Χριστός Ανέστη!
Η περίοδος που διανύουμε μέχρι την εορτή της Κυριακής των Αγίων Πάντων ονομάζεται η περίοδος του Πεντηκοσταρίου. Κεντρική θέση κατέχει το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού. Το συγκλονιστικό γεγονός, το οποίο άλλαξε τη ροή της ανθρώπινης ιστορίας. Ο θάνατος, πλέον, δεν υπάρχει, γιατί νικήθηκε από το Χριστό. Νικήθηκε από τη Ζωή, από το Φως και από την Αλήθεια.
Όλοι εμείς, οι οποίοι μπαίνουμε στην εκκλησία και γινόμαστε μέλη αυτής, προσπαθούμε και ελπίζουμε στη δική μας Ανάσταση. Από το Μυστήριο του Βαπτίσματος, το οποίο είναι η θανάτωση του παλαιού ανθρώπου και η ανάσταση του νέου, μέχρι το Μυστήριο της Εξομολογήσεως και της Θείας Ευχαριστίας, πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει η ανάσταση του ανθρώπου και η κοινωνία με το Θεό.
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Ευαγγελιστής της αγάπης, μάς περιγράφει μία συνάντηση του Χριστού με μία γυναίκα. Αυτή η γυναίκα έψαχνε να βρει την Αλήθεια, έψαχνε να βρει το Θεό.
Και πού καταλαβαίνουμε ότι αναζητούσε κάτι;
Από τα ερωτήματα που θέτει στον Κύριό μας.
Η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν μία γυναίκα με αβυσσαλέα προσωπικότητα. Άλλαξε πέντε συζύγους στη διάρκεια της ζωής της. Αυτό και μόνο κάτι μάς λέει. Έψαχνε κάτι και δεν το έβρισκε. Έψαχνε να βρει το αληθινό νόημα της ζωής της· για ποιο λόγο ήρθε στη ζωή.
Όλες οι γυναίκες εκείνη την εποχή, πήγαιναν στο πηγάδι για να πάρουν νερό για το σπίτι τους και για τις ανάγκες τους. Η Φωτεινή η Σαμαρείτιδα δεν πήγαινε μαζί με τις άλλες γυναίκες γιατί ένιωθε αποκλεισμένη από την κοινωνία για τη ζωή της, λόγω της αμαρτωλότητάς της και γιατί ήταν Σαμαρείτιδα και όχι Ιουδαία.
Πηγαίνει η Φωτεινή το μεσημέρι για να πάρει νερό, όμως θα συναντήσει το νερό της ζωής. Εκεί, συναντάει Αυτόν που έψαχνε. Βρίσκει το νόημα της ζωής της. Και από μία σκοτεινή ζωή, η ζωή της γίνεται φωτεινή, ζωντανή. Συναντάει το Χριστό στο Φρέαρ του Ιακώβ.
Ο Χριστός γνώριζε ότι η Φωτεινή αναζητούσε την αλήθεια στη ζωή της. Και στο «ακατάλληλο» μέρος για τον κόσμο, γίνεται η συνάντηση με τη Φωτεινή, η οποία ήταν εκτός κοινωνίας και η διαφορετική μέσα στο πλήθος. Ο Θεός την επέλεξε γιατί είδε την καθαρότητα και την αναζήτηση της ψυχής της, όταν όλοι οι άλλοι έβλεπαν τα εξωτερικά της χαρίσματα.
Όταν έρχεται η Φωτεινή στο φρέαρ, ο Χριστός της λέει: «δός μοι πιεῖν». Η αγάπη του Θεού για τον πονεμένο, για τον ξένο άνθρωπο φαίνεται στη στάση του προς τη γυναίκα. Ο Χριστός ζητάει νερό γιατί βλέπει την προθυμία και τη δοτικότητα της γυναίκας σε κάθε άνθρωπο. Όμως, το νερό είναι το μέσο που χρησιμοποίησε ο Χριστός για να μιλήσει για την αλήθεια και για τη ζωή στη Σαμαρείτιδα.
Ρωτάει η Σαμαρείτιδα, για το μέρος, στο οποίο πρέπει να λατρεύεται ο Θεός: «Κύριε, θεωρῶὅτι προφήτης εἶ σύ. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν». Ρωτάει γιατί οι Ιουδαίοι είχαν την αντίληψη ότι ο Θεός πρέπει να λατρεύεται μόνο στα Ιεροσόλυμα και η ίδια ήταν από άλλη χώρα στην πόλη.
Ο Θεός της αγάπης δεν περιορίζεται σε στεγανά. Σε πόλεις, σε χώρες, σε κράτη, σε τοίχους. Ο Θεός είναι για όλους, για κάθε άνθρωπο. Είναι Πατέρας όλων μας. Όλοι βαπτιστήκαμε στο ίδιο νερό, λάβαμε την ίδια χάρη του Αγίου Πνεύματος και όλοι είμαστε προορισμένοι για την Ανάσταση και για την ένωση με το Θεό.
Μπορεί η Σαμαρείτιδα να απέτυχε, φαινομενικά, στη ζωή της· να ήταν ξένη, αλλόθρησκη, να άλλαξε πέντε άνδρες, όμως είχε κάτι που την έκανε ζωντανή. Έψαχνε να βρει την αλήθεια. Η αμαρτωλότητά της δεν την εμπόδισε να συναντήσει το Θεό και, από εκείνη τη στιγμή, να αλλάξει η ζωή της και να γίνει και ισαπόστολος. Ας θανατώσουμε και εμείς όλα αυτά, τα οποία μάς κρατάνε μακριά από το Χριστό. Να αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο και να ενωθούμε με το Θεό. Να γίνει η Ανάσταση του Χριστού το κέντρο της ζωής μας και να ζήσουμε την πραγματική ζωή και την πραγματική χαρά που μάς δωρίζει ο Θεός. Ο Θεός μάς καλεί σε συνάντηση μαζί Του, εμείς ας πάρουμε αυτή την ευκαιρία και να γίνουμε ένα μαζί Του.
