(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Τον χειμώνα του 1993 επισκέφθηκαν τον Γέροντα στο μετόχι των Αθηνών δύο νέες γυναίκες, μία είκοσι τριών ετών και μία λίγο μεγαλύτερη, χωρίς προηγουμένως να έχουν ενημερώσει τον Πνευματικό τους γι’ αυτήν την επίσκεψη.
Ήταν στην αρχή της πνευματικής τους ζωής και της αναζήτησής τους για την Αλήθεια. Πήγαν και βρήκαν τον Πατέρα Αμβρόσιο άρρωστο στο κρεβάτι.
– Τι θέλετε εδώ; ήταν οι πρώτες του κουβέντες, μόλις μπήκαν στο κελί του.
– Γέροντα, ήρθαμε να πάρουμε την ευχή σας, απάντησε η μεγαλύτερη.
– Την ευχή μου; έκανε αυτός και γύρισε πρώτα προς τη νεότερη, που ήταν πολύ όμορφη και είχε δύο υπέροχα, γαλάζια μάτια, για τα οποία μάλιστα καμάρωνε.
– Εσύ τι νομίζεις πως είσαι με αυτά τα βοϊδίσια μάτια που έχεις και που κοιτάνε άχρηστα πράγματα; της είπε αυστηρά και σε τόνο στρατιωτικής επίπληξης.
Η κοπέλα ταράχτηκε. Το όλο παρουσιαστικό του Γέροντα, αλλά και τα λόγια του, με τον τρόπο που τα εκστόμισε, την καθήλωσαν. Δεν έβγαλε μιλιά και από όσα ακόμη της είπε στη συνέχεια συγκράτησε μόνο την κουβέντα του ότι θα παντρευτεί σύντομα, κάτι που έγινε.
Στην άλλη γυναίκα συνέστησε να μην είναι τόσο ευέξαπτη και προανήγγειλε ότι επίσης θα παντρευόταν, αλλά μετά από καιρό, γιατί ήταν «μικρή», εννοώντας ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμη για γάμο – και γι’ αυτήν η πρόρρηση βγήκε σωστή.
Οι γυναίκες έφυγαν συγκλονισμένες.
Επί μία εβδομάδα ένιωθαν πως πέφτουν κάθε τόσο σε στενοχώρια, μετά όμως συνήλθαν και, επειδή είχαν ταπείνωση και καλή προαίρεση, βγήκαν ωφελημένες, αφού αναγνώρισαν το δίκαιο των λόγων του Γέροντα, εκτίμησαν την ευθύτητά του και την επιθυμία του να τις βοηθήσει να αλλάξουν. [Γι’ αυτό και τους μίλησε έτσι ο Γέροντας].
Ωφελήθηκαν, γιατί άρχισαν να βλέπουν καλύτερα γύρω και μέσα τους, να ξεχωρίζουν δηλαδή τα ουσιώδη της ζωής και σε αυτά να δίνουν την πρώτη σημασία.
Ο Γέροντας, Ιερομόναχος Αμβρόσιος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 2006.
Από το βιβλίο της Ι. Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου», των εκδόσεων Άθως. Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης.
