(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Του εν Αγίοις ημών πατρός ημών Ανδρέου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου,
Εγκώμιον εις τον Άγιον του Χριστού Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τον Τροπαιοφόρον,
μεταφρασθέν εις κοινήν διάλεκτον (υπό Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)
Ταύτης δε της πλάνης και ασεβείας, επειδή αρχηγοί και σπουδασταί εχρημάτισαν ο τότε βασιλεύς Διοκλητιανός, και ο τούτου συγκάθεδρος Μαγνέντιος, και οι τούτων στρατηγοί και δορυφόροι και άρχοντες, οίτινες ορμήσαντες εις την ασέβειαν ωσάν αγριόχοιροι άλογα, κατεγίνοντο επιμελώς εις τα κακά, και τους χριστιανούς κατεδίωκον.
Και επειδή καθώς λέγει ο Δαβίδ, δεν ήτον ανάνευσις εις τον θάνατόν τους αλλά έζων πολύν καιρόν, εις το φως του πυρός αυτών πορευόμενοι, ούτε ήτον στερέωμα εις τας μάστιγάς των, με το να εμακροθύμει ο Θεός διά να δοκιμασθώσιν οι δίκαιοι, και διά να μη γένη ανωφελής και αστεφάνωτος η του ανθρώπου φύσις, εάν προ του καιρού ήθελαν εκριζωθούν από το μέσον, ομού με τον σίτον και τα ζιζάνια.
Ταύτα λέγω πάντα, επειδή εις εκείνον τον καιρόν ηκολούθουν, τότε εφάνη ωσάν ένας ημεροφανής αστέρας, λαμπρύνων φαιδρώς την ευσέβειαν, ο λαμπρός ούτος και περιβόητος μάρτυς Γεώργιος, το γλυκύ και πράγμα και όνομα.
Γεώργιος, ο δείξας σύμφωνον το έργον με το όνομα, και αντιστρόφως το όνομα με το έργον.
Γεώργιος, ο μιμησάμενος τον πατριάρχην εκείνον Ισαχάρ, και επιθυμήσας με άκραν αγάπην το καλόν της θεϊκής γεωργίας.
Γεώργιος, ο αγαπήσας την επίπονον εργασίαν, καθώς λέγει ο σοφός Σειράχ, και αποδειχθείς γεωργία εκτισμένη υπό Υψίστου.
Γεώργιος, ο κοπιάσας γεωργός από τα απαλά του ονύχια, και εις τον αρμόδιον καιρόν αποδούς διά του μαρτυρίου εις τον δεσπότην του παντός, καρπόν εκατονταπλάσιον.
Γεώργιος, ο σχίσας τας γλυκείας αύλακας της ευσεβείας με της αρετής του το άροτρον, και διά τούτο εύθετος δειχθείς εις την βασιλείαν των ουρανών, ως είπεν ο Κύριος.
Γεώργιος, ο σπείρας με δάκρυα, και θερίσας με αγαλλίασιν, ως ο Δαβίδ ανεφώνησεν ο βαλών με πένθος τα σπέρματα, και με χαράν συνάξας τα δράγματα. Η ευκολογεώργητος γη, η πολλάκις πίνουσα την εις αυτήν καταβαίνουσαν βροχήν του Αγίου Πνεύματος, ως λέγει ο Παύλος, και βλαστάνουσαν βοτάνην γλυκεράν, εις εκείνους οπού μετά πίστεως την θερίζουσι.
Γεώργιος, το ευωδέστατον περιβόλι μέσα εις το οποίον της ευσεβείας τα άνθη πλουσίως εβλάστησαν, και από το οποίον συνάζονται υπό των νοητών μελισσίων τα γλυκέα κηρόμελα, των οποίων η γλυκύτης είναι ίασις ψυχής, ως είπεν ο παροιμιαστής.
Γεώργιος, το εύχρηστον δένδρον, το πεφυτευμένον κοντά εις τους ποταμούς του Αγίου Πνεύματος, και πάντοτε χλοάζοντα έχον τα φύλλα, και φέρον ωρίμους της αρετής τους καρπούς, εις ψυχικήν αύξησιν εκείνων οπού τους τρώγουσιν, ως λέγει ο ψαλμωδός.
Γεώργιος, το καρποφόρον κλήμα της αληθινής αμπέλου, ως είπεν ο Κύριος, του οποίου γεωργός είναι ο πατήρ ο ουράνιος ος τις γεωργεί δι’ αυτού εις ημάς πνευματικήν ευφροσύνην, εις ιατρείαν παθών και ψυχής και σώματος ανακαινισμόν.
Γεώργιος, η των θείων υδάτων πηγή, από την οποίαν ποτιζομένη κάθε ψυχή κεχερσωμένη, γεωργείται και καρποφορεί πίστιν, ελπίδα και αγάπην, την τριπόθητον Τριάδαν των θεολογικών αρετών.
Γεώργιος, ο γεωργός των θεϊκών νοημάτων, και του Θεού το γεώργιον, εις το οποίον εγεωργήθη η χάρις της ευσεβείας, και των θαυμάτων τα πλήθη.
Είπον δε ταύτα περί του ονόματος του Γεωργίου, διατί και αυτά τα ονόματα των Αγίων, φανερώνουσι την του Θεού χάριν, και αρετήν οπού είχον οι ταύτα ονομαζόμενοι. Έτζι το όνομα του Αβραάμ. Έτζι το όνομα της Σάρρας. Και του Ισαάκ, και Ιακώβ, και Μωϋσέως, και άλλων πολλών, περιέχει τας αρετάς των εχόντων τα ονόματα ταύτα, ως από την Αγίαν Γραφήν το μανθάνομεν.
Ούτος λοιπόν ο και κατά το όνομα και κατά το έργον Γεώργιος, εβλάστησεν τότε εις τον καιρόν της ειδωλολατρείας, ως ρόδον ανάμεσα εις τας ακάνθας, ως κρίνον ευωδιάζον την ευσέβειαν εν μέσω του βορβόρου ωσάν κυπαρίσσι, ανάμεσα εις τους βάτους ωσάν ελαία κατάκαρπος μέσαν εις την έρημον ωσάν φοίνιξ γλυκαίνων με τους καρπούς του την πικρίαν της ασεβείας ως ολόφωτος σελήνη λάμπουσα εις την νύκτα της πλάνης ως φανός καταφωτίζων τους εις το πέλαγος της ασεβείας ευρισκομένους, και οδηγών προς λιμένα της θεογνωσίας ως αστήρ αυγερινός, αστράπτων εις το μέσον των σκοτεινών νεφελών και ωσάν ήλιος οπού ακτινοβολεί μέσα εις σκότος βαθύτατον.
Συνεχίζεται
Από: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/egkwmion_eis_ton_agion_gewrgion.htm
Εδημοσιεύθη εις τον επετειακό τόμο προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου τον οποίο εξέδωσε ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδάκης (Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας της Κρήτης) και φέρει τον τίτλο: «Χρυσοστόμου Παπαδάκη του Κρητός, Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου Υμνογραφικά και Εγκωμιαστικά επί τη συμπληρώσει 1700 ετών από της μαρτυρικής τελειώσεως αυτού 303-2003 μ.Χ. Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Αθήνα 2003, σ. 672-684.
