ελ
Προσβάσιμη σελίδα για τα άτομα με μερική ή ολική τύφλωση
Α-
Α+
Θυρανοίξια στο ξωκκλήσι των Ταξιαρχών στην Ίμβρο
Παράλληλα με τον αγώνα που έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης για το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων και τα κατάφερε, προσπαθεί με τον ίδιο ζήλο να αναστηλώνει τα εξωκλήσια του νησιού για να αποκτήσει η Ίμβρος ξανά τον χαρακτήρα της, που ήταν ξεκάθαρος και πληθωρικός: Σχολεία και εκκλησίες, γράμματα και ακολουθίες παντού στο νησί.
Στο πέρασμα των χρόνων, το πολύπαθο νησί βρήκε πολλούς αρωγούς στην προσπάθεια αυτή του Πατριάρχη. Έλληνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας ανταποκρίνονται σιγά - σιγά για να στηρίξουν την αναστήλωση των εξωκλησιών της Ίμβρου.
Συνολικά το νησί έχει 314 εξωκλήσια, τα οποία σταμάτησαν να λειτουργούνται. Tα μοναστήρια του Αγίου Όρους που υπήρχαν στο νησί δημεύθηκαν από τους Τούρκους το 1940, τότε που αναγκαστικά έκλεισαν τα μοναστήρια και τα μετόχια τους και απλώθηκε σε όλο το νησί το μαύρο πέπλο της σιωπής του κατακτητή.
Αυτή τη στιγμή με ευθύνη και πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη, έχει αναστηλωθεί το 1/3 των εξωκλησιών μεταξύ των οποίων πρόσφατα και ένα πολύ σημαντικό για την ιστορία της Ίμβρου, αφού σε αυτό μόνασε ο άνθρωπος που έφερε τα γράμματα στην Ίμβρο, ο Βαρθολομαίος ο Κουτουλουμουσιανός.
Το εκκλησάκι των Ταξιαρχών ανήκε όπως και όλη η περιοχή στην Ιερά Μονή Κουτουλουμουσίου και η περιοχή όλη αυτή ήταν κουτουλουμουσιανό μετόχι. Στον τόπο αυτό ο Βαρθολομαίος μόνασε και αργότερα δίδαξε και τα πρώτα γράμματα στο νησί.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν και τα θυρανοίξια της εκκλησίας αυτής με τη στήριξη φίλου του Πατριαρχείου κυρίου Σούλη Κωνσταντόπουλου τον οποίον ο Πατριάρχης χειροθέτησε και άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου αφού ευχαρίστησε αυτόν και την οικογένειά του για την πράξη του.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, πλήθος κόσμου και Ιμβρίων βρέθηκε εκεί στην τόσο σημαντική στιγμή για το νησί, το οποίο απέκτησε και πάλι το ιστορικό εκκλησάκι.
Οι στιγμές ήταν συγκινητικές ειδικά όταν τα δημόθυρα και τα εξαπτέρυγα αλλά και οι εικόνες της εκκλησίας επέστρεφαν στον τόπο όπου ανήκαν. Το 1940 όταν όλα τα εκκλησάκια δημεύθηκαν, φυγαδεύτηκαν τα υπάρχοντα της εκκλησίας και φυλάχθηκαν σε κεντρική εκκλησία του νησιού.
Συνοδεία του Οικουμενικού Πατριάρχη, ιεραρχών του Πατριαρχείου, ηγουμένων και μοναχών του Αγίου Όρους αλλά και πλήθος κόσμου επεστράφησαν στο ξωκκλήσι, που από δω και πέρα πια θα λειτουργείται κανονικά.
Η συγκίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη ήταν αναπόφευκτη και στην ομιλία του για την ιστορική μέρα για την Ίμβρο, μίλησε από καρδιάς ενώ δεν έκρυψε τα δάκρυά του, την στιγμή που μιλούσε για τη γενέτειρά του.
«Πάντα η Ίμβρος με συγκινεί και ό,τι λιθαράκι βάζουμε για την Ίμβρο με κάνει περήφανο» είπε με χαμηλωμένο το βλέμμα και τρεμάμενη φωνή.
«Είναι δυνατό το συναίσθημα να βλέπει κανείς τα καντήλια να ξανανάβουν και ο κόσμος να ξαναπλησιάζει σε τόπους που τόσες προσευχές στο παρελθόν ακούστηκαν. Τα κεριά θα ξανανάψουν και οι εικόνες θα ξαναστηθούν για να τις ασπαστούμε, οι ψαλμωδίες θα ξανακουστούν για να φτάσουν ψηλά από εδώ από την Ίμβρο».
Valid CSS! Valid HTML!