Εισαγωγικά
Οι δωρεές του Θεού είναι ανυπολόγιστες σε αριθμό και αξία. Φυσικά η κάθε δωρεά εξαρτάται από τις δυνατότητες που έχει ο δωρητής. Όταν όμως πρόκειται για τον Δωρεοδότη Θεό οι δυνατότητες είναι απεριόριστες. Τα πάντα, όσα βλέπουμε και ακούμε και όσα δεν βλέπουμε και ακούμε, είναι δωρεές του Θεού. Η κάθε δωρεά προϋποθέτει διάθεση για καλή χρήση της δωρεάς και συνεπάγεται στοιχειώδη ευγνωμοσύνη για τον δωρητή. Φανταστείτε λοιπόν πόση ευγνωμοσύνη οφείλουμε στον Θεό για τις άπειρες δωρεές και ευεργεσίες του. Όλη η φύση και εμείς μαζί είναι έργο της αγάπης του Θεού και εμείς καλούμαστε να κάνουμε καλή διαχείριση και της φύσης αλλά και του εαυτού μας. Είμαστε οικονόμοι του Θεού. Όπως σε μια τράπεζα ο ταμίας που διαχειρίζεται τα χρήματα της τράπεζας δεν είναι δικά του και οφείλει να κάνει ορθή διαχείριση των χρημάτων της τράπεζας, έτσι κι εμείς καλούμαστε να κάνουμε σωστή διαχείριση της φύσης και του εαυτού μας. Τίποτε δεν είναι δικό μας. Όλα είναι δώρα του Θεού που μας τα δίνει για ένα χρονικό διάστημα και ύστερα θα απολογηθούμε για την σωστή η μη διαχείριση των δωρεών του Θεού. Η ιδιοποίηση της φύσης και ακόμη και του εαυτού μας είναι οικειοποίηση ξένης περιουσίας και θα δώσουμε λόγο γι’ αυτό. Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι και πιο σαφείς.
Οικονόμοι και διαχειριστές της φύσης
Την φύση την δημιούργησε ο Θεός για τον άνθρωπο, για να την απολαμβάνει και να την χαίρεται. Κι αυτό για να γίνει θέλει όχι μόνο να υπάρχει η φύση αλλά κι εμείς να την διαχειριζόμαστε με σωστό μέτρο. Κάθε παραβίαση και υπερεκμετάλλευση δημιουργεί ανωμαλία στην λειτουργία των νόμων της φύσης με φοβερές επιπτώσεις, όπως τα ακραία φυσικά φαινόμενα. Δυστυχώς, όταν ο άνθρωπος εμφορείται από εγωιστικές τάσεις και έχει κερδοσκοπικές συμπεριφορές, μπαίνει σε ένα άβυσσο προβλημάτων και χάνει το σπίτι του και τις περιουσίες του π.χ. με πλημμύρες και πυρκαγιές. Η φύση δεν είναι μια πηγή αλόγιστης εκμετάλλευσης αλλά λελογισμένης. Για να έχουμε αειφόρο ανάπτυξη πρέπει να έχουμε και τον ανάλογο σεβασμό απέναντι στη φύση. Η φύση μας παρέχει με την πρόνοια του Θεού τα πάντα. Είτε είσαι στο βουνό με τα δάση και την δροσιά είτε είσαι στη θάλασσα με τα πλοία και τα ταξίδια απολαμβάνεις αυτές τις χαρές, που είναι δωρεές του Θεού. Η φύση είναι πολύτιμος συνεργάτης μας και αγαπητός σύντροφος και η επαφή και η ένωση μαζί της είναι ακατάλυτη. Δεν πρέπει να έχουμε εχθρική στάση απέναντί της. Βέβαια η φύση δείχνει συχνά τα δόντια της με τις βροντές, τις νεροποντές, τις πλημμύρες και τις τρικυμίες αλλά αυτό οφείλεται στην πανάρχαια εχθρική στάση που κράτησε ο άνθρωπος στην ευεργετική διάθεση του Θεού με την δημιουργία της φύσης.
Επεμβάσεις στη φύση μπορούν φυσικά να γίνουν αλλά με μέτρο και σεβασμό. Η φύση έχει άπειρες δυνατότητες και μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερες, όταν με μέτρο βελτιώνουμε την απόδοσή της. Οι μηχανές είναι στα χέρια του ανθρώπου και με αυτές μπορεί να επιτύχει πολλά περισσότερα. Το μέτρο όμως είναι απαραίτητο παντού. Οι ανατρεπτικές μεθοδεύσεις στην φυσική κατάσταση των πραγμάτων πληρώνονται πολύ ακριβά, όπως π.χ. τα καυσαέρια που προκάλεσαν την οπή του όζοντος και τα υπερβολικά φυτοφάρμακα που δηλητηριάζουν καθημερινά την διατροφή μας. Αν βάζουμε πάντα το κέρδος σκοπό της ζωής μας, τελικά εμεί θα ζημιωθούμε. Πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Η φύση ξέρει να μας χαροποιεί αλλά κι εμείς πρέπει να την διαχειριζόμαστε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τις προσφορές της.
Η περιβαλλοντική συνείδηση, την οποία αναγκαστικά οι πολιτισμένες κοινωνίες προωθούν, είναι αποτέλεσμα της αλόγιστης συμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Δεν είναι όμως απολύτως απαραίτητες οι συζητήσεις και συνέδρια επί των συνεδρίων, ενώ η στάση μας απέναντι στη φύση μπορεί να είναι φιλική. Η συνταγή είναι απλή: να έχουμε φόβο Θεού και σεβασμό στα δημιουργήματά του. Ο αθεόφοβος είναι ικανός να καταστρέψει την φύση και τον κόσμο, αυτός όμως που σέβεται τον Θεό σέβεται και τα δημιουργήματά του, τα οποία τα θεωρεί πηγή χαράς, ανακούφισης και αφορμή δοξολογίας προς τον Δημιουργό Θεό. Ο Θεός δημιούργησε για μάς τον Παράδεισο, τον κήπο της Εδέμ, αλλά τον απαρνηθήκαμε και υποχρεωθήκαμε να ζούμε σε μια φύση εχθρική, την οποία στο εξής ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να την ημερέψει και να την κάνει φιλική. Φυσικά ο ουράνιος Παράδεισος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον επίγειο Παράδεισο που με πολλές προσπάθειες επιδιώκει να στήσει ο άνθρωπος. Όμως με την παραχώρηση του Θεού εξακολουθεί αυτή η φύση, που αυτός δημιούργησε, να παρέχει στον άνθρωπο όχι μόνο «τα προς το ζην» αλλά και την δυνατότητα να ερευνά και μελετά την φύση και να ανακαλύπτει την απέραντη σοφία του Θεού.
Η οικονομία και η πρόνοια του Θεού είναι απεριόριστη. Ο Θεός δεν δημιούργησε μόνο τον κόσμο αλλά μετά την δημιουργία του εξακολουθεί να προνοεί γι’ αυτόν συνεχώς. Όμως η φύση είναι και στα χέρια του ανθρώπου. Είμαστε οικονόμοι του Θεού μιας περιουσίας και ενός πλούτου αμύθητου με τεράστιες δυνατότητες. Οφείλουμε συνεπώς και εμείς ανάλογα με τα τάλαντα του καθενός να τα εκμεταλλευόμαστε με σεβασμό και μέτρο, για να έχουμε περισσότερη και καλύτερη απόδοση. Κάθε κατάχρηση έχει τρομερές συνέπειες. Τα τάλαντα και τα ταλέντα δεν είναι τα ίδια σε όλους, όμως όλοι πρέπει να προσπαθούμε να τα αυξήσουμε με μέτρο. Τα δάνεια της φύσης που μας έδωσε ο Θεός πρέπει να τα αξιοποιήσουμε σωστά. Θα δώσουμε λόγο για την διαχείριση αυτή στο Θεό. Η διαχείριση αυτή δεν αφορά μόνο την με μέτρο απόλαυση των αγαθών της φύσης αλλά και την φιλάνθρωπη διάθεση προς τους συνανθρώπους μας. Για παράδειγμα η εκκλησία μας διδάσκει ότι τα χρήματα που θα κερδίσουμε από την νηστεία που θα κάνουμε, να διαθέτουμε μερικά από αυτά και προς τους συνανθρώπους μας.
Οικονόμοι και διαχειριστές του εαυτού μας
Υπάρχει σε κυκλοφορία σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη ότι ο εαυτός μας είναι δικός μας και τον κάνουμε ότι θέλουμε. Στ’ αλήθεια ο εαυτός μας είναι δικός μας; Μόνο ένας άνθρωπος με μειωμένη αντιληπτική ικανότητα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Για να είναι δικός μας πρέπει να τον φτιάχνουμε μείς οι ίδιοι, πράγμα που είναι εντελώς αδύνατο. Επομένως κάποιος άλλος μας δημιούργησε και μας δόθηκε, για να τον χρησιμοποιούμε και να τον διαχειριζόμαστε σωστά. Ποιος όμως είναι αυτός; Για άλλους είναι μια ανώτερη δύναμη αλλά για τους πιστούς ο Θεός. Εμείς όμως νομίζουμε ότι η απόκτηση ενός παιδιού είναι δικό μας δημιούργημα. Λάθος. Εμείς είμαστε στην πραγματικότητα συνδημιουργοί με τον Θεό, εφόσον εμείς δίνουμε στο παιδί το σώμα του και ο Θεός την ψυχή του. Αλλά και πάλι αυτή είναι η μισή αλήθεια. Κι εμείς είμαστε δημιουργήματα του Θεού με την δυνατότητα του πολλαπλασιασμού του είδους κατά την εντολή του Θεού: «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην». Άρα στην ουσία τίποτε δεν είναι δικό μας, ούτε το σώμα μας αλλά και φυσικά ούτε η ψυχή μας. Ο Θεός μας τα έδωσε όλα και περιμένει από εμάς πώς θα διαχειριστούμε τον εαυτό μας, δηλαδή το σώμα και την ψυχή μας. Η απερίσκεπτη σκέψη των κοριτσιών που λένε συχνά το σώμα μου είναι δικό μου και το κάνω ό,τι θέλω δεν είναι σωστή.
Ο Χριστός και η εκκλησία δίνουν τεράστια σημασία στον άνθρωπο με το να θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι ναός του Θεού και αμείβει «τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου» τους. Θα δώσουμε λόγο και για την διαχείριση του εαυτού μας συνολικά και του σώματος και της ψυχής μας. Όσα τάλαντα κι αν μας έδωσε ο Θεός θα πρέπει να τα αξιοποιήσουμε. Οι δυνατότητες του ανθρώπου είναι πάρα πολλές και του ανθρώπου του Θεού απεριόριστες. Κάθε ενέργεια του ανθρώπου βλαπτική είτε του σώματος είτε της ψυχής έχει επιπτώσεις στην σωματική και ψυχική του υγεία. Οι καταχρήσεις του ανθρώπου με τα διάφορα πάθη φέρνουν αρρώστιες, δυστυχίες, τον θάνατο. «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» μας προειδοποιεί ο Θεός. Αρκετά βυθίσαμε τον εαυτό μας στην αμαρτία από τους Προπάτορές μας μέχρι και σήμερα, γι’ αυτό δεν έχουμε άλλα περιθώρια αν θέλουμε να είμαστε κοντά στο Θεό, της χαράς και τη ευφροσύνης.
Ο άνθρωπος καλείται τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας να τον ανακαινίσει πηγαίνοντας κοντά στον Χριστό. Τότε γινόμαστε πραγματικά ναός του Θεού και κατοικεί μέσα μας ο Θεός με όλες τις ευεργετικές συνέπειες. Ο αγιασμός του σώματος και της ψυχής μας είναι ο προορισμός και ο σκοπός μας σε αυτήν την γη. Το θέλημα του Θεού είναι για τον άνθρωπο ευεργετικό. Ο Θεός θέλει πάντα ο καλό μας, φτάνει εμείς να τον καλούμε και να του δίνουμε αυτήν την δυνατότητα.
Συμπέρασμα
Ασφαλώς είμαστε οικονόμοι και διαχειριστές των δωρεών του Θεού αλλά το θέμα είναι πόσο καλοί οικονόμοι και διαχειριστές είμαστε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ό,τι έχουμε και δεν έχουμε όλα τα χρωστάμε στον Θεό. Κάθε κακή διαχείριση των δωρεών του Θεού έχει κακές συνέπειες. Αντίθετα ο άνθρωπος ως συνεργός του Θεού μπορεί να δημιουργήσει και αυτός κάτι καλό. Χρειάζεται σύνεση, φρόνηση αλλά προπαντός πίστη στον Πανάγαθο θεό, που μας τα παρέχει όλα και που με πολύ υπομονή περιμένει από εμάς να τα διαχειριστούμε σωστά.
