(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου
Αρκετά χρόνια αργότερα συνέβη και το εξής:
Ο πατέρας του ήταν βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο της Κω και κατά την διαπίστωση των γιατρών ετοιμοθάνατος.
Ο Νικόλαος στενοχωρημένος κατεβαίνοντας τα σκαλιά άντίκρυσε την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονος, σταμάτησε και από την καρδιά του τον παρακάλεσε: «Άγιέ μου Παντελεήμονα, δώσε του δύο-τρία χρόνια ζωής ακόμα».
Την επόμενη, πρωί-πρωί, πριν πάη στην δουλειά -εργαζόταν τότε στον δήμο- πήγε στο νοσοκομείο και είδε τον πατέρα του να κάθεται και να του λέη: «Ευχαριστώ, παιδί μου, που έστειλες το γιατρό. Ήρθε σε μένα ένας νέος γιατρός και με ρώτησε:
– Πώς πάς;
– Δεν είμαι καλά του λέω.
Τότε εκείνος έπιασε το κεφάλι μου και μου λέει:
– Άνοιξε καλά το στόμα σου και βγάλε την γλώσσα σου.
Αμέσως την άγγιξε και μου λέει:
– Δεν έχεις τίποτα, είσαι καλά.
Φεύγοντας μου λέει:
– Με έστειλε ο γυιoς σου ο Νικόλαος να σε δω. Μετά από λίγο ήμουν καλά, παιδί μου».
Ο Νικόλαος κατάλαβε ότι ήταν ο Άγιος και τον ρώτησε: «Θα τον αναγνωρίσεις αν τον δής»;
Έφερε, λοιπόν, την εικόνα μπροστά στον πατέρα του και εκείνος αναγνώρισε τον γιατρό στο πρόσωπο του Αγίου Παντελεήμονος.
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος α’, Άγιον Όρος.
