(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Επειδή λοιπόν και η φήμη του Οσίου [του Οσίου Παϊσίου] διεδόθη εις όλην σχεδόν την οικουμένην, και επαρακινούσε τους φιλαρέτους να υπάγουν να τον ιδούν, και να λάβουν την ευχήν του, διά τούτο και ο Όσιος Ποιμήν, ο μέγας εν πατράσιν, ώντας ακόμη νέος εκείνον τον καιρόν, και επιθυμώντας πολλά να τον ιδή, επήγεν εις τον Όσιον Παύλον, και τον επαρακαλούσε να υπάγουν μαζύ προς τον μέγαν Παΐσιον· ότι ο Παύλος ήτον γνώριμος και φίλος του Παϊσίου, και επήγαινε συχνά εις αυτόν.
Ο δε Πατήρ ημών Παύλος του είπε συστέλλομαι τέκνον, να σε υπάγω προς αυτόν, ότι είσαι νέος, και εκείνος είναι υψηλός εις την αρετήν και απλώς και ως έτυχε δεν πηγαίνομεν εις αυτόν, αλλά με σκέψιν πολλήν και ευλάβειαν, και όχι πάλιν πάντοτε, αλλά εις καιρόν αρμόδιον τον ανταμόνομεν χάριν ωφελείας.
Αλλ᾽ εγώ, του λέγει ο Ποιμήν, μένω έξω από το κελλίον του, όταν υπάγωνμεν, και εάν ακούσω μόνον την θείαν του φωνήν, όταν συνομιλή με εσένα, θέλω λάβω υπερβολικήν χαράν, και θέλω το γνωρίζω μεγάλον χάρισμα.
Ει δε και είναι δύσκολον να ακούσω την φωνήν του, εάν και πιάσω μόνον το κελλίον του, θέλω τύχω σωτηρίας.
Αλλά και όταν ευγαίνης από το κελλίον του, θέλω ασπασθώ τους πόδας σου, οπού επάτησαν την γην εκείνην, την οποίαν πατούν οι ωραίοι πόδες εκείνου, και με τούτο θέλω απολαύσω πλουσίαν ευλογίαν.
Ταύτα λέγων ο Ποιμήν, εθαύμασεν ο όσιος Παύλος εις την ταπείνωσίν του, και εις την πολλήν πίστιν, οπού είχεν εις τον Παΐσιον, και πέρνωντάς τον μαζύ του επήγεν εις αυτόν· και φθάσαντες εις το κελλίον του, μόνος ο Παύλος έμβηκε μέσα· ο δε θείος Παΐσιος φιλικώς και πατρικώς τούτον υποδεξάμενος, τον ηρώτησε διά τον Ποιμένα· και ο Παύλος του είπεν, ότι έμεινεν έξω διά τι συστέλλεται να έμβη μέσα.
Και αυτός επρόσταξε να έμβη μέσα, και είπε προς τον Παύλον, δεν είναι καλόν να εμποδίζωνται οι τοιούτοι, και να μένουν έξω, όταν έρχωνται εις ημάς· διά τι αυτοί εύκολα πηγαίνουν εις τον ουρανόν, λέγει ο Σωτήρ ημών.
Ταύτα ειπών, ενηγκαλέσθη τον νέον, και ευλογών αυτόν είπε· να μου ενθυμηθής, ω φίλτατε Παύλε, ότι τούτος ο νέος μέλλει να σώση πολλών ανθρώπων ψυχάς και πολλοί διά μέσου αυτού θέλουν αξιωθούν να απολαύσουν τον Παράδεισον· διότι χειρ Κυρίου φαίνεται μαζύ του, η οποία τον διαφυλάττει, και τον οδηγεί εις τας θείας εντολάς.
Έπειτα έβαλεν επάνω εις αυτόν τας χείρας του, και ευλογώντάς τον, τον απέστειλεν ομού με τον Παύλον· οι οποίοι επιτυχόντες του ποθουμένου, εδόξαζον μεγάλως τον Θεόν.
Ο Άγιος Παΐσιος ο Μέγας τιμάται στις 19 Ιουνίου.
Απόσπασμα από το «Νέον Εκλόγιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.
