(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η γιαγιά του π. Χριστοφόρου, Κυριακή Καλογήρου, χήρεψε νέα, μόλις είκοσιέξι χρονών, και είχε μικρά τέσσερα ορφανά να μεγαλώσει.
Παρηγοριά της τα λόγια της Σοφίας.
Ξεκινούσε, μόνη γυναίκα, από το χωριό, να πάει με τα πόδια στο μοναστήρι, για να ακούσει την Σοφία, που την έλεγε Κέρεκη, στα ποντιακά.
Σε μια τέτοια πορεία, μάλιστα με βροχή, σταμάτησε στον δρόμο, σε μια σαγιά (=τσαρδάκι, σκέπαστρο για τους διαβάτες), κι οι ρευματισμοί την πονούσαν.
Εκεί ένας χωρικός βρήκε την ευκαιρία να της επιτεθεί με αήθεις σκοπούς.
Αυτή τότε, χωρίς καθόλου να δειλιάσει και να φοβηθεί, τον απώθησε με τρόπο άμεσο και βίαιο.
Συνέχισε όμως τον δρόμο της προς το μοναστήρι, ακόμα πιο πικραμένη και πονεμένη.
Όμως η Σοφία την περίμενε στην πόρτα, αν και δεν ήξερε πώς θα πάει.
Την καλοδέχτηκε, της καλομίλησε και, πριν ακόμα η πονεμένη χήρα Κυριακή της μιλήσει για το συμβάν, της ανέφερε με λεπτομέρειες το περιστατικό και την ανήθικη επίθεση.
Την επαίνεσε για την συμπεριφορά της, την παρηγόρησε και την στήριξε, όπως αυτή μόνον γνώριζε.
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Σοφία η ασκήτισσα της Παναγίας».
