(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Νηπτική Θεωρία
Λόγος έβδομος
Περί του πότε επισκέπτεται η θεία Χάρις εκείνον όπου προσεύχεται νοερώς εις τον Θεόν από καρδίας και ποία τα πνευματικά σημεία αυτής της θείας επισκέψεως.
Συνέχεια από εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/10/pote-stalazousi-oi-ofthalmoi-melirrytokardiostalakta-zacharopsychostalakta-kai-glykodianoiostalakta-dakrya/
Και λοιπόν παρακαλείς πάλιν μυστικώς με την διάνοιάν σου και θερμώς με την καρδίαν σου όλους τους αγίους, αρχινώντας από την Παναγίαν, και καθεξής απερνά [περνά] η διάνοιά σου από όλα τα τάγματα των αγίων.
Παρακαλώντας δε και μελετώντας τα τάγματα των αγίων, ωσάν ήθελεν έλθει η διάνοιά σου εις το τάγμα εκείνου του αγίου, όστις σε επεσκέφθη μυστικώς, παρευθύς έρχεται ολίγη πνευματική παρηγορία και κάποια φανερά σημεία, από τα οποία πληροφορείσαι ότι εκεί κοντά είναι ο ζητούμενος φίλος σου, όστις σε επεσκέφθη.
Και λοιπόν δέεσαι πάλιν τον κάθε άγιον, οπού τον γνωρίζεις από τον βίον του και από τα θαύματά του, και ωσάν ήθελες ειπή μόνον το όνομα εκείνου του αγίου, οπού σε επεσκέφθη, γίνεται δήλος [φανερώνεται] ο άγιος από την ζωηροτέραν ενέργειαν και από τα σημαντικώτερα σημεία της αυτομάτου και πλουσίας κατανύξεως και της πνευματικής θερμότητος.
Διότι εκείνην την ημέραν, ευθύς οπού ήθελες ακούσει το όνομα ή τα θαύματα του επισκεφθέντος σε αγίου ή μόνον να ήθελεν απεράσει από την διάνοιάν σου η ενθύμησις αυτού του αγίου, κατανύγεσαι, ποτέ [κάποτε] μεν μέγιστα εις την καρδίαν σου, [κάποτε] δε εις τα όμματά σου και [κάποτε] σου έρχεται ζήλος πνευματικός εις το να μιμηθής τον επισκεφθέντα Άγιον εις τας πράξεις και τας αρετάς.
Αφού όμως ήθελεν απεράσει εκείνη η ημέρα, λείπει από εσένα και εκείνη η ενέργεια της αυτομάτου κατανύξεως και της πνευματικής θερμότητος, τούτο δε γίνεται κατά τον επόμενον τρόπον.
Να έχη τις ένα φίλον ειλικρινή, όστις ήθελε του μη νύσει [δεν θα του αρνηθεί] να υπάγη προς αυτόν διά να απολαύση ο ένας τον άλλον πνευματικώς.
Πηγαίνει λοιπόν προς αυτόν διά να συνευφρανθούν· πηγαινάμενος δε διαβαίνει από την αγοράν, οπού είναι πολύς κόσμος· εκεί δε βλέπει και άλλους φίλους εδικούς του, τους οποίους τους χαιρετά με φαιδρόν πρόσωπον και χαίρεται εις τον ασπασμόν αυτών και χαιρετισμόν, όμως δεν χαίρεται τόσον μήτε εμποδίζει ται από αυτούς, αλλά τρέχει τον δρόμον του με σκοπόν να εύρη εκείνον τον φίλον του, όστις τον επροσκάλεσε.
Και λοιπόν, ωσάν ήθελε φθάσει εις τον φίλον του, ακούει την φωνήν του και εν τω άμα [συγχρόνως, αμέσως] χαίρει η καρδία του.
Και, αφού τον ασπασθή, διπλασιάζει την χαράν της καρδίας τόσον, οπού από την χαράν του δακρυρροεί βλέποντας τον ηγαπημένον του φίλον και απολαμβάνοντας την γλυκυτάτην ομιλίαν και συναναστροφήν. ‘
Αφού όμως έλθη η ώρα να χωρισθή, λυπάται μεν διά τον χωρισμόν, πλην αναπαύ εται ο λογισμός του, επειδή απόλαυσεν ο ένας τον άλλο φιλικώς.
Έπειτα πάλιν, μετά παρέλευσιν καιρού η και τότε ογλήγορα, τον προσκαλεί και άλλος του φίλος, εις του οποίου το προσκάλεσμα και την απόλαυσιν ακολουθεί το ίδιον.
Συνεχίζεται
Απόσπασμα από το βιβλίο, Ανωνύμου Μοναχού, «Νηπτική Θεωρία», εκ χειρογράφου της Ι.Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους έκδοση Ιερά Μονή Ξενοφώντος.
