βίου του. Ούτε αυτό το δεύτερο βήμα είναι εύκολο. Όμως, ο σταυρωμένος χριστιανός έχει συμπαραστάτη και βοηθό του βίου του τον Εσταυρωμένο Κύριο, τον πρώτο διδάξαντα, Εκείνον που, αν και αναμάρτητος, υπέμεινε ακόμη και τον ταπεινωτικό, πλην όμως λυτρωτικό για την δική μας σωτηρία, σταυρικό θάνατο.

Ατενίζοντας, λοιπόν, σταθερά ο σταυρωμένος πιστός προς τον Εσταυρωμένο Σωτήρα και Λυτρωτή του, αντλεί θάρρος και δύναμη να συνεχίση τον αγώνα του, προχωρώντας και στο τρίτο, εξ ίσου κρίσιμο και σημαντικό, βήμα: να ακολουθή τον Κύριο, βαδίζοντας με σταθερότητα και συνέπεια στην σταυρική του πορεία. Εάν δεν κάνη και αυτό το βήμα ο θεωρούμενος σταυρικός άνθρωπος, τότε δεν είναι ολοκληρωμένος «σταυρός» και η θυσία του δεν είναι ευάρεστη στον Κύριο, διότι Εκείνος που είπε «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου», είπε, συγχρόνως, και «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Μαρκ., ιβ’ 30-31). Ας μην λησμονούμε, λοιπόν, ούτε να υποβαθμίζωμε, ως τάχα μη σημαντική, την «δευτέραν ταύτην εντολήν», πόσο μάλλον εφ’ όσον και η τελική μας κρίση θα γίνη εμπράκτως, με βάση την αγάπη που επιδείξαμε η όχι στην επίσης σταυρική εικόνα του Θεού, στον συν-αδελφό μας (Ματθ. κε’ 31-46).

Δεν είναι, αλήθεια, κρίμα να κάνωμε τόσες προσευχές, τόσα κομποσκοίνια, τόσες γονυκλισίες για την σωτηρία μας και να αφήνωμε τον αδελφό μας απ’ έξω, να μην δείχνωμε αγάπη και κατανόηση γι’ αυτόν; Δεν είναι κρίμα για μερικά φτηνά και τιποτένια ανταλλάγματα, που στην αμαρτωλή μας μικρότητα μοιάζουν μεγάλα, να χάσωμε, τελικά, την ακριβοπληρωμένη με το αίμα του Κυρίου ψυχή μας; «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Μαρκ., η’ 36-37).

Εάν, όμως, σκεφθούμε το αληθινό μας συμφέρον και αξιολογήσωμε σοβαρά την σωτηρία μας, τότε θα αναφωνήσωμε και εμείς, όπως ο Παύλος, «Χριστώσυνεσταύρωμαι. ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ., β’ 19). Προς τον σκοπό αυτόν, χρειάζεται να κάνωμε, οπωσδήποτε, και τα τρία βήματα, να είμαστε ορθοί και στην πίστη, και στην ζωή και στην πολιτεία μας, ώστε να γινώμαστε ολοκληρωμένοι σταυρικοί άνθρωποι και να απολαμβάνωμε αξίως τους καρπούς της εν Χριστώ ζωής και πολιτείας Του από τώρα και εις τον άπαντα αιώνα. Αμήν! Γένοιτο!