Ο Λυκούργος Πετρίδης με το σπάνιο φωνητικό του χάρισμα υπηρέτησε τη τέχνη της ψαλτικής από μικρό παιδί και λάμπρυνε με τις ερμηνείες του το αναλόγιο του Ι. Μητροπολιτικού ναού Θείας Μεταμορφώσεως Καλαμαριάς. Με μια εκλεκτή ομάδα ψαλτών που τον περιέβαλαν, όπως ο αείμνηστος Άρχων Πρωτοψάλτης Ιωάννης Σοφρωνιάδης ο Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος Δημήτριος Σουρλαντζής, ο Άρχων Μελωδός Νικόλαος Κολοβός, ο Πρωτοψάλτης Απόστολος Ιωαννίδης, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ψαλτική τέχνη, αλλά κυρίως μετέφεραν και μεταλαμπάδευσαν την πατριαρχική προφορική παράδοση και στις επόμενες γενεές.
«Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε», ήχ. πλ. α΄ (Βατοπαιδινός Χορός)
Ο μοναχικός βίος έχει χαρακτηρισθεί και ισάγγελος πολιτεία ως κατεξοχήν τρόπος που μιμείται και ακολουθεί την αγγελική ζωή. Ο μοναχός επιθυμεί διακαώς να γίνει ουρανοπολίτης, θεωρεί ότι είναι παρεπίδημος επί της γης και επιθυμεί διακαώς να γίνει «βραχύ τι παρ αγγέλους ηλαττωμένος» (Ψαλμός Η΄, 5). Θέλει να ζήσει εδώ ζωή αγγελική, να αναπληρώσει το εκπεσόν […]
