(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο Γέροντας «επί πτερύγων ανέμων»
Το 1982 είχε πάει στον π. Παΐσιο ένας σύγχρονος νέος, γεμάτος ανησυχίες, μπλεγμένος με πολλά δύσκολα πράγματα, απογοητευμένος από τη ζωή και το περιβάλλον του, φορώντας βρόμικα ρούχα κι έχοντας μακριά μαλλιά.
Η όλη του εμφάνιση και συμπεριφορά μαρτυρούσαν την ανησυχία και ακαταστασία του.
Συζήτησε με το Γέροντα αρκετά και ύστερα έφυγε.
Μετά από τρεις μήνες ξαναπήγε στο Άγιον Όρος και διηγήθηκε τα ακόλουθα σε κάποιο ιερομόναχο, γνωστό του π. Παϊσίου:
«Στην ‘Αθήνα είχα κάτι αποτυχίες και μ’ έπιασε μελαγχολία και κατάθλιψη. Μου μπήκε η έμμονη ιδέα να πάω να αυτοκτονήσω, μια και πίστευα ότι στον κόσμο δεν υπάρχει αγάπη και κανένας δεν με αγαπάει. Πίστευα ότι η ζωή δεν έχει ενδιαφέρον, γι’ αυτό είχα πάρει την απόφαση να σκοτωθώ και να τελειώσω τη ζωή μου. Βγήκα από την Αθήνα και προχωρούσα προς το μέρος που σχεδίαζα να προβώ στη φοβερή αυτή πράξη. Σε κάποια στιγμή άρχισα να τρέχω έχοντας μεγάλη ταραχή στην ψυχή μου. Ξαφνικά ακινητοποιήθηκα και βλέπω μπροστά μου τον π. Παΐσιο να μου λέει: “Σταμάτα, μην κάνεις αυτό το πράγμα”. Μόλις είδα τη μορφή του Γέροντα είπα μέσα μου ότι αυτός ο άνθρωπος με αγαπάει πραγματικά».
Ο ιερομόναχος που άκουσε το περιστατικό από το νέο, ρώτησε μετά τον π. Παΐσιο αν ήταν αληθινό αυτό που άκουσε.
Ο Γέροντας του είπε: «Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πολλές φορές, όταν προσεύχομαι στο κελί μου, το Άγιο Πνεύμα με μεταφέρει σε νοσοκομεία, σε σπίτια πονεμένων, σε ανθρώπους που κινδυνεύουν η θέλουν ν’ αυτοκτονήσουν κ.λπ. Εγώ βέβαια δεν κάνω τίποτα, παρά προσεύχομαι και ανάβω κεριά».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Δ. Τάτση, ο «Γέροντας Παΐσιος, Βιογραφικά στοιχεία, Διδαχές, Επιστολές, Περιστατικά, Κείμενα».
