(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Όταν ο Όσιος ησύχαζε μόνος στο κελλί, αγωνιζόταν πολύ στη νηστεία. Όταν όμως έρχονται ξένοι, ήταν φιλόξενος και τους φρόντιζε, τους έδινε τροφή και από αγάπη έτρωγε μαζί τους, κρύβοντας τον μεγάλο του αγώνα.
Αφού, όμως, έφευγαν οι ξένοι, ξανάρχιζε την νηστεία και μάλιστα μεγαλύτερη, ως κανόνα, βεβαίως, για την τροφή που έφαγε μαζί με τους με τους φιλοξενημένους του.
Αυτό το γνώριζαν καλά οι υποτακτικοί του και έτσι τον πρόσεχαν πολύ.
Κάποτε τον επισκέφτηκε ο Αββάς Αδέλφιος, Επίσκοπος Ηλιουπόλεως της Αιγύπτου, για να ωφεληθεί πνευματικά από τον Όσιο.
Όταν ήλθε η ώρα να αναχωρήσει, παρόλο που ήταν πρωί, ο Όσιος του παρέθεσε τράπεζα με χυλό σίτου και παξιμάδι γιατί ο Επίσκοπος θα κοπίαζε κατά την οδοιπορία του.
Ο Όσιος Σισώης δεν παρέλειψε να συμφάγει με τον Επίσκοπο.
Εν τω μεταξύ ένω έτρωγαν έφτασαν στο κελλί του και άλλοι ξένοι και γι’ αυτό ο Όσιος έδωσε εντολή στον υποτακτικό του να προσφέρει και σε αυτούς από την ίδια τροφή που έτρωγαν, επειδή και αυτοί ήταν κουρασμένοι από την οδοιπορία.
Λέει τότε ο Επίσκοπος:
– Μην δίνετε σ’ αυτούς τροφή τώρα, για να μη πουν αυτοί μετά ότι ο Αββάς Σισώης πρωί πρωί τρώει.
Εντούτοις ο Όσιος είπε στον υποτακτικό του:
– Πήγαινε και πρόσφερέ τους φαγητό.
Όταν είδαν οι ξένοι πως τους πρόσφεραν φαγητό εκείνη την ώρα, αντί να επικρίνουν τον Αββά Σισώη, όπως υπέθεσε προηγουμένως ο Επίσκοπος, ρώτησαν:
– Μήπως έχετε και άλλους ξένους; Μήπως ο Γέροντας τρώει μαζί τους;
Αφού ο αδελφός που τους πρόσφερε το φαΐ τους είπε πως πράγματι αυτό συμβαίνει, οι ξένοι άρχισαν να στενοχωριούνται και να λένε:
– Ο Θεός να σας συγχωρέσει! Δεν έπρεπε να αφήσετε τον Γέροντα να φάει από αυτή την ώρα! Αφού ξέρετε ότι για πολλές ημέρες τώρα θα πρέπει να κοπιάσει, νηστεύοντας.
Όταν το άκουσε αυτό ο Επίσκοπος θαύμασε και βάζοντας μετάνοια στον Όσιο Σισώη είπε:
– Συγχώρεσέ με, Αββά, διότι έκρινα ανθρώπινα και είπα να μην τους προσφέρεις φαγητό την ώρα αυτή. Εσύ, όμως, έπραξες σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Και ο Όσιος του απάντησε:
– Εάν ο Θεός δεν δοξάσει τον άνθρωπο, η δόξα των ανθρώπων δεν αξίζει τίποτα!
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Ιούλιος, τόμος ζ’.
