Την 1η Σεπτεμβρίου 2024, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου τελέστηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής του Αγίου Μάμαντος, χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Στο τέλος του πανηγυρικού Εσπερινού, τελέσθηκε η χειροθεσία του κ. Μαρίου Αντωνίου (ο οποίος εκτελεί χρέη πρωτοψάλτου και μουσικοδιδασκάλου στην Ιερά Μητρόπολη Μόρφου από το 2002) εις Άρχοντα Πρωτοψάλτην και Μουσικοδιδάσκαλον της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου.
Την προσφώνηση του κ. Μαρίου Αντωνίου ανέγνωσε εκ μέρους του ο κ. Ιωάννης Λέμπος, πρωτοψάλτης του ιερού ναού Παναγίας Χρυσελεούσης Ακακίου. Η προσφώνηση είναι η εξής:
«Πανιερώτατε·
Ἦταν ἀπόγευμα τῆς 27ης Δεκεμβρίου 2001, ὅταν εἰκοσιπενταετὴς ὤν, ἀνέβαινα γιὰ πρώτη φορὰ τὶς βαθμίδες τοῦ Ἐπισκοπείου τῆς Εὐρύχου, πρὸς συνάντησή σας, πολυσέβαστε Δέσποτα. Ἀπὸ τῆς πόλεως καὶ συμβασιλευούσης Θεσσαλονίκης, μὲ εἶχε καλέσει, ὡς φαίνεται, φωνὴ αὔρας λεπτῆς.
Τὰ σύμφωνα λειτουργικὰ ὁράματα, οἱ πρὸς ἀγῶνα κοινὸν πάλλουσες καρδίες καὶ ἡ ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη γέννησαν μιὰ πλούσια λειτουργικὴ πορεία: Ἀγρυπνίες, πανηγύρεις, Θείες Λειτουργίες, ἐγκαίνια ἱερῶν ναῶν, χειροτονίες, μαθήματα… «Δόξα Θεῷ τῷ ἐκχύσαντι Πνεῦμα ἐπὶ πᾶσαν σάρκα», κατὰ τὸ προφητικὸν λόγιον!
Καὶ ἰδού, τρία καὶ εἴκοσι ἔτη μετά, ἵσταμαι καὶ πάλιν ἐνώπιόν σας, κατὰ τὴν λαμπρὰν ταύτην καὶ εὔσημον ἡμέραν τοῦ ἁγίου Μάμαντος, υἱϊκῶς δεχόμενος καὶ εὐγνωμόνως ἀποδεχόμενος πᾶσαν ἐξ Ὑμῶν πατρικὴν μέριμναν καὶ τιμήν.
Δραττόμενος τῆς εὐκαιρίας, ἐπιθυμῶ νὰ εὐχαριστήσω ὅλους ὅσοι συνέβαλαν στὴν ψαλτική μου πορεία. Πρώτους πάντων μνημονεύω τοὺς εὐσεβεῖς καὶ φιλακολούθους γονεῖς μου, Ἀντώνιον καὶ Ἀναστασίαν, ἀλλὰ καὶ πάντες τοὺς πάππους καὶ προπάππους μου, διότι ἡ ἔφεσις στὴν μουσικὴ ὑπῆρξε γνώρισμα καὶ χάρισμα πλείστων ὅσων προγόνων μου, τὴν ὁποίαν καὶ μοῦ κληροδότησαν.
Εὐχαριστῶ ἀκολούθως τὸν πνευματικὸν πατέρα τῆς νεότητός μου, Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιο Εὐθυβούλου, καθὼς μὲ δική του προτροπὴ καὶ ἐνθάῤῥυνση, ἄρχισα νὰ μαθαίνω τὰ ἱερὰ γράμματα τῆς ὑμνῳδίας.
Πολλὰς χάριτας ὀφείλω στοὺς δύο διδασκάλους μου, Νικόλαον Παπασάββαν, ἄρχοντα πρωτοψάλτην τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ καὶ Ἰωάννην Ἀρβανίτην, μέντορα καὶ ποδηγέτην στὸ Ἰόνιο Πανεπιστήμιο, καθὼς καὶ σὲ ὅλους τοὺς καθηγητὲς μουσικῆς, ποὺ εἶχα στὸ διάβα τῆς ζωῆς μου, εἴτε στὰ πρῶτα μου νεανικὰ καὶ ἐφηβικὰ χρόνια στὸ Δημοτικὸ ᾨδεῖο Λεμεσοῦ, εἴτε στὸ Τ.Μ.Σ. τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημίου, γιὰ κάθε ἔμπνευση καὶ ἀσφαλῆ καθοδήγηση.
Τὴν διηνεκῆ εὐγνωμοσύνη μου ἐκφράζω στὴν σύζυγό μου Γεωργία καὶ στὰ τρία τέκνα μας, Ἀντώνιον, Εὐστάθιον καὶ Μαριάννα, καθὼς καὶ στὰ πεθερικά μου Εὐστάθιον καὶ Μαρούλα, γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν παντοειδῆ στήριξη πρὸς τὸ πρόσωπόν μου, ἀλλὰ καὶ τὴν κατανόηση καὶ ὑπομονή, ποὺ ἐπιδεικνύουν κατὰ τὴν ὄχι σπάνια πολύωρη ἀπουσία μου ἀπὸ τὸ σπίτι, ἕνεκα τῶν ψαλτικῶν μου καθηκόντων.
Στοὺς ἱερεῖς καὶ διακόνους τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πολλὰ ὀφείλω, σὲ ἀνταπόδοση τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸ πρόσωπόν μου. Ἰδιαιτέρως ἐκφράζω τὴν ἐκ μέσης καρδίας εὐγνωμοσύνην μου στοὺς ἐφημερίους τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Αὐξιβίου Ἀστρομερίτη, ὅπου διακονῶ ψάλλων.
«Κολληθείη ἡ γλῶσσα μου τῷ λάρυγγί μου ἐὰν μὴ μνησθῶ» δύο ἀδελφῶν ἀγαπημένων, τῶν ὁποίων ἡ φιλία χειροπιαστὴ ἔχει συνεισφορὰ στὴν ψαλτική μου πορεία: τοῦ ἐξ Ἠπείρου π. Νεκταρίου Θάνου καὶ τοῦ ἐξ Ἀκακίου Ἰωάννου Λέμπου, τοῦ ἀμεσοτέρου συνεργάτη καὶ πιστοτέρου συναδέλφου. Ἐξ εἰλικρινοῦς καρδίας εὐγνωμόνως τοὺς ἐναγκαλίζομαι.
Καθὼς τελειώνω τοὺς λόγους μου, στρέφομαι ἀγαπητικῶς πρὸς τὴν μεγάλην οἰκογένειά μου, τοὺς μαθητές μου. Ἡ σχέση διδασκάλου καὶ μαθητή, κρύβει μέσα τῆς τὴν σχέση πατέρα καὶ υἱοῦ καὶ πολλὲς φορὲς ἐξελίσσεται σὲ σχέση ἀδελφοῦ μὲ ἀδελφόν. Ἀδυνατῶ νὰ περιγράψω τὸ βίωμα, τὴν ἀγωνία, τὸ προνόμιο, τὴν ὀδύνη καὶ τὶς ὠδῖνες τῆς διδασκαλίας. Κάθε νέος ψάλτης εἶναι μιὰ γέννα νέου ἀνθρώπου στὸ λειτουργικὸ στερέωμα τῆς λατρείας τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Αὐτὸν καὶ εὐχαριστῶ γιὰ τὰ πολλὰ καὶ πολύτιμα τέκνα, τοὺς πεφιλημένους μαθητές μου.
Πανιερώτατε, αἰσθάνομαι βαρεῖα τὴν εὐθύνη τοῦ ὀφφικίου, τὸ ὁποῖον σήμερον μοῦ ἀπονέμετε. Ὑπόσχομαι ὅτι θὰ συνεχίσω μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο νὰ ὑπηρετῶ τὸ ἱερὸν ἀναλόγιον καὶ ἐν γένει τὴν σπουδαίαν καὶ ἱερὰν τέχνην τῆς ψαλτικῆς, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν καὶ δόξαν τοῦ μεγαλοπρεποῦς ὀνόματος τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Γένοιτο, διὰ τῶν εὐχών σας!»
