Πάσχα οὐράνιον ἑορτάζοντες ἡμεῖς, τό γήϊνον ὑπερβεβήκαμεν… τό δέ παρ’ ἡμῖν ἐπιτελούμενον Πάσχα, ἁπάντων ἀνθρώπων σωτηρίας ἐστίν αἴτιον…» (Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, P.G. 59, Εἰς τό Πάσχα)
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εορτή από τήν Ανάσταση.«Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων». Η Ανάσταση του Χριστού δίνει αληθινό νόημα στη ζωή μας. Χριστιανισμός χωρίς πίστη στήν Ανάσταση του Χριστού και χωρίς προσδοκία της κοινής Ανάστασης δεν υπάρχει. Και αυτό το διαλαλούμε στο Σύμβολο της πίστεώς μας «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Ἄν ὁ Χριστός δέν ἀναστηνόταν, ἡ πίστη μας θά ἦταν μάταιη» (Α’ Κορινθίους 15, 17).
Με την Ανάσταση Του Χριστού , είναι όλα πλημμυρισμένα στο φως. Με την Ανάστασή Του ο θάνατος νικήθηκε. Με την Ανάστασή Του πεπτώκασι δαίμονες, καί χαίρουσιν άγγελοι για την σωτηρία των ανθρώπων. Με την Ανάστασή Του ο Χριστός και η ζωή κυριαρχεί. Με την Ανάστασή Του δικαιώθηκε ο άνθρωπος και απαλλάχθηκε από την φθορά και την αμαρτία «ἡγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμαίους 4,25). Η Ανάστασή Του οδηγεί τον άνθρωπο στήν ἀπαρχή «ἄλλης βιοτῆς», στό «περισσόν τῆς ζωῆς», ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν Ἀνάσταση ὡς θρίαμβο τῆς δυνατότητας νά μετέχει ὁ ἄνθρωπος στην αθανασία.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια». (Τροπάριο η’ ωδής αναστάσιμου κανόνος). Άδειασε ο τάφος Του καί γέμισαν οι καρδιές μας από φως, ζωή, χαρά και ελπίδα.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι μια πρόσκληση για τον κάθε ένα ξεχωριστά να οδηγήσουμε τα βήματά μας σε μια ζωή ολόφωτη, γεμάτη ελπίδα, χαρά, δύναμη καί αισιοδοξία με τον Χριστό. Είναι μια πρόσκληση να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να γευθούμε το Ανέσπερο Φως της Αναστάσεώς Του.
Χωρίς την χαρά της προσωπικής μας συναντήσεως με τον Αναστημένο Χριστό, η ζωή μας είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει από τη δύναμη της ματαιότητος.
Το Φως της Αναστάσεως φωτίζει την απόγνωση και την κατήφεια, που βρίσκονται αποτυπωμένες στο πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπου. Όλοι μας ζούμε μέσα στον κόσμο καί γνωρίζουμε καλά πώς έρχονται στιγμές, που αισθανόμαστε τις δυνάμεις μας ανεπαρκείς, ώστε νά αντιμετωπίσουμε τίς συμπεριφορές καί τά έργα του σκότους. Το σκοτάδι δεν είναι τίποτα, παρά μόνο μία προσωρινή κατάσταση.
Η ελπίδα, όπως το φως της Αναστάσεως, πάντα βρίσκει τρόπο να λάμψει ξανά. Χρειάζεται να έχουμε πίστη στον Αναστάντα Κύριο, που είναι η βαθύτερη ανάγκη και η ουσιαστικότερη επιλογή στη ζωὴ του κάθε ανθρώπου.
Η φλόγα του αναστάσιμου φωτός ας μήν σβήσει από τις βιοτικές μέριμνες της καθημερινότητας. Ας διατηρήσουμε στην καρδιά μας μία άσβεστη λαμπάδα, η οποία θα φωτίζει κάθε δυσκολία και κάθε φόβο.
Ας προσεγγίσουμε τον παθόντα και αναστάντα Χριστό με έναν προσωπικό βιωματικό τρόπο: «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενοι τῷ θανάτῳ αὐτοῦ» (Φιλιππησίους. 3:10).
Ρ.Μ.
