Αχ! Τι μέρα ήταν εκείνη, που την τρέμει ο λογισμός!
Ναι, ανήμερα το Πάσχα, βομβάρδισαν οι μισάνθρωποι το Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης και σκότωσαν γιατρούς, νοσοκόμους και ακρωτηριασμένους από τον πόλεμο φαντάρους.
Τα ηρωικά Γιάννενα έζησαν από κοντά όλες τις μέρες του Ελληνοϊταλικού πολέμου από την έναρξή του, στις 28 Οκτώβρη του 1940 μέχρι την νικηφόρα κατάληξή του, μετά και την απέλπιδα και λυσσαλέα, αλλά αποτυχημένη εαρινή επίθεση (Primavera) του Μαρτίου 1941, της φασιστικής Ιταλίας.
Η σύμμαχός της, η ναζιστική Γερμανία, εισέβαλε τον Απρίλη του 1941, στη καθημαγμένη χώρα, για να την υποτάξει. Αδίσταχτη, δολοφονική, ανθρωποφάγα. Ένας από τους στόχους των βάρβαρων εισβολέων ήσαν και τα Γιάννενα. Διάλεξαν μάλιστα τη «μέρα» για να σκορπίσουν το θάνατο: «Πάσχα» και διάλεξαν και το στόχο: «το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων», που στεγαζόταν στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, παρότι στη στέγη του απλωνόταν τεράστια «η σημαία του Ερυθρού Σταυρού»!
Ανάμεσα στους ηρωικούς νεκρούς, ήταν και ο Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας Ξενοφώντας Κοντιάδης, που την ώρα του βομβαρδισμού χειρουργούσε.
Για τον Εθνικό αυτό Ήρωα, που θυσιάστηκε στο βωμό του καθήκοντος, το Μεγάλο αυτό Έλληνα Γιατρό, το Δάσκαλο της Ιατρικής Επιστήμης, το Μεγάλο Ανθρωπιστή, αφιερώνουμε τις λίγες αυτές γραμμές, αντί μνημοσύνου, με τη συμπλήρωση 84 ετών από τη θυσία του.
Ο ήρωας ιατρός Ξενοφών Κοντιάδης (1903-1941)
Ο Ξενοφώντας Κοντιάδης γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας το 1903. Γονείς του ήσαν οι Ιωάννης Ξ. Κοντιάδης και η Ελένη Κραβαριώτη, εύποροι Έλληνες που ζούσαν στη Μασσαλία, με μακρινή καταγωγή από την Ήπειρο ο πατέρας και από την Πελοπόννησο η μητέρα, από την ιστορική οικογένεια, στην οποία ανήκε και ο Εθνεγέρτης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Ο Ξενοφών τελείωσε όλα τα σχολεία στη Μασσαλία και σπούδασε ιατρική. Στο Παρίσι έλαβε και το διδακτορικό του. Εδημοσίευσε πλήθος επιστημονικών εργασιών και ετιμήθη από την ιατρική επιστημονική κοινότητα του Παρισιού. Η αγάπη του όμως για την Ελλάδα, που του είχαν εμφυσήσει οι γονείς του, είχε από νωρίς γεννήσει μέσα του τον ακατανίκητο νόστο για επιστροφή στην Πατρίδα. Έτσι λοιπόν το 1935 ήρθε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Η επιστημονική του κατάρτιση και το ήθος του αναγνωρίστηκαν αμέσως. Πέρασε γρήγορα τα διάφορα στάδια στην Πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία. Υφηγητής το 1937, Επίκουρος Καθηγητής το 1939, Τακτικός το 1940 στην Έδρα της Χειρουργικής Παθολογίας.
Προτομή του Ξενοφώντα Κοντιάδη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών
Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε με τους φοιτητές του, μέλλοντες γιατρούς και τους είπε: «Κύριοι, γνωρίζετε τι συνέβη εις την Πατρίδα μας. Πιστεύω ότι ο καθείς θα πράξει το καθήκον του. Σας εύχομαι καλήν τύχην. Το μάθημα ετελείωσεν». Επιστρατεύθηκε και ο ίδιος και υπηρέτησε με το βαθμό του Εφέδρου Αξιωματικού του Βασιλικού Ναυτικού σε Στρατιωτικά Νοσοκομεία της Αττικής. Ο ασίγαστος όμως
πόθος του ήταν να μετατεθεί στο Μέτωπο για να υπηρετήσει από κοντά τους «σακατεμένους» από τον Πόλεμο ηρωικούς φαντάρους μας. Ήθελε θυσιαστικά να περιθάλψει τα παιδιά εκείνα για τα οποία η γνώριμη εθνική φωνή της Σοφίας Βέμπο, παρακαλούσε τη Παναγιά να τα φέρει πίσω στις οικογένειές τους: «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά, παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες νάρθετε ξανά….».
Μετά το επίμονο λοιπόν αίτημά του, αρχές του 1941, μετατέθηκε και τοποθετήθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων με το βαθμό του Εφέδρου Αντιπλοιάρχου. Από τις πρώτες ώρες της άφιξής του ρίχτηκε με όλες του τις δυνάμεις στην άσκηση του δύσκολου έργου του χειρουργού! Το κακό τον βρήκε με τα χειρουργικά εργαλεία στα χέρια!
Στην Αθήνα η γυναίκα του, η Μαρίνα-Αικατερίνη, με το τρίχρονο αγοράκι τους, Ιωάννη-Παύλο, στο χέρι, και το άλλο, νεογέννητο βρέφος στην αγκαλιά, μάταια περίμεναν το γυρισμό του συζύγου και πατέρα!!…
Έτος 2025! Έρχεται σε λίγο το Πάσχα! Και πάλι στις 20 τ΄ Απρίλη, όπως τότε, 84 χρόνια πριν! Είναι χρέος Εκκλησίας και Πολιτείας και όλων μας να θυμίσουμε και να θυμηθούμε, την ηρωική θυσία εκείνων των Ελλήνων, που έπεσαν υπέρ Πατρίδος, στα ιστορικά Γιάννενα. Εκ βαθέων, με μια φωνή και μια προσευχή όλοι: «Αιωνία η Μνήμη Αυτών»!
