(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ν.Γ.*
Σεβαστέ μου πατέρα Ζωσιμά, ευλογείτε.
Ονομάζομαι Ν.Γ., είμαι υπάλληλος του δήμου Αθηναίων […]. Τον μακαριστό άγιο πατέρα Σίμωνα Αρβανίτη δεν τον γνώρισα προσωπικά. Άκουσα όμως, μετά την κοίμησή του, από πολλούς πνευματικούς αδελφούς για την αγιότητά του, τα θαύματά του, τις εμφανίσεις του, όλα όσα μαρτυρούν τη μεγάλη παρρησία που έχει προς τον Κύριο.
Τον πίστεψα από την πρώτη στιγμή και πάντα ζητούσα και ζητώ τη βοήθειά του στις δύσκολες και εύκολες στιγμές της ζωής μου.
Η βοήθειά του δεν άργησε να έλθει.
Συγκεκριμένα, το έτος 1999 είχα καρκίνο στο κεφάλι, οι δυνάμεις μου είχαν εξασθενήσει παντελώς και είχα χάσει αρκετό βάρος. Αρχές Μαΐου του έτους αυτού, εξομολογήθηκα στον πνευματικό μου με ειλικρίνεια και με μετάνοια και κοινώνησα κατόπιν ευλογίας του.
Στις 15 Μαΐου 1999, Σάββατο απόγευμα, αυτήν την ημερομηνία δεν την ξεχνώ ποτέ, σταυρώθηκα στο κεφάλι με τον Σταυρό του αειμνήστου αγίου Γέροντα Σίμωνα και, ω του θαύματος, μέσα σε πέντε λεπτά έγινα τελείως καλά.
Ένιωσα να απελευθερώνεται το κεφάλι μου από ένα μεγάλο βάρος. (Ήταν παρών και ο αδελφικός μου φίλος, πνευματικός αδελφός και συνάδελφος, Ρ.Γ.).
Κατόπιν τούτου, ένιωθα ότι πετούσα. Εγώ και ο φίλος μου Γιώργος συγκλονιστήκαμε, γιατί νοιώσαμε το μεγαλείο του θαύματος, το μεγαλείο του Θεού.
Την επομένη ημέρα, Κυριακή, το χρώμα του προσώπου μου αποκαταστάθηκε.
Την άλλη εβδομάδα, ένας άλλος συνάδελφος και πνευματικός αδελφός, ο Μπ.Π., ήρθε μαζί μου στην Ιερά Μονή Παντελεήμονος Ν. Πεντέλης. Προσκυνήσαμε στον τάφο του αγίου Γέροντα Σίμωνα και τον ευχαριστήσαμε για το θαύμα, που επιτελέσθηκε σε μένα με τη μεσιτεία του στον Κύριο.
Έπειτα επιστρέψαμε στην εργασία μας, χωρίς να καταλάβουμε πότε φθάσαμε, λες και πετούσαμε στο δρόμο της επιστροφής.
Το μεσημέρι, όταν επέστρεψα στο σπίτι από την εργασία μου, για μισή ώρα περίπου ένιωσα τέτοια γαλήνη και οι κινήσεις μου ήταν τόσο ανάλαφρες, σαν να πετούσα. Τα συναισθήματα αυτά δεν ήταν δικά μου. Ένιωσα ότι ήταν η Χάρη του αγίου Γέροντα, που με επισκίαζε εκείνη τη στιγμή και μου έδινε κουράγιο, δείχνοντάς μου ότι, για να γίνω καλός χριστιανός, πρέπει να είμαι πάντα γαλήνιος και πράος. Έτσι το ένιωσε η ψυχή μου εκείνη τη στιγμή.
* Όλα τα ονόματα αναγράφονται στο κάτωθι βιβλίο.
Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Η ζωή και το έργο του», τόμος γ’.
