Ιερά Μονή Αγίου Συμεών του Θεοδόχου – Καταμόνας, Ιερουσαλήμ
Εις την νέαν Ιερουσαλήμ ευρίσκεται ο λόφος Καταμόνας, η ονομασία του οποίου ανάγεται εις το ελληνικόν κατά-μόνας, επειδή ευρίσκετο μακρυά από το κέντρον της πόλεως. Ο λόφος αυτός εταυτίσθη συμφώνως προς τας παραδόσεις με τον τόπον της ταφής του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου. Το προάστειο αυτό ονομάσθηκε αργότερα Καταμόνας επίσης, επειδή σ’ αυτό αποσυρόταν συχνά ο Χριστός (κατά-μόνας), για να προσευχηθεί.
Το ιερόν λείψανο του Αγίου Συμεών μεταφέρθη, κατά την ανακομιδή του, στον ιερό ναό, τον τον οποίο είχε ανεγείρει στην Κωνσταντινούπολη ο αυτοκράτωρ Ιουστιανιανός στο όνομα του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Συμφώνως προς την παράδοση επάνω στον λόφο ήταν η οικία του δικαίου και ευσεβούς Συμεών. Εντός του κήπου του υπήρχαν και οι τάφοι της οικογενείας του, όπως ήτο η συνήθεια των Ιουδαίων και των αρχαίων λαών της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης και της Συρίας.
Τον 12ον αιώνα εκτίσθη το πρώτο μοναστήρι και εκκλησία στον λόφο του Καταμόνας από τους Ίβηρας μοναχούς, οι οποίοι επεσκεύασαν πάνω εις τα αρχαία ερείπια του Καταμόνας τον ιερό ναό στο όνομα του αγίου Συμεών του Θεοδόχου. Μετά ερειπώθησαν για πολλούς αιώνας και μόλις τον 19ο αιώνα αγόρασε τα ερείπια και αρκετά μεγάλη περιοχή της Μονής Καταμόνας ο μοναχός Αβράμιος από την Μάδυτο.
Στο εικονοστάσι υπάρχουν τρεις εικόνες, εκ των οποίων η μία παριστάνει τον άγιο και δίκαιο Συμεών να ερμηνεύη το «Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται υιόν», η άλλη παρουσιάζει τον Θεοδόχο να ρίπτη το δακτυλίδι του εντός του ποταμού και η τρίτη να το ευρίσκη εντός της κοιλίας του ψαριού.
Ο Τάφος του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου
Από το έτος 1666 και έπειτα η Μονή έμεινε ερημωμένη, φέροντας μόνο το επώνυμο Καταμόνας. Το έτος (1859) αγόρασε τα ερείπια και αρκετά μεγάλη περιοχή της Μονής Καταμόνας ο μοναχός Αβράμιος από τη Μάδυτο. Άρχισε αμέσως να ανασκάπτει τα ερείπια και να καλλιεργεί τη γύρω περιοχή, για να φυτέψει αμπέλι και ελαιόδενδρα, έκτισε πύργους και μετά την ανακάλυψη του τάφου του αγίου Συμεών ανέγειρε και ιερό ναό.Τόσο ο Ναός, όσο και ο χώρος γύρο από αυτόν είναι ένας παράδεισος.
Ο φιλόπονος και φιλόκαλος μοναχός εργάστηκε σκληρά για είκοσι ένα έτη, ώστε να ανακατασκευάση τον Ιερό Ναό και τον ευκτήριο οίκο. Επίσης κατασκεύασε μαγειρείο, αποθήκες και καλλιέργησε τον κήπο. Το έτος 1879 οδηγήθη ο Αβράμιος από την αρχαία παράδοση και εξέτασε το προαύλιο του αρχαίου πύργου μετά μεγίστης επιμέλειας για την ανεύρεση του τάφου του Αγίου.
Και πράγματι ανασκάπτων ευρίσκει τους τάφους κάτω λαξευμένους εντός του βράχου. Επειδή όμως ήσαν πλήρεις λίθων και χωμάτων, τους εκαθάρισε και τους έκανε μεγάλη είσοδο. Οι τάφοι αυτοί, αν και ήσαν έξωθεν του πύργου, έχουν ήδη συμπεριληφθεί εντός αυτού, με πρόσθετο νέο τοίχο και ωκοδομήθη και ναός εις το όνομα του Αγίου Συμεών, εντός του οποίου υπάρχουν ήδη και οι τάφοι.
Εντός της εκκλησίας σήμερα ο προσκυνητής δύναται να δη λαξευμένο επάνω σε φυσικό βράχο τον Τάφο του Δικαίου. Έως σήμερα σώζονται λαξευμένες πέτρες του παλαιού κτηρίου, οι πέριξ του κτηρίου διάφορες υπόγειες δεξαμενές (στέρνες) και πολλά τεμάχια του εδάφους στρωμένα με ψηφίδες, τα οποία είναι τεκμήρια των μεγαλοπρεπών οικοδομών, που χτίστηκαν παλαιότερα.
Το έδαφος όλου του Ναού είναι μαρμαροστρωμένο από λευκό και κόκκινο μάρμαρο, ενώ του παρεκκλησίου το έδαφος είναι πλακόστρωτο και συνδέεται με τον βράχο στο βάθος του οποίου ευρίσκονται οι τάφοι.