(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Διηγείται ο Γεράσιμος Κουβαράς ότι στον πόλεμο του ’40 βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και ένα βράδυ είδε στον ύπνο του ότι βρισκόταν πίσω από το ιερό Βήμα της αγίας Βαρβάρας, εκεί που είναι ο τάφος του Παπουλάκη.
Όταν ξύπνησε απορούσε τι να σήμαινε αυτό και επικαλέστηκε με πίστη τον άγιο Παπουλάκη.
Σε λίγο τον έπιασε πολύς πυρετός και εμετοί. Ειδοποίησαν το λοχαγό που έδωσε εντολή να τον πάνε κάτω στο γιατρό, δύο ώρες με τα πόδια από το μέτωπο.
Ο γιατρός δεν του βρήκε τίποτε.
Στο μεταξύ έκαναν επίθεση με όλμους οι Ιταλοί και κονιορτοποίησαν την πρώτη γραμμή. Επιστρέφοντας υγιής στη θέση του ο Κουβαράς, είδε ότι, αν ήταν εκεί, θα είχε κονιορτοποιηθεί και αυτός.
Τότε εκ των πραγμάτων είδε ότι τον φύλαξε ο άγιος Παπουλάκης.
*****
Διηγείται η Ισμήνη Καλαδελφού από το Σταυρό Ιθάκης ότι, όταν ήταν έντεκα χρονών, το 1936, ο πατέρας της ήταν πολύ άρρωστος.
Αυτή είχε σε πολλή ευλάβεια τον άγιο Παπουλάκη και προσευχήθηκε πολύ να κάνει ο Άγιος καλά τον πατέρα της, γιατί κινδύνευε να πεθάνει.
Ένα πρωί βοηθώντας στις αρχαιολογικές ανασκαφές στην τοποθεσία Πηλικάτα, καθώς ήταν μόνη και απορροφημένη στις σκέψεις της, βλέπει σε όραμα τον Άγιο να της λέει: «Μην κλαις, κόρη μου, και θα γίνει καλά ο πατέρας σου. Σήκω μόνο να ανάψεις τα καντήλια στον άγιο Παπουλάκη και στον άγιο Γεώργιο που είναι σβηστά και μην ανησυχείς για τον πατέρα σου».
Αμέσως μετά ο Άγιος εξαφανίστηκε από μπροστά της και ο πατέρας της θαυματουργικά έγινε καλά, αφού αυτή πήγε γονατιστή στον τάφο του Αγίου και άναψε τα καντήλια.
Τιμάται στις 2 Μαρτίου.
Από το βιβλίο του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού, ο «Παπουλάκης, Άγιος Ιωακείμ ο Βατοπαιδινός», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
