(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ομολογούσε συχνά στους συνασκητές του οΑββάς Καρίων, πως είχε κοπιάσει πολύ περισσότερο από το γιό του Ζαχαρία στην άσκηση, μα δεν είχε κατορθώσει ακόμη να φτάσει στα μέτρα εκείνου, που τον στόλιζαν δύο μεγάλες αρετές· η ταπεινοφροσύνη και η σιωπή.
Όταν ο Ζαχαρίας ήταν ακόμη πολύ νέος, σχεδόν παιδί, μια νύχτα που προσευχόταν, έπεσε σε έκσταση και είδε θεία οπτασία. Την άλλη μέρα το φανέρωσε στον πατέρα του. Εκείνος όμως, σαν πρακτικός που ήταν, τον μάλωσε και τον αποπήρε, λέγοντας του πως όλα αυτά ήσαν πλάνη και φαντασία δαιμονική.
Αλλά ο νέος εξακολουθούσε να γίνεται πιο θερμός στην προσευχή και να δέχεται θείες αποκαλύψεις. Αφού όμως ο πατέρας του δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τον ακούσει, αποφάσισε να τα εμπιστευτεί στον Αββά Ποιμένα.
Ο Όσιος τον άκουσε με προσοχή και βλέποντας τον να φλέγεται από θεϊκό έρωτα, κατάλαβε πως τον είχε επισκεφθεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά για μεγαλύτερη ασφάλεια τον έστειλε να συμβουλευθεί πιο έμπειρο σ’ αυτά Γέροντα.
Ο Ζαχαρίας έκανε όπως του είπε ο Αββάς Ποιμήν, προτού προλάβει όμως να εξομολογηθεί, ο Γέροντας εκείνος του φανέρωσε τους λογισμούς του.
– Σε έχει επισκεφθεί η θεία Χάρη, τέκνον μου, του είπε. Γύρισε όμως πίσω στον πατέρα σου και να υποτάσσεσαι ταπεινά σ’ αυτόν για να παραμείνει στην καρδιά σου.
Ο νέος ακολούθησε πιστά την υπόδειξη του Αγίου και ωφελήθηκε.
Τιμάται στις 24 Μαρτίου
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μοναχής †Θεοδώρας Χαμπάκη, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητας «Λυδία» Θεσσαλονίκη.
