Τον είδα για τελευταία φορά λίγο πριν επιβαρυνθεί η υγεία του, ισχνός και καταπονημένος κουβαλώντας τα 90 του χρόνια στις πλάτες του. Του φίλησα το χέρι και του ευχήθηκα να ζήσει χρόνια πολλά, γέλασε και είπε: « α…πάει τώρα, φεύγω. Κουράστηκα, πολλά τα χρόνια. Θέλω να ξεκουραστώ. Σου ζητώ συγνώμη αν σε παρεπίκρανα και να με συγχωρέσετε, γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ και τόσα χρόνια εδώ…».
Τον ξαναείδα σήμερα στο κέντρο του Ναού της Παναγίας να «κατατίθεται άπνους» και να δέχεται τον τελευταίο ασπασμό των ενοριτών του και όχι μόνο. Ήταν παρών μόνο σωματικά, στην τελευταία λειτουργία πριν από την τελευταία του κατοικία. Δίπλα του καθόταν ο 97χρονος συνεφημέριός του π.Γεώργιος Μυρόβαλης, και δακρυσμένος του απέδωσε τον δικό του τελευταίο ασπασμό.
Ο π. Ευσέβιος Σπουργίτης ήρθε στο Λαγκαδά το 1967 και φεύγει τώρα μετά από 58 χρόνια διακονίας του λαού που του εμπιστεύθηκε η εκκλησία. Όλα αυτά τα χρόνια εφημέριος του ναού της Παναγίας, τον οποίο ανακαίνισε εκ βάθρων και τον παρέδωσε στην τοπική κοινωνία ως ένα στολίδι ναοδομίας και αισθητικής. Δεν ήταν εύκολα τα χρόνια , ούτε και οι άνθρωποι σε μικρές κοινωνίες είναι εύκολοι, αλλά να που σήμερα, ακόμα κι αυτοί που ίσως κάποτε διαφωνούσαν μαζί του, αποθέτουν τον σεβασμό στο σκήνωμά του.
Είναι αλήθεια ότι τα χρόνια που δημιουργήθηκε η Μητρόπολη Λαγκαδά ήταν δύσκολα γενικά, και ο Λαγκαδάς μια μικρή επαρχιακή πόλη με μύρια όσα προβλήματα, και σ΄αυτή την πόλη έπρεπε η τοπική εκκλησία να χτίσει από την αρχή, όχι μόνο υποδομές αλλά και πνευματικό έργο, αφού ως τότε λίγα ήταν αυτά που θα χαρακτηρίζονταν ως ποιμαντικό έργο. Έτσι με τον αείμνηστο μητροπολίτη Σπυρίδωνα ξεκίνησαν από την αρχή. Ο π.Ευσέβιος διακρίθηκε για τον οργανωτικό του νου και τον ζήλο του, στα θέματα της κατήχησης και κυρίως στα θέματα της νεολαίας. Πρωτοσύγκελος τριών μητροπολιτών Σπυρίδωνος, Ιωάννου και Πλάτωνος τους οποίους υπηρέτησε με σεβασμό.
Με τη συνεργασία της τότε ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΓΟΝΕΩΝ ΛΑΓΚΑΔΑ,(1967) ανέλαβε το κτήριο του ΦΑΡΟΥ το οποίο μετατράπηκε σε μια πραγματική κυψέλη για τα παιδιά της πόλης με Βιβλιοθήκη, εντευκτήριο νεότητος, κατηχητικά, ομάδες νεότητος, με συνεργάτες κυρίως από τη θεσσαλονίκη, ομιλίες με διακεκριμένους ομιλητές κάθε Κυριακή απόγευμα, ανέγερση οικοτροφείου για τα παιδιά της επαρχίας που πήγαιναν γυμνάσιο στο Λαγκαδά.
Αξέχαστες οι εκδρομές της εποχής του 1970 που τα νιάτα του Λαγκαδά είχαν επισκεφθεί πολλά μέρη που για πρώτη φορά γνώριζαν στη ζωή τους. Προσκυνηματικές εκδρομές στο ΆΓΙΟ ΟΡΟΣ , κατασκηνώσεις στις ΠΕΝΤΕ ΒΡΥΣΕΣ, που τότε είχε χτιστεί και το μοναστήρι και κυρίως λειτουργική αγωγή και μύηση στα μυστήρια της εκκλησιαστικής ζωής. Άκρα φιλακόλουθος και καλός λειτουργός και ομιλητής. Αυτός μας μίλησε πρώτη φορά για εξομολόγηση και μας δέχτηκε κάτω από το πετραχήλι του, για να αποθέσουμε τα νεανικά μας «ατοπήματα».
Παιδί με τα παιδιά, ακόμα και στο κατασκηνωτικό παιχνίδι. «Σκηνοθέτης» στις μικρές θεατρικές μας παραστάσεις στη λήξη των κατηχητικών. Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος με τους μεγάλους, γιατί ήθελε όλα να γίνονται σωστά, ίσως μερικές φορές και απόλυτος, αλλά αυτά που άφησε στην πόλη μας θα υπογραμμίζουν το πέρασμά του από αυτήν και δεν μπορεί κανείς να τα διαγράψει. Πήρε τον σκουπιδότοπο στα πρανή του Μπογδάνα και τον έκανε προσκύνημα της Αγίας Άννας και τόπο αναψυχής, τόπο που θα δεχτεί τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου στο σώμα του και θα χαιρετά και θα ευλογεί , κάθε επισκέπτη και αναχωρητή από την πόλη μας. Ας αναπαύεται εν Κυρίω και ας μας μνημονεύει στις ουράνιες λειτουργίες του.
Καλό παράδεισο παπα-Ευσέβιε! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
