Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων
(Α΄ Οικουμενικής Συνόδου)
Η Κυριακή μεταξύ της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής είναι αφιερωμένη στους οσίους 318 θεοφόρους Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Καθοριστική η σημασία της, αφού η αίρεση του Αρείου περί ομοιουσίου και όχι ομοουσίου του Υιού με τον Πατέρα, θα οδηγούσε την Εκκλησία στην ειδωλολατρία με το να λατρεύουμε ένα κτίσμα και όχι τον Κτίστη.
Η αίρεση διασπά την ενότητα, γιατί οι αιρετικοί είναι μέλη της εκκλησίας με χαρίσματα και ήθος όχι όμως με ταπείνωση και χάρη. Η σύγκληση της Συνόδου καθίσταται απαραίτητη για να οριοθετείται η Αλήθεια και να ξεχωρίζουν οι αιρετικοί από τους Πατέρες.
Το Ευαγγέλιο της ημέρας αυτής είναι η Προσευχή που ο Κύριος, ως Μέγας Αρχιερέας, απευθύνεται στον Πατέρα Του την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής Του. Μια δυνατή προσευχή για τους μαθητές Του όλων των αιώνων. Αυτών που θα τους δοθεί η αιώνια ζωή ως γνώση του Πατέρα, και του Υιού Του ως απεσταλμένου.
Η ίδρυση της Εκκλησίας, ως την οικογένεια του Θεού, χαρακτηρίζεται από ουσιαστική ενότητα κατά τον τρόπο της αγίας Τριάδος. «Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν». «Εγώ ενωμένος μαζί τους και εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε να αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλάβει ότι με έστειλες εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες εμένα».
Οι χριστιανοί ζούν μέσα σε έναν κόσμο που «εν τω πονηρώ κείται». Ο Χριστός καλεί τον Πατέρα Του όχι να τους πάρει από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψει από τον διάβολο. Η παρουσία τους θα πρέπει να δείχνει τον Χριστό ως φως, ως ελπίδα, ως την τελική νίκη κατά του πονηρού.
