(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Νηπτική Θεωρία
Λόγος έβδομος
Περί του πότε επισκέπτεται η θεία Χάρις εκείνον όπου προσεύχεται νοερώς εις τον Θεόν από καρδίας και ποία τα πνευματικά σημεία αυτής της θείας επισκέψεως.
Συνέχεια από εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/09/an-thelis-na-katanygesai-ex-isou-eis-ta-tria-onomata-tis-agias-triados-kai-i-episkepsis-tis-panagias/
Άλλοτε δε τότε, όταν προσεύχεσαι νοερώς από το βάθος του εαυτού σου εις τον Άγιον, ούτινος τον βίον αναγινώσκεις και στοχάζεσαι την χάριν του, χύνεις θερμότατα δάκρυα, διότι σε επισκέπτεται η χάρις του, ως συναγωνιστήν με εκείνον και ως φίλον του Κυρίου.
Τότε, όταν προσεύχεσαι νοερώς από το κέντρον του βάθους του εαυτού σου, σε επισκέπτονται αοράτως και ιλαρώς όλοι οι Άγιοι εκείνοι, των οποίων επικαλείσαι τα ονόματα με θερμότητα καρδίας, διά τούτο ηδύνεται η ψυχή σου και κατανύγεται η καρδία σου εις την χάριν τους.
Ενίοτε δε πάλιν τότε, όταν προσεύχεσαι τοιουτοτρόπως, σου γίνεται άνωθεν εκ της θείας Χάριτος κάποια μυστική επίσκεψις, την οποίαν δεν ημπορείς να την καταλάβης τίνος Αγίου ήτον. Και ότι μεν έγινεν εις την ψυχήν σου εκείνην την ημέραν θεία τις επίσκεψις το γνωρίζεις και το καταλαμβάνει μόνον η ψυχή σου από κάποια πνευματικά και νοερά σημεία, οπού έγιναν και γίνονται εις αυτήν την ψυχήν σου, τα οποία γλώσσα να τα ρητορεύση δεν έχει δύναμιν, όμως του Θεού ήτον η επίσκεψις ή της Παναγίας ή άλλου τινός Αγίου δεν ημπορείς διά μιας να την καταλάβης.
Εάν όμως στοχασθής την θείαν ταύτην επίσκεψιν με κατανενυγμένην καρδίαν, με καθαρώτατον και αθόλωτον νουν, με νήφουσαν διάνοιαν, και εάν δεηθής μυστικώς, θερμώς και ταπεινώς εκείνον οπού σου έκαμε μόνον την θείαν επίσκεψιν, χωρίς να σου φανερωθή τις είναι, τότε αποκαλύπτεται και φανερώνεται εις εσένα με κάποια φανερά σημεία εκείνος όπου σε επεσκέφθη νοερώς.
Η δε αποκάλυψις της μυστικής θείας επισκέψεως γίνεται τοιουτοτρόπως:
Παρακαλώντας εσύ τον αγνοούμενον και τον αγνώριστον ευεργέτην σου, αρχίζεις πρώτα από τον Θεόν να Τον παρακαλής και να Τον δοξολογής.
Όθεν ει μεν η επίσκεψις είναι Αυτού του ιδίου Θεού, φαίνεται το όνομα του Θεού γλυκύ μέσα εις την διάνοιάν σου, ωσάν καμμία σταλαγματία μέλιτος, η οποία σταλαγματία στάζει (νοητώς νόει το λεγόμενον) αρρήτως εις την καρδίαν με την ιδίαν γλυκύτητα.
Η δε καρδία στάζει μυστικώς εις την ψυχήν κάποια δάκρυα ουράνια, δάκρυα πνευματικά, δάκρυα μελίρρυτα, δάκρυα ζαχαρωτά.
Ομοίως σταλάζουσι και οι οφθαλμοί εις το πρόσωπον δάκρυα όμοια με αυτά τα μελιρρυτοκαρδιοστάλακτα και με τα ζαχαροψυχοστάλακτα και με τα γλυκοδιανοιοστάλακτα δάκρυα.
Όθεν ακτινοβολεί το πρόσωπον εκείνην την ώραν από την νοητήν ακτίνα της πνευματικής χαράς· «καρδίας γαρ ευφραινομένης, θάλλει πρόσωπον». Από ταύτα λοιπόν τα σημεία γνωρίζεις ότι η επίσκεψις ήτον της Χάριτος του Θεού.
Ει δε και δεν γίνεται κανένα τοιούτον εις του Θεού το όνομα, η επίσκεψις είναι άλλου τινος αγίου…
Συνεχίζεται
Απόσπασμα από το βιβλίο, Ανωνύμου Μοναχού, «Νηπτική Θεωρία», εκ χειρογράφου της Ι.Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους έκδοση Ιερά Μονή Ξενοφώντος.
