Η αμαρτωλή γυναίκα, που ακούσαμε στην υμνολογία της Εκκλησίας μας το εσπέρας της Μεγάλης Τρίτης (όρθρος Μεγάλης Τετάρτης), είναι το παράδειγμα προς μίμηση, το οποίο μας προβάλλει η Αγία μας Εκκλησία.
Η γυναίκα αυτή, χωρίς δισταγμούς, εισέρχεται στην οικία, που βρισκόταν ο Ιησούς και πλένει τα πόδια του με μύρο, σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της «τό πολυτίμητον μύρον, ἡ Πόρνη ἔμιξε μετὰ δακρύων, καὶ ἐξέχεεν εἰς τοὺς ἀχράντους πόδας σου, καταφιλοῦσα». Αναγνωρίζει, ομολογεί και μετανοεί για τα σφάλματά της και ο Ιησούς «ἐκείνην εὐθὺς ἐδικαίωσας» (2ο τροπάριο αίνων).
Ευχαριστεί τον Ιησού, που αποδέχεται τη μετάνοιά της, που συγχωρεί τα σφάλματά της, και αυτή για να του δείξει εμπράκτως τη μετάνοιά της, εκτός από την αλλαγή τρόπου ζωής και σκέψης, την μεγάλη αγάπη της για τον Χριστό, την οποία στερήθηκε λόγω της αμαρτίας. Ένιωσε την απώλεια του φωτός από τη ζωή της και προσπαθεί να το κληρονομήσει. Στόχευσε, πέτυχε και φωτίστηκε ολοκληρωτικά.
Η αμαρτία δεν είναι η τελική κατάστασης στη ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν περιθώρια και ευκαιρίες μετανοίας.
Ο προδότης Ιούδας, όμως, παρά το γεγονός ότι ήταν δίπλα από τον Ιησού, μαθητής Του, έζησε θαύματα, άκουσε και διδάχθηκε, εντούτοις υπήκουσε στο πάθος του, στη φιλαργυρία, και τυφλωμένος από τον εγωισμό του, οδηγήθηκε στη διαπραγμάτευση της προδοσίας του Διδασκάλου Του μετά των Γραμματέων και Φαρισαίων, στερούμενος εκουσίως της αγάπης και οικειότητας του Χριστού.
Ας μιμηθούμε το παράδειγμα της αμαρτωλής γυναικός. Αμάρτησε αλλά μετανόησε.
Ο κάθε ένας μας σηκώνει τα προσωπικά του βαρίδια από τις αμαρτίες του. Ιδού καιρός μετανοίας.
Ας μην παραμένουμε στη πτώση. Ας αναστηθούμε. Ας επιλέξουμε το φως, για να είναι και τα έργα μας φωτεινά.
Να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, για να κατακτήσουμε την αγάπη του Χριστού και συγκαταριθμηθούμε «τοις δεξιοί σ προβάτοις».
Ρ.Μ.
