(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου
Λόγος β’
Περί ενανθρωπήσεως
Συνέχεια από εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/03/200703/
19. Έκρινε δε ο Σωτήρ ότι καλόν ήτο να τα κάνη όλα αυτά, ώστε οι άνθρωποι, αφού ηγνόησαν την περί πάντων πρόνοιάν του και δεν κατενόησαν διά της κτίσεως την Θεότητά του, να αναβλέψουν έστω και εκ των έργων τα οποία διά του σώματος εξετέλει, και δι’ αυτού να εννοήσουν τον Πατέρα, αναλογιζόμενοι, όπως προηγουμένως είπον, την πρόνοιαν αυτού δι’ όλα.
Διότι, ποίος αφού είδε την εξουσίαν του έναντι των δαιμόνων, ή είδε τους δαίμονας να ομολογούν ότι αυτός είνε Κύριός των, θα έχη ακόμη αμφιβόλους λογισμούς εάν αυτός είνε ο Υιός του Θεού και η σοφία και η δύναμις;
Διότι και την κτίσιν δεν την έπλασεν έτσι ώστε να σιωπά, αλλά το πιο θαυμαστόν είνε ότι και εις τον θάνατον και μάλιστα εις αυτό το τρόπαιον το οποίον έστησε κατά του θανάτου, εννοώ βεβαίως τον σταυρόν, όλη η κτίσις ωμολόγει ότι αυτός ο οποίος ήτο βέβαιον ότι πάσχει σωματικώς, δεν είνε απλώς άνθρωπος αλλ’ Υιός Θεού και Σωτήρ πάντων.
Διότι όταν ο ήλιος εσκοτίσθη και η γη εσείετο και τα όρη εσχίζοντο, όλοι ετρόμαζαν. Αυτά απεδείκνυον ότι ο Χριστός μεν που ευρίσκετο επί του σταυρού είνε Θεός, όλη δε η κτίσις είνε δούλη αυτού και με τον φόβον της εμαρτύρει την παρουσίαν του Δεσπότου.
Έτσι λοιπόν ο Θεός Λόγος διά των έργων εφανέρωσε τον εαυτόν του εις τους ανθρώπους.
Ακολούθως θα έπρεπε να διηγηθώμεν και να ομιλήσωμεν διά ποίον σκοπόν έζησε και συνανεστράφη εν σώματι, και τι είδους ήτο ο θάνατος του σώματος, ο οποίος μάλιστα αποτελεί κεφαλαιώδες δόγμα της πίστεώς μας· και όλοι οι άνθρωποι αυτό σχολιάζουν»· διά να μάθης ότι και δι’ αυτού εξ ίσου αναγνωρίζεται ο Χριστός ως Θεός και ως Υιός του Θεού.
Απόσπασμα από το βιβλίο Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου «Άπαντα τα έργα, τόμος 1, Απολογητικά», εισαγωγή Παναγιώτης Χρήστου κείμενο, μετάφραση, σχόλια Στέργιος Σάκκος.
