(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Εκεί, όμως, στην Κωνσταντινούπολη που βρισκόταν ο Άγιος Συμεών ο Ανυπόδητος και Μονοχίτων έμελλε να τον βρει το μακάριο τέλος του. Διότι παραμένοντας για λίγο καιρό εκεί νουθετόντας και ωφελώντας πολλούς ανθρώπους με τις ενάρετες και θείες οδηγίες του, ο Κύριος τον κάλεσε στας αιωνίους Μονάς.
Έτσι η μακαρία ψυχή του ανήλθε στους ουρανούς, για να απολαύσει τα αγαθά των πολλών αγώνων και κόπων που πραγματοποίησε με την υπεράνθρωπη άσκησή του.
Το ιερό του σκήνωμα το μετέφεραν ο Πατριάρχης και η σύγκλητος με όλον τον Κλήρο και τον λαό, μεγαλοπρεπώς, και το ενταφίασαν στον Ναό της Θεοτόκου στην Χάλκη.
Όταν πέρασαν δύο χρόνια από την κοίμησή του πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για κάποια εργασία μερικοί Μοναχοί της Μονής του Οσίου. Και όταν θα επέστρεφαν στο Μοναστήρι τους πήγαν στην Χάλκη και έκαναν ανακομιδή του θείου Λειψάνου του Αγίου και το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα από το οποίο αναδυόταν άρρητος ευωδία.
Ένας σχοινοποιός ο οποίος έμαθε για την ανακομιδή του ιερού λειψάνου του Οσίου κατασκεύασε για την αγίαν του κάρα μία ωραιότατη θήκη εντός της οποίας εναπετέθη. Ο ίδιος έπασχε από μία ανίατη νόσο που όταν έβηχε, έβγαινε από τα σπλάχνα του φλέγμα πηχτό που μύριζε τόσο άσχημα, ώστε δεν μπορούσε να τον πλησιάσει κανένας.
Όταν, όμως, ο σχοινοποιός έφερε την θήκη και ασπάστηκε την αγία κάρα του Οσίου και την απέθεσε μέσα σ’ αυτήν, ω του θαύματος, έγινε αμέσως καλά!
Τότε όσοι βρίσκονταν εκεί, βλέποντας το παράδοξον εκείνο θαύμα, πιστοί και άπιστοι, ανέκραξαν μεγαλοφώνως· «Κύριε, ελέησον»! ενώ εκείνος επέστρεψε στο εργαστήριό του δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Άγιο Συμεών.
Κατόπιν οι Μοναχοί παρέλαβαν το άγιο λείψανο και το έφεραν στο Μοναστήρι και από τότε απλώθηκε η φήμη του ως Αγίου ως θαυματουργού που θαυματουργούσε σε κάθε τόπο και χώρα.
Η μνήμη του τιμάται στις 19 Απριλίου.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Απρίλιος, τόμος 4ος.
