Συμεών Μοναχός και φιλόσοφος: Ο άγιος Δημήτριος με λίγο αίμα πήρε ως αντάλλαγμα την ουράνια βασιλεία!

Το μαρτύριο του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συμεών μοναχού και φιλοσόφου εγκωμιαστικός λόγος στον άγιο και πανένδοξο μεγαλομάρτυρα του Χριστού Δημήτριο

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=325278

12. Μπροστά λοιπόν σε τέτοια και τόσο μεγάλη τόλμη του περίφημου και εκλεκτού μας ο ασεβής αφού απόκαμε με έκπληξη και σαστιμάρα και ακόμη επειδή πήγαινε βιαστικά στο στάδιο και για τα άλλα θεάματα και κυρίως για την μονομαχία του Λυαίου, διέταξε τελικά να φρουρούν τον άγιο κάπου εδώ, στις στοές κάποιου δημόσιου λουτρού κοντά στο στάδιο. Και με αυτόν τον τρόπο ο μάρτυρας συνέτριψε τα ψυχοφθόρα βέλη των λόγων του ασεβούς, διότι δεν ταίριαζε να χαρακτηρίσουμε διαφορετικά τα βλάσφημα λόγια του, και πέτυχε τον πρώτο άθλο του σύμφωνα με τον Χριστό και νίκησε δυναμικά αυτόν που κυριαρχούσε σε πολλούς με την τυραννία του.

13. Και τον αθλητή λοιπόν ακολούθησε η φυλακή και αντί του Μαξιμιανού προσπαθούσε να τον κεντρώσει ένας σκορπιός· διότι ο εχθρός των αγίων είναι προορισμένος από την φύση του να επιτίθεται σ’ αυτούς με όλα τα μέσα και να καταντροπιάζεται, διότι νικιέται παντού· με το χέρι λοιπόν του μάρτυρα, που σχημάτισε το σημείο του σταυρού, ο σκορπιός φάνηκε καθαρά αμέσως νεκρός και αδρανής.

14. Ο Μαξιμιανός όμως κάθισε στην πρώτη θέση στο στάδιο μαζί με τους συνέδρους του και ξεκίνησε να καλεί με τους κήρυκες όποιους ήθελαν να μονομαχήσουν με τον Λυαίο· και ενώ όλοι οι άλλοι είχαν φοβηθεί την δύναμη και το ψηλό ανάστημα του Λυαίου, ένας Νέστωρ αρκετά νέος, χριστιανός και στο ήθος και στην γενναιότητα και πολύ πιο δυνατός στο θάρρος και την φρόνηση από τον Νέστορα της Πύλου, τρέχει στον μάρτυρα, που βρισκόταν στην φυλακή, και του ανακοινώνει την απόφασή του και του ζητά επίμονα να τον βοηθήσει με την προσευχή στην μονομαχία με τον εχθρό και να καταβάλει το θράσος του Λυαίου.

15. Πιο γρήγορα λοιπόν ο μάρτυρας με την παράκληση στον Χριστό για βοήθεια και με το εφόδιο του σταυρού προφήτεψε στον Νέστορα, και την νίκη του κατά του Λυαίου, και το μαρτύριό του για χάρη του Χριστού και τον έστειλε θωρακισμένο στο στάδιο.

16. Εμφανίζεται λοιπόν ο Νέστωρ με θάρρος στον βασιλιά, κάνει φανερό το σκοπό της παρουσίας του, τον ευσπλαχνίζονται όλοι και μόνο για την τόλμη του, τον θαυμάζουν ο Μαξιμιανός και οι σύνεδροί του, τον πιέζουν να λάβει χρήματα, ώστε να απαλλαγεί με αυτά από τον Λυαίο και να μην ζει με δυσκολία. Ο Νέστωρ τους περιγελά όλους και τους περιφρονεί· δηλώνει φανερά ότι έσπευσε να νικήσει μόνο την θρασύτητα του Λυαίου· συμπλέκεται με τον Λυαίο, του δίνει καίριο χτύπημα, σκοτώνει τον εχθρό και τελικά αφού δήλωσε ότι είναι χριστιανός, ακολούθησε τον δρόμο για τον θάνατο, νίκησε διπλή νίκη και κέρδισε διπλά έπαθλα.

17. Από εκεί και πέρα όμως η καρδιά του Μαξιμιανού είχε γεμίσει με σκοτοδίνη και δεν μπορούσε καθόλου να βρει με τι τρόπο θα παρηγορηθεί για την συμφορά από τον θάνατο του Λυαίου· αποδείχτηκε λοιπόν πιο σκληρός απέναντι στους χριστιανούς απ’ ο,τι προηγουμένως και βγάζει το πιο σκληρό διάταγμα να τους εξαφανίσει από την γη.

18. Και τότε λοιπόν, όταν του θύμισαν για τον καλλίνικο μάρτυρα Δημήτριο, αυτοί που τον κατέτρωγαν με τα αφανέρωτα σαγόνια του φθόνου, ότι αποδείχτηκε κακός οιωνός γι’ αυτόν, δίνει διαταγή στους σωματοφύλακές του να πάνε σ’ εκείνο το μέρος, όπου φρουρούσαν τον άγιο, και να τον κατασφάξουν με τις λόγχες και τις ρομφαίες όλων και να τον θανατώσουν. Μπορούσε λοιπόν να αντιληφθεί κανείς ένα θόρυβο και μια άτακτη προσέλευση σ’ αυτό το μέρος όλων αυτών που ανταγωνίζονταν, ποιος θα βυθίσει πρώτος το ξίφος στον μάρτυρα και θα προσφέρει την πιο μεγάλη χάρη στον Μαξιμιανό. Τα διάφορα ξίφη λοιπόν κατευθύνονταν με μια φορά στο ίδιο μέρος του σώματος και προξενούσαν στον αθλητή δυνατούς και βιαίους πόνους.

Διότι ποιος θα μπορέσει μέχρι και σήμερα, από τότε που αγωνίστηκε με πάθος για τον Χριστό, να περιγράψει το πλήθος των θαυμάτων του, που έγιναν παντού και στην πόλη του και στα περισσότερα και διάφορα μέρη του κόσμου σε ολόκληρη την οικουμένη, εκείνα που αποτρέπουν τους εχθρούς, όταν βρίσκεται μπροστά από τους πιστούς στην μάχη και στον κίνδυνο, εκείνα που διαλύουν την μεγάλη πείνα και τις μεταδοτικές και διάφορες άλλες αρρώστιες σε διαφορετικές εποχές και με διαφορετικούς τρόπους, όταν συμφωνεί με συμπάθεια στα αιτήματα, αυτών που ζητούν, και όσα θαύματα έγιναν στην θάλασσα, και όσα έγιναν σε όλους και στον καθένα χωριστά, όταν συμπαραστέκεται και προασπίζει αυτούς που τον παρακαλούν;

Ακόμη λοιπόν και αν είχα, σύμφωνα με την ποίηση, δέκα γλώσσες και δέκα στόματα, εγώ βέβαια θα πρόσθετα και άλλα τόσα χέρια, δεν θα κατόρθωνα ούτε με αυτόν τον τρόπο να λέω και να περιγράφω ακριβώς τις θαυματουργικές ικανότητες του θαυματουργού Δημητρίου.

22. Είναι καλύτερα όμως να λέμε εκείνο τον λόγο, ότι δηλαδή ο Κύριος θα πραγματοποιήσει το θέλημα αυτών που τον σέβονται· και στους αγίους του στην γη έκανε θαυμαστά όλα τα θελήματά του με αυτούς.

Τι καλό περιεχόμενο και πραμάτεια είχε εκείνος, τι άθληση και τι σύνεση! Με λίγο αίμα πήρε ως αντάλλαγμα την ουράνια βασιλεία, με τους προσκαίρους πόνους, την απέραντη ευφροσύνη και με την πολύ σύντομη ζωή του την μακραίωνη και ατελεύτητη ζωή.

Από το βιβλίο, «Άγιος Δημήτριος, Εγκωμιαστικοί λόγοι επιφανών βυζαντινών λογίων (Συμεών, Νεόφυτος, Γρηγοράς, Παλαμάς, Αρμενόπουλος)», των εκδόσεων Ζήτρος. Πρόλογος Βασίλης Κατσαρός, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Πέτρος Βλαχάκος.