Άγιος Νικόλαος Πλανάς: Πώς κατέληξε το επεισόδιο με τον εξαγριωμένο αμαξά και το ημιθανές του άλογο

Άγιος Νικόλαος Πλανάς (185-1932).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άλλην φοράν, ο π. Νικόλαος [ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς], εβάδιζε προς τον ιερόν ναόν της Αγίας Τριάδος, παρά την λαχαναγοράν.

Καθ’ οδόν, συνήντησεν ένα αμάξι, του οποίου το άλογον είχε πέσει κατά γης ημιθανές, ο δε αμαξηλάτης -άνθρωπος τραχύς είχεν αγριέψει και δέρων αλύπητα το ατυχές ζώον, εβλασφήμει ασυστόλως τα θεία.

Ο παπα – Νικόλας επλησίασε τον… αποθηριωμένον άνθρωπον και με το ήπιον και καλλιεργημένον χριστιανικόν ύφος του, ηθέλησε να τον καθησυχάση, λέγων: «το ζώον δεν έχει τίποτε και θα γίνη καλά, αλλά μη βλαστημάς, παιδάκι μου, το όνομα του Θεού».

Ο αμαξηλάτης εις την κατάστασιν του θυμού που ευρίσκετο, εγύρισε τα «πύρινα» μάτια του προς τον σεβάσμιον και νηφάλιον γέροντα και του είπε: «Ωρέ γέρο δεν με ξεφορτώνεσαι και συ, μη σε διαβάσω τώρα και σένα»;

Ο παπα – Νικόλας δεν απεγοητεύθη, ούτε εθεώρησε τον εαυτόν του προσβεβλημένον, διότι του έλειπεν ο εγωισμός, η μεγάλη ιδέα, το ψυχικό αυτό σαράκι που «κουφώνει» τα σπλάγχνα πολλών εξ ημών των κληρικών. ιδία μάλιστα εκείνων, που έμαθαν και «πέντε γράμματα».

Επλησίασε το άλογο· το εσταύρωσε, έκαμε μίαν προσευχήν, το εχάιδεψε, και, αμέσως, το άλογο σηκώθηκε στα πόδια του θαλερώτατον!

Έκτοτε ο αμαξηλάτης μετεβλήθη εις ένα καλόν χριστιανόν· συνεδέθη στενώτατα με τον παπα – Νικόλα, εις την διάθεσιν του οποίου έθεσε το αμάξι του και τον «πηγαινοέφερνε» από το σπίτι του εις τον Προφήτην Ελισσαίον.

Αποσπάσματα από το βιβλίο, ο «Παπα-Νικόλας Πλανάς, Ο απλοϊκός ποιμήν των απλών προβάτων», των εκδόσεων Αστήρ.