(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο Πατήρ Παντελεήμων ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης διηγείται το εξής περιστατικόν το οποίον ήκουσε από την μακαριστή γιαγιά του.
Κάποτε είχαν βγη για κυνήγι με τα τουφέκια τους μερικοί κυνηγοί. Στον δρόμο τους φάνηκε ότι κουνούσαν θάμνοι και κτύπησαν νομίζοντας ότι είναι λαγός. Όταν πήγαν κοντά είδαν ότι ήτο μια κότα κλώσσα σκοτωμένη και γύρω γύρω σκορπίσθηκαν τα κλωσσόπουλα.
Μετά ανηφόρισαν στον Άγιο Μάρκο και πήγαν να πάρουν την ευχή του Αγίου Παρθενίου.
Εκείνος στάθηκε σε απόστασι και τους είπε:
– Ζητήσατε συγχώρεσι από τον Θεό γιατί στον δρόμο κάνατε έγκλημα. Εκείνοι σαστισμένου αλληλοκυττάχθηκαν. Στον δρόμο, τους είπε, σκοτώσατε μια κλωσσού και σκορπίσατε τα κλωσσόπουλα. Γιατί να τα αφήσετε ορφανά, αν και κλωσσόπουλα, και γιατί να σκοτώσετε το κατοικίδιο ζώο. Οι κυνηγοί θεώρησαν περιττό να δικαιολογηθούν και διέδωσαν του Αγίου το θείο χάρισμα.
Πολλές φορές συνέβη οι διαβάτες να χάνουν τον δρόμο προς τον Άγιο Μάρκο και υπήρχε φόβος να πέσουν σε καμμία χαράδρα τη νύκτα και να σκοτωθούν.
Αλλά ο Όσιος Παρθένιος με το προορατικό Του χάρισμα έβγαινε από το σπήλαιο και ειδοποιούσε τους διαβάτες για τον κίνδυνο. Έλεγε στους μοναχούς:
– Αδελφοί: «τρέξετε φωνάξετε οι άνθρωποι θα σκοτωθούν».
Αυτό συνέβη αναρίθμητες φορές και όσοι κινδύνευσαν να συντριβούν στις απόκρημνες και φοβερές χαράδρες και στους επικίνδυνους γκρεμούς της περιοχής ευχαριστούσαν τον Θεό που εχάρισε σ’ αυτούς σωτήρα τον Άγιο Παρθένιο. Τούτο διηγείται ο Πατήρ Κορνήλιος καθηγούμενος της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιωακείμ Ιεροσολυμίτη του Χίου, ο «Όσιος Παρθένιος ο Χίος», Ιερουσαλήμ 1995.
