Σάμου Ευσέβιος: «Ας θαυμάσουμε το έργο του Θεού για τη σωτηρία μας»
21 Δεκεμβρίου 2024Αγαπητά μου παιδιά,
Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό άρχοντας, περιεβλήθη με δόξα και τιμή, είναι ο τιμημένος βασιλιάς της ορατής κτίσεως. Πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού» και με προορισμό να ομοιάσει με το Θεό. Δεν το κατενόησε όμως αυτό. Έπεσε, υποβίβασε τον εαυτό του στο επίπεδο των ανοήτων και αλόγων κτηνών και ομοίασε προς αυτά. (Ψαλμ., Μη’ [48] 13,21).
Ο Θεός όμως δεν εγκατέλειψε το πλάσμα των χειρών Του. Για να το σώσει από την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο, «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Πήρε την πεσμένη φύση μας για να την ανεβάσει από το σκοτεινό καταφύγιο του Άδου στα ύψη του ουρανού, στον θρόνο της θεότητος.
Κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, γιορτάζουμε το μεγαλύτερο θαύμα όλων των αιώνων, το πιο συγκλονιστικό γεγονός της ιστορίας, το Μυστήριο των μυστηρίων, που το διακηρύττει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής μέσα σε τέσσερις μόνο λέξεις: «Ο Λόγος σαρξ εγένετο» (α΄, 14). Ο υπερούσιος Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος!
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Λόγος μετεβλήθη σε άνθρωπο. Όχι! Αλλά ότι ο Θεός Λόγος, παραμένοντας Θεός, πήρε και του δούλου τη μορφή. «Εγένετο», γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής, έγινε πραγματικά άνθρωπος, προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση.
Το ότι δεν μετεβλήθη ο Θεός Λόγος σε άνθρωπο παύοντας να είναι Θεός, αλλά έγινε πραγματικός άνθρωπος παραμένοντας, συγχρόνως και Θεός, φαίνεται καθαρά από την συνέχεια του λόγου του Ευαγγελιστόύ: «και εσκήνωσεν εν ημίν». Ήρθε, έγινε άνθρωπος και κατοίκησε στον κόσμο μας ως ένας από μας. Άνθρωπο έβλεπαν οι μαθητές του Χριστού, οι ακόλουθοί Του, οι ακροατές Του. Αλλά δεν ήταν μόνο άνθρωπος. Ήταν ταυτόχρονα και Θεός. Σ’ αυτόν τον Θεάνθρωπο, που γεννιέται στη Βηθλεέμ, έχει ενωθεί η θεία με την ανθρώπινη φύση και μέσα Του κατοικεί «παν το πλήρωμα της Θεότητος», ολόκληρη η θεότητα, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος (Κολασ. Β’,9). Αυτό το θείο βρέφος είναι ο άπειρος και παντοδύναμος Θεός! Αυτή είναι η πίστη μας, που ενώπιόν της παραλύει, σαστίζει και τρέμει η σκέψη μας, ιλιγγιά ο νούς και ανακαινίζεται όλη η υπαρξή μας.
Ο Θεός για να αναστήσει την πεσμένη φύση μας, την αναλαμβάνει στους ώμους Του. Αυτή την ταπεινωμένη, τη φθαρτή και θνητή φύση προσλαμβάνει ο Θεός Λόγος και ενώνεται με αυτήν. Θαυμαστή η συγκατάβασή Του! Απέραντη η αγάπη Του!
«Έσκήνωσεν εν ημίν». Για να μη ειναι απόμακρος. Για να μπορούμε να διαλεχθούμε και να συναναστραφούμε μαζί Του με ανεση και οικειότητα πολλή.
Πήρε την ανθρώπινη φύση, όχι για να την αφήσει πάλι, αλλά για να τη φέρει πάντοτε αχώριστη με τη θεία Του φύση. Έγινε άνθρωπος ο Θεός Λόγος και ποτέ δεν θα παύσει να είναι ο Θεάνθρωπος. Πήρε τη ανθρώπινη φύση μας και μ’ αυτήν ενωμένος ανελήφθη στους Ουρανούς και εκάθισε στα δεξιά του Πατρός, στο θρόνο της θεότητος, και ως Θεάνθρωπος προσκυνείται από τις στρατιές των αγγελικών δυνάμεων.
Ποίος λόγος, ποια διάνοια μπορεί να παραστήσει την τόση τιμή, «την όντως υπερφυή και φρικτή’ που έγινε στο γένος των ανθρώπων! Κανείς πουθενά, ούτε στον Ουρανό ούτε στη γη, μπορεί να μιλήσει άξια γι’ αυτή την τιμή, κανείς άγγελος και κανείς αρχάγγελος. Τέτοια είναι τα «κατορθώματα» του Θεού και τόσο μεγάλες και υπερφυείς οι ευεργεσίες Του, ώστε η ακριβής διήγησή τους να υπερβαίνει όχι μόνο την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά και την δύναμη την αγγελική. (PG 59,80).
Άγαπητά μου παιδιά,
Ας θαυμάσουμε το έργο του Θεού για τη σωτηρία μας και ας τον δοξάσουμε, όπως τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος, «μη διά των ρημάτων μόνον, αλλά πολλώ μάλλον διά των πραγμάτων», όχι μόνο μετά λόγια μας, αλλά πολύ περισσότερο με τις πράξεις μας, με την κατά το άγιο θέλημά Του ζωή μας, για να απολαύσουμε όσα μας εξασφάλισε στην παρούσα ζωή και όσα μας ετοιμάζει για την μέλλουσα Βασιλεία Του με την ταπεινή έλευσή Του στον σκοτισμένο κόσμο μας.