(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Αλλά και αυτός ούτος ο Όσιος Νικηφόρος [Όσιος Νικηφόρος της Χίου] πλείστα θαύματα εποίησε διά της θείας Χάριτος, εκ των οποίων ολίγων μόνον η διήγησις απέμεινε μέχρις ημών.
Ούτω κόρην πάσχουσαν τας φρένας εν Καλλιμασιά και έτερον εκ μανίας πάσχοντα τελείως εθεράπευσεν.
Άλλοτε δε έπιπτον πυρωμένα λιθάρια (αερόλιθοι) και εκλήθη ο Όσιος ίνα τελέση αγιασμόν προς κατάπαυσιν του κακού εις την ενορίαν Αγίου Γεωργίου Βροντάδου.
Τελουμένου δε του αγιασμού, ω των θαυμασίων Σου, Χριστέ βασιλεύ! έπεσεν εις των λίθων τούτων εντός του αγίου ύδατος, όστις και παραχρήμα εσβέσθη!
Ούτος δε ήτο και ο τελευταίος πεσών.
[…]
Λέγεται δε, ότι προείδε και προείπε τα συντόμως μέλλοντα να συμβώσι δεινά και ότι θαυμαστή υπήρξεν η καλοκαγαθία και η ευσπλαγχνία του.
Διότι όσα χρήματα είχε κατά καιρούς, διέθετε ταύτα βοηθών τους πτωχούς, αυτός μένων ενδεής.
Την ελεημοσύνην αυτού ουδέποτε έδιδεν ο ίδιος, αλλά διά παιδίου εμπίστου, εις το οποίον παρήγγελλε να αφήνη την βοήθειαν εις την πάσχουσαν οικογένειαν και να φεύγη αμέσως, εφαρμόζων το του Ευαγγελίου· «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ϛ’ 3).
Αποσπάσματα από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.
