(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Διηγείται ο Ιερομόναχος Μάξιμος Καρυώτης:
Γνώρισα μία κυρία στην Θεσσαλονίκη, την Λουκία, που μου είπε τα εξής για τον πατέρα Πορφύριον:
«Ο αδελφός μου, ο Κώστας, ήταν σοβαρά άρρωστος. Επειδή όλοι μας οι δικοί του φοβηθήκαμε, πήρα το αεροπλάνο για να πάω εσπευσμένως στον Γέροντα.
Λυπήθηκα όμως πάρα πολύ, διότι όταν έφτασα στην πόρτα του, διάβασα σ’ ένα χαρτί: “Ο Γέροντας είναι είναι άρρωστος και γι’ αυτό δεν μπορεί να μιλήσει σε κανέναν”.
Τότε κι εγώ κάθησα σε μιαν άκρη και άρχισα να κλαίω.
Μετά από λίγη ώρα ανοίγει η πόρτα και μου λέει μία μοναχή:
– Λουκία, έλα μέσα, σε θέλει ο Γέροντας!
Απόρησα που με κάλεσε με τ’ όνομά μου, γιατί ούτε είχα ξαναπάει, ούτε με ήξερε κανένας εκεί.
Πήγα και είδα τον Γέροντα ξαπλωμένο και μου λέει: “Θέλεις να μου πεις για τον Κώστα; Ο Κώστας θα γίνει καλά! Μη στενοχωριέσαι”.
Τότε έκπληκτη και κατασυγκινημένη από χαρά, του φίλησα το χέρι και δίχως δεύτερη κουβέντα γύρισα την ίδια μέρα στην Θεσσαλονίκη.
Πραγματικά, ο αδελφός μου έγινε καλά και είναι μια χαρά».
Όλ’ αυτά τα είδα και τ’ άκουσα ο ίδιος. Δόξα τω Αγίω Θεώ. Θαυμαστός τω όντι, εν τοις αγίοις Αυτού.
Απόσπασμα από το περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία», έκδοση του Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως οι «Φίλοι του Αγίου Όρους», τεύχος 135, Χειμώνας 2025.
