Καθώς βαδίζουμε με κατάνυξη προς την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, η Εκκλησία μας προσκαλεί να εμβαθύνουμε βιωματικά στο μυστήριο της σωτηρίας. Συμπορευόμαστε με τον Χριστό στο Πάθος Του, ανεβαίνουμε στον Γολγοθά, στεκόμαστε ενώπιον του Σταυρού, συγκαταβαίνουμε με ταπείνωση και αυτομεμψία στον Άδη, για να προγευθούμε τη χαρά της λαμπράς Αναστάσεως.
Με τον νού και την καρδιά στραμμένα στο Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, οφείλουμε να επαγρυπνούμε και για πνευματικούς κινδύνους που προσεγγίζουν με ένδυμα ευλαβείας. Με αίσθηση ευθύνης και πατρική αγάπη, θεωρούμε χρήσιμο να σας ενημερώσουμε για ένα θλιβερό φαινόμενο που παρατηρείται κάθε χρόνο τις ημέρες αυτές. Πολλοί πιστοί λαμβάνουν στα σπίτια τους χειρόγραφες προσκλήσεις από τους λεγομένους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» για μία τελετή που τιτλοφορείται «Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού». Οι προσκλήσεις αυτές συντάσσονται με προσεγμένο ύφος, συνοδεύονται από επιλεγμένες βιβλικές παραπομπές, αποσπασμένες από το πλήρες νοηματικό τους πλαίσιο, και απευθύνονται με γενικευμένο κάλεσμα συμμετοχής, δημιουργώντας την εντύπωση χριστιανικής ευλαβείας.
Όμως, οφείλουμε να διευκρινίσουμε με αγάπη στην αλήθεια ότι η συγκεκριμένη τελετή δεν έχει καμία σχέση με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που τελεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν πρόκειται για αληθινή λατρευτική πράξη, αλλά για μια ψευδεπίγραφη εκδήλωση, χωρίς Ιερωσύνη, χωρίς Μυστήριο, χωρίς τον Χριστό αναστημένο και παρόντα. Γι’ αυτό και επιμένει να τονίζει μόνον τον θάνατο του Κυρίου, αποσιωπώντας την Ανάστασή Του, που είναι το θεμέλιο της πίστεώς μας, σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. ιε΄ 17).
Η μετοχή στο Ποτήριον της Ζωής δεν είναι απλό θρησκευτικό καθήκον η αναπαράσταση, αλλά αληθινή κοινωνία ζωής, ένωση με τον αναστημένο Χριστό. Όπως λέγει ο Κύριος: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιω. στ΄ 56). Και ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος επιβεβαιώνει: «Η Ευχαριστία εστί φάρμακον αθανασίας, αντίδοτον του μη αποθανείν, αλλά ζην εν Ιησού Χριστώ διά παντός.»
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναπαριστούμε τον Μυστικό Δείπνο, ούτε απλώς τον θυμόμαστε· τον ζούμε. Και ο Χριστός είναι παρών μέσα στη Θεία Λειτουργία σωματικά, όχι συμβολικά.
Η οργάνωση της Σκοπιάς διδάσκει διδασκαλίες ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη Πίστη. Όμως, οι άνθρωποι που την ακολουθούν χρειάζονται προσευχή, όχι απόρριψη. Πολλοί την ακολουθούν από άγνοια· άλλοι επειδή έπεσαν θύματα επιτήδειου προσηλυτισμού.
Προσευχηθήτε υπέρ αυτών. Μην τους ακολουθείτε, αλλά και μην τους κατακρίνετε. Όπως διδάσκει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Με τον λόγο μου μάχομαι, όχι εναντίον του αιρετικού προσώπου, αλλά εναντίον της ίδιας της αιρέσεως. Δεν αποστρέφομαι τον άνθρωπο, αλλά μισώ την πλάνη, και θέλω να τον ελευθερώσω από αυτήν. Δεν έχω πόλεμο με τη φύση του ανθρώπου –διότι η φύση είναι έργο του Θεού– αλλά επιθυμώ να διορθώσω τη γνώμη του, που διαστρεβλώθηκε από τον διάβολο. Όπως ο ιατρός δεν πολεμά το σώμα, αλλά την αρρώστια του, έτσι και εγώ δεν επιτίθεμαι στον άνθρωπο, αλλά επιδιώκω να εξαλείψω την πλάνη και να καθαρίσω τη σήψη. Συνήθειά μου είναι να διώκομαι, όχι να διώκω· να υβρίζομαι, όχι να υβρίζω. Έτσι και ο Χριστός ενίκησε, όχι σταυρώνοντας, αλλά σταυρωθείς· όχι ραπίζοντας, αλλά ραπισθείς» (Εις Φωκάν, ΕΠΕ 37, 296).
Καθώς εισερχόμαστε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ας μείνουμε προσηλωμένοι στην αλήθεια του Σταυρού και της Αναστάσεως, κλείνοντας τα αυτιά μας στις σειρήνες της πλάνης που εμφανίζονται με ένδυμα ευλαβείας. Εκείνοι εορτάζουν και «θυμούνται» τον θάνατο ενός ανθρώπου —όπως τον θεωρούν— εμείς όμως προετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα, που μεταλαμπαδεύει, για μία ακόμη φορά, την ελπίδα της όντως Ζωής, που αναβλύζει από τον Πανάγιο Τάφο και πλημμυρίζει την οικουμένη εδώ και αιώνες.
Ας ετοιμάσουμε, λοιπόν, τους εαυτούς μας, όπως μας διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας· με καρδιακή προσευχή και συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες των Αγίων τούτων ημερών, με ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση, με νηστεία σώματος και ψυχής και κυρίως με πόθο για κοινωνία με τον Χριστό, ώστε να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε τα Άχραντα Πάθη, την Τριήμερο Ταφή και τη Ζωοποιό Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προσφέροντάς Του εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών.
