(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου
Συνέχεια από εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/04/othomanos-den-eimai-christianos-alla-tha-gino-otan-vaptisto-myrotho-kai-paro-tin-theia-koinonia/
Ο Νικόλαος είχε πολλές επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του και αντιλήψεις από την θεία Χάρι. Με απλότητα και πίστη στις δυσκολίες του ζητούσε βοήθεια από τον Θεό και την λάμβανε.
Στην Κω του συνέβη το εξής:
Ήταν Μ. Τρίτη, είχε κακοκαιρία τις προηγούμενες μέρες και ο Νικόλαος που τότε ασχολιόταν με το πλέξιμο καλαθιών αλλά και την χρήση δυναμιτών για το ψάρεμα, είχε έρθει σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Δεν μπορούσε να αγοράση ούτε το πασχαλινό αρνί και εναγωνίως ήθελε να πιάση λίγα ψάρια για να περάσουν το Πάσχα.
Αποβραδίς στην προσευχή του παρακάλεσε τον Κύριο:
«Χριστέ μου, δεν έχω κανέναν άλλο να πω τον πόνο μου, μόνο Εσύ θα με βοηθήσεις, Χριστέ μου», και κοιμήθηκε.
Τότε είδε ότι βρισκόταν σε μία περιοχή με θάμνους και ένα φως ερχόταν προς το μέρος του. Εμφανίζεται ο Χριστός φορώντας Χιτώνα και ένα Ακάνθινο Στεφάνι, ενώ έσταζε Αίμα στο Πρόσωπό Του.
Ο Νικόλαος τρέχει προς το μέρος Του έτοιμος να πέση να Τον προσκυνήση και ο Χριστός τον ευλογεί.
Εκείνος αμέσως γονατίζει κάνοντας τον σταυρό του και του λέει:
«Χριστέ μου, βοήθησέ με να πιάσω μερικά ψάρια να περάσω το Πάσχα», και τότε ακούει τον Χριστό με μία γλυκειά φωνή να του λέη: «Να πας, παιδί μου, στο Καρτέρι» και εξαφανίσθηκε.
Ξαφνικά αισθάνθηκε να τον ξυπνάη η γυναίκα του λέγοντάς του:
«Τι έχεις; Κοιμάσαι και κάνεις τον σταυρό σου»;
«Δεν ξέρω, όνειρο έβλεπα», της απαντά εκείνος, χωρίς να πη τίποτε άλλο.
Ξημέρωσε η Μ. Τετάρτη και μέσα σε δυνατή βροχή πήρε δυο δυναμίτες και προχωρούσε προς το σημείο που του υπέδειξε ο Κύριος, περισσότερο από μία ώρα πορεία.
Στον δρόμο συχνά μονολογούσε, κάνοντας τον σταυρό του, «Χριστέ μου, έρχομαι, βοήθησέ με».
Περίπου 200 μέτρα προτού φτάση στο Καρτέρι είδε τρία ψάρια να γυαλίζουν.
Ο Νικόλαος έτρεξε εκεί φωνάζοντας:
«Ευχαριστώ, Χριστέ μου», έριξε τους δυο μικρούς δυναμίτες και η θάλασσα γέμισε ψάρια. Εκείνος συνέχισε να ευχαριστή τον Κύριο γεμίζοντας επανειλημμένα το μοναδικό του τσουβαλάκι και με την βοήθεια δυο ζώων που του έδωσαν, τα μετέφερε και τα πούλησε.
Συνεχίζεται
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος α’, Άγιον Όρος.
