Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Οι άνθρωποι που έχουν τον φθόνο μέσα τους είναι χειρότεροι από τα θηρία και τους δαίμονες!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Τίποτε, συνήθως, δεν μας χωρίζει και δεν μας διαιρεί μεταξύ μας όπως ο φθόνος και η βασκανία, η φοβερή αυτή αρρώστια που δεν γνωρίζει τη συγγνώμη και που είναι πολύ χειρότερη από τη ρίζα των κακών, τη φιλαργυρία.

Επειδή ο φιλάργυρος τότε χαίρεται, όταν ο ίδιος λάβει, ενώ ο φθονερός τότε ευχαριστιέται, όταν ο άλλος δεν λάβει, καθώς θεωρεί δική του ευεργεσία την αποτυχία των άλλων· τι ποιο παράλογο θα να υπάρξει απ’ αυτό;

Ο φθονερός, λοιπόν, αδιαφορώντας για τα δικά του δεινά, λιώνει από θλίψη για τα αγαθά που έχουν στην κατοχή τους οι άλλοι. Έτσι καθιστά απροσπέλαστο για τον εαυτό του τον δρόμο για τον ουρανό και, πριν από τον ουρανό, κάνει για τον ίδιο ανυπόφορη την παρούσα ζωή.

Γιατί συνήθως ούτε το σκουλήκι ροκανίζει τόσο πολύ το ξύλο ούτε και ο σκόρος κατατρώγει το μαλλί στο οποίον, βρίσκεται, όσο ο πυρετός της βασκανίας κατατρώει τα κόκκαλα εκείνων που έχουν κυριευθεί από αυτή, ενώ καταστρέφει και τη σωφροσύνη της ψυχής.

Δεν θα κάνει κάποιος λάθος αν πει ότι οι άνθρωποι που έχουν τον φθόνο μέσα τους είναι χειρότεροι από τα θηρία και τους δαίμονες.

Διότι τα θηρία στρέφονται εναντίον μας ή όταν θέλουν να φάνε ή αν προηγουμένως τα έχουμε εξαγριώσει.

Οι φθονεροί, όμως, αν και ευεργετήθηκαν πολλές φορές, ανταπέδωσαν στους ευεργέτες τους ό,τι κάνουν εκείνοι που αδικούν.

Και οι δαίμονες μάς εχθρεύονται θανάσιμα, δεν στρέφονται, όμως, εναντίον των άλλων δαιμόνων.

Οι φθονεροί, αντίθετα, δεν ντρέπονται ούτε για την κοινή μας φύση ούτε λυπούνται για τη δική τους σωτηρία, αλλά πριν προκαλέσουν κακό σε εκείνους που φθονούν, προκαλούν κακό στις δικές τους ψυχές γεμίζοντάς τες άσκοπα και μάταια με κάθε είδος ταραχής και στενοχώριας.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Για το πάθος του φθόνου στην ψυχή του ανθρώπου, Πλούταρχος, Μέγας Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος», των εκδόσεων Γραφή. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Ιωάννης Πλεξίδας.